– tann ójavnin avdúkar hvørjumegin tú stendur.
Tigur tú yvirfyri teimum, so ert tú ein Guðloysingur!
Tað er ikki eg, men tit, sum eru bæði rablandi svøk í høvdinum, og sjúk í hjartanum!
Knokkin í blokkin!
Í dag brúka tey flestu hampiligheit sum skálkaskjól fyri Guðloysi og stuðlan av synd og andstygd, men siga seg vera kristin, tí tey verða ongantíð ill við nakran so sum tú, og duga at tosa barasta so hampiliga, so hampiliga…
– Tit lumpa ikki meg. Síggi tvørturígjøgnum tykkum, tykkara hyklara-lygnara-pakk!
“Púra svakur”?
Ja, whatever!
Eg hoyri tykkum ikki fyri tykkara hykli.