— útfrá Guðs egna æviga orði, sum er hægsti myndugleiki í alheiminum, sum eg og tú verða dømd eftir á evsta degi.
18 Tí at vreiði Guðs verður opinberað frá himni ímóti øllum ógudiligleika og órættvísi hjá monnum sum halda sannleikanum í órættvísi;
19 Av tí at tað, sum kann verða vitað um Guð, er eyðsýnt í teimum; tí at Guð hevur sýnt teimum tað.
20 Tí at hinir ósjónligu lutir hansara frá skapan veraldarinnar eru klárliga sæddir, verðandi fataðir av teim lutum sum eru gjørdir, enntá hansara ævigi máttur og Guðhøvd; so at teir eru uttan umbering:
21 Av tí at, tá ið teir kendu Guð, dýrðmettu teir hann ikki sum Guð, eiheldur vóru takksamir; men gjørdust fáfongdir í sínum ímyndanum, og teirra fávitskuta hjarta varð myrkjað.
22 Váttandi seg sjálvar at vera vísar, gjørdust teir dárar,
23 Og broyttu dýrd hins óforgongiliga Guðs yvirí eina mynd, gjørd lík forgongiligum manni, og fuglum, og ferføttum djórum, og skriðkyktum.
24 Hvørsvegna Guð eisini gav teir upp til óreinsku, gjøgnum girndirnar av teirra egnu hjørtum, at vanæra síni egnu likam sín ámillum:
25 Hvørjir broyttu sannleika Guðs yvirí eina lygn, og tilbóðu og tænaðu skapninginum meiri enn Skaparanum, sum er vælsignaður um ævir. Amen.
26 Av hesi grund gav Guð teir upp at ringum lystum: tí at sjálvt teirra kvinnur broyttu tað náttúrliga brúkið yvirí hatta sum er ímóti náttúru:
27 Og somuleiðis eisini menninir, farandi frá tí náttúrliga brúkinum av kvinnuni, brendu í síni girnd hvør móti øðrum; menn við monnum virkandi hatta sum er ósømiligt, og móttakandi í sær sjálvum tað viðurlag villu sínar sum var hóskiligt.
28 Og enntá sum teim líkaði ei at afturhalda Guð í kunnleika sínum, gav Guð teir yvir til eitt afturkastiligt sinni, at gera hasar lutir sum eru ikki sømiligir;
29 Verandi fyltir við allari órættvísi, siðloysi, vondsku, ágirnd, illviljaskapi; fullir av øvund, morði, trætnaði, sviki, óndskapi; teskarar,
30 Bakbítarar, hatarar av Guði, hatursfullir, hugmóðigir, reyparar, uppfinnarar av illum tingum, foreldrum ólýdnir,
31 Uttan skil, sáttmálabrótarar, uttan náttúrligan alsk, ósemjiligir, ómiskunnsamir:
32 Hvørjir, kennandi dóm Guðs, at teir, sum fremja slíkar lutir, eru verdigir til deyða, ikki einans gera hinar somu, men hava hugnað í teimum sum gera teir.
( Róm. 1:18—32 FKJ )
… og ein trúgvandi trýr ØLLUM LUTUM, sum standa skrivaðir í Guðs orði, eisini tí, sum Guð sigur um hesar lutir.
Men hetta játti eg tær, at eftir veginum sum teir kalla ranglæra, soleiðis tilbiði eg Guð fedra mína, trúgvandi øllum tingum sum eru skrivaði í lógini og í prophetunum:
( Gern. Áp. 24:14 FKJ )
EINASTA RÆTTVÍSA GRUNDIN til at skiljast, og fáa tær ein annan, er siðloysi (har tú ert tann óseki parturin):
Og eg sigi við tykkum, Hvørsumhelst ið skal koyra burtur konu sína, undantikið um tað veri fyri siðloysi, og skal giftast við eini aðrari, fremur hordóm: og hvøriðso giftist við henni sum er koyrd burtur, fremur hordóm.
( Matthæus 19:9 FKJ )
Guðs orð verður tín og mín dómari á evsta degi: (um tú trýrt tí, ella ei, er líkamikið)
Hann ið vrakar meg, og tekur ikki ímóti orðum mínum, hevur ein sum dømir hann: orðið sum eg havi talað, tað sama skal døma hann á evsta degi.
( Jóhannes 12:48 FKJ )