12 Tí at orð Guðs er livandi, og
máttmikið, og hvassari enn nakað
tvíeggjað svørð, gatandi enntá til
skiljingina sundur av sál og anda,
og av liðunum og mergi, og er ein
greinari av hugsanum og ráðum
hjartans.
13 Eiheldur er nakar skapningur,
sum ikki er eyðsýndur fyri eygsjón
hansara: men øll ting eru
nakin og upplatin eygum hansara,
við hvønn vit hava at gera.
( Hebr. 4:12 FKJ )
11 Lat kvinnuna læra í kvirri
við allari undirgivni.
12 Men eg loyvi ikki kvinnu at
frálæra, ella at tilræna myndugleika
yvir manninum, men at
vera í kvirri.
13 Tí at Adam varð fyrst myndaður,
síðan Eva.
14 Og Adam varð ikki teipaður,
men kvinnan, verðandi teipað, var
í misgerðini.
15 Hóast hetta, hon skal verða
frelst í barnaføðing, um tær haldi
áfram í trúgv og vælvild og heilagleika
við hóvsemi.
( I. Tim. 2:11-15 FKJ )
34 Latið kvinnur tykkara halda
tøgn í kirkjunum : tí at tað er ikki
loyvt teimum at tala ; men teimum
er boðið at vera undir lýdni,
sum eisini lógin sigur.
35 Og um tær vilji læra nakran
lut, lat tær spyrja sínar ektamenn
heima : tí at tað er ein skomm hjá
kvinnumat tala í kirkjuni.
36 Hvat? kom orð Guðs út frá
tykkum? ella kom tað til tykkara
einans?
37 Um nakar maður haldi seg
sjálvan at vera ein prophet, ella
andligan, lat hann viðurkenna, at
tey tingini, sum eg skrivi til tykkara,
eru boðini hjá Harranum.
38 Men um nakar maður veri
óvitandi, lat hann vera óvitandi.
( I. Cor. 14:34-37 FKJ )
Við munninum á tveimum ella trimum
vitnum skal hvørt orð verða
grundfest.
( II. Cor. 13:1 FKJ )
Tí sí, Harrin, HARRI herliðanna,
tekur burt frá Jerusalem
og frá Judah stuðulin og
stavin, allan stuðulin av breyði,
og allan stuðulin av vatni,
2 Hin mektiga mannin, og krígsmannin,
dómaran, og prophetin,
og hin hygna, og hin elligamla,
3 Høvuðsmannin av fimti, og
hin heiðurssama mannin, og ráðgevaran,
og hin hegniga listhandverkaran,
og hin orðkringa røðumannin.
4 Og eg vil geva børn til at vera
teirra prinsar, og pinkubørn skulu
stjórna yvir teimum.
5 Og fólkið skal verða kúgað,
hvør og ein av einum øðrum, og
hvør og ein av næsta sínum: barnið
skal hátta sær stoltsligani ímóti
tí elligamla, og hin niðarligi ímóti
tí heiðurliga.
6 Tá ið ein maður skal taka
hald á bróður sínum av húsi
faðirs síns, sigandi, Tú hevurt
klædnað, vert tú okkara stjórnari,
og lat hesa toft vera undir hond
tíni:
7 Á tí degi skal hann svørja,
sigandi, Eg vil ikki vera ein grøðari;
tí at í húsi mínum er hvørki
breyð ella klædnaður : ger meg
ikki til ein stjórnara fólksins.
8 Tí Jerusalem er oydd, og
Judah er fallin : av tí at teirra
tunga og teirra gerðir eru ímóti
HARRANUM, at upptirra eyguni
av dýrd hansara.
9 ¶ Sýnið av teirra ásjón vitnar
ímóti teimum; og teir kunngera
synd sína sum Sodoma, teir fjala
hana ikki. Vei teirra sál! tí at teir
hava endurgoldið sær sjálvum ilt.
10 Sigið tit til hin rættvísa, at
tað skal vera væl statt hjá honum:
tí at teir skulu eta ávøkstin av
gerðum sínum.
11 Vei tí vonda! tað skal vera
illa statt hjá honum : tí at endurgjald
handa hansara skal verða
givið honum.
12 ¶ Hvat fólki mínum viðvíkur,
børn eru teirra kúgarar, og
kvinnur stjórna yvir teimum. O
fólk mítt, tey, sum leiða teg, elva
tær at fara skeivum, og oyða veg
rása tína.
13 HARRIN stendur upp til tess
at føra søk, og stendur til tess at
døma fólkið.
14 HARRIN vil innfara inn í
dóm við hinar elligomlu fólks
síns, og prinsar tess : tí at tit hava
etið upp víngarðin ; ránið av tí fátæka
er í húsum tykkara.
15 Hvat meina tit við, at tit
berja fólk mítt í stykkir, og mylja
andlitini á teimum fátæku? sigur
Harrin GUÐ herliðanna.
16 ¶ Harafturat sigur HARRIN,
Av tí at Zions døtur eru hástórar,
og ganga við útstrektum hálsum
og teymaleysum eygum, gangandi
og trippandi sum tær fara, og gerandi
eina glintan við fótum sínum:
17 Tí vil Harrin sláa við eini
skurv krúnu høvurs døtra Zions,
og HARRIN vil avdekka teirra
loyniligu partar.
18 Á tí degi vil Harrin taka
burtur dirvið av teirra glintandi
prýðislutum um teirra føtur, og
teirra hinnur, og teirra rundu
høvuðprýðir líkasum mánin,
19 Keturnar, og armringarnar,
og hálsturriklæðini,
20 Høvuðbúnarnar, og prýðislutir
leggjanna, og høvuðbondini,
og pláturnar, og oyrnaringarnar,
21 Ringarnar, og nasasmúkkurnar,
22 Tey skiftiligu dressini av
skarti, og kapparnar, og høvuðlínini,
og purlipinnarnar,
23 Glarini, og tað fína línið, og
hetturnar, og slørini.
24 Og tað skal bera á, at í staðin
fyri søtan anga skal vera stinkur;
og ístaðin fyri ein girðil, ein
skræðing ; og ístaðin fyri væl sett
hár, skallutleiki ; og ístaðin fyri
eina bróstsmekku, ein gyrðing av
sekkjaklæði ; og bruni ístaðin fyri
vakurleika.
25 Tínir menn skulu falla viðˆ
svørðinum, og tínir mektigu í
krígnum.
26 Og hennara portur skulu
harma og vena ; og hon, verandi
oyðin, skal sita uppiá jørðini.
( Esaiah 3 FKJ )
Við kvinnuna segði hann,
Eg vil stórliga margfalda sorg
tína og framaling tína ; í sorg skalt
tú bera fram børn ; og tín trá skal
vera til ektamans tíns, og hann
skal stjórna yvir tær.
( Genesis 3:16 FKJ )
