King James 1611 Holy Bible = 999, Guðs æviga BÓK

KING JAMES = 9 bókstavir
HOLY BIBLE = 9  bókstavir
1611 = 1+6+1+1= 9

KING JAMES 1611 HOLY BIBLE = 999: Guðs æviga orð, fullkomiliga líka sum bókin, sum Guð hevur í himni.

(Talið 9 merkir “ævigt, ella ævinleikin”.)

Yet now, if thou wilt forgive their sin–; and if not, blot me, I pray thee, out of thy book which thou hast written.

( Exodus 32:32  KJB )

Heaven and earth shall pass away, but my words shall not pass away.
( Matth. 24:35  KJB )

For ever, O Lord, thy word is settled in heaven.

( Psalm 119:89  KJB )

Lukas 16 og Ezekiel 34 propheterað omanyvir hatta sleiska, ljúgvandi, mjólk-drekkandi, alt-tað-feita-etandi, leiðandi harkaliðið í Føroyum, anno Domini ca. 2003-2013

1
2
3
4
5
 19 ¶ Tað var ein ávísur ríkur
maður, sum var klæddur í purpur
og fínt lín, og gleddist marglætisliga
hvønn dag:
 20  Og tað var ein ávísur biddari
nevndur Laz´-a-rus, sum varð lagdur
við dyr hansara, fullur í sárum,
 21  Og tráandi at verða mettaður
við molunum sum fullu frá borði
hins ríka mans: harafturat komu
hundarnir og sloktu sár hansara.
 22  Og tað bar á, at biddarin doyði,
og varð av einglunum borin inn
í fang Ábrahams: hin ríki maðurin
doyði eisini, og varð jarðaður;
 23  Og í helviti lyftir hann upp
eygum sínum, verandi í pínslum,
og sær Ábraham langt burturfrá,
og Laz´-a-rus í fangi hansara.
 24  Og hann rópaði og segði,
Faðir Ábraham, hav miskunn mót
mær, og send Laz´-a-rus, at hann
má drepa tippin av fingri sínum í
vatn, og svala tungu míni; tí eg eri
pínslaður í hesum loga.
 25  Men Ábraham segði, Sonur,
minst til at tú í lívstíð tíni tókst við
tínum góðu lutum, og líkaleiðis
Laz´-a-rus illu lutum: men nú er
hann troystaður, og tú ert pínslaður.
 26  Og umframt alt hetta, ímillum
okkara og tykkara er tað eitt
mikið svølg fest: so at teir sum
vildu ferðast hiðanfrá til tykkara
kunnu ikki; eiheldur kunnu teir
ferðast til okkara, sum vildu komið
haðanfrá.
 27  Tá segði hann, Eg biði teg
tessvegna, faðir, at tú vildirt sent
hann til húsar faðirs míns:
 28  Tí eg havi fimm brøður; at
hann má vitna fyri teim, at ikki
teir eisini komi inn í henda pínslustað.
 29  Ábraham sigur við hann, Teir
hava Móses og prophetarnar; lat
teir hoyra teir.
 30  Og hann segði, Nei, faðir
Ábraham: men um ein fór til
teirra frá hinum deyðu, vilja teir
venda um.
 31  Og hann segði við hann, Um
teir hoyri ikki Móses og prophetarnar,
eiheldur vilja teir verða
sannførdir, tó ein reis frá hinum
deyðu.
( Lukas 16:19-31  FKJ )
And the word of the Lord came unto me, saying,
 2  Son of man, prophesy against the shepherds of Israel, prophesy, and say unto them, Thus saith the Lord God unto
the shepherds; Woe be to the shepherds of Israel that do feed themselves! should not the shepherds feed the
flocks?
 3  Ye eat the fat, and ye clothe you with the wool, ye kill them that are fed: but ye feed not the flock.
 4  The diseased have ye not strengthened, neither have ye healed that which was sick, neither have ye bound up that which was broken, neither have ye brought again that which was driven away, neither have ye sought that which was lost; but with force and with cruelty have ye ruled them.
 5  And they were scattered, because there is no shepherd: and they became meat to all the beasts of the field, when they were scattered.
 6  My sheep wandered through all the mountains, and upon every high hill: yea, my flock was scattered upon all the face of the earth, and none did search or seek after them.
 7  Therefore, ye shepherds, hear the word of the Lord;
 8  As I live, saith the Lord God, surely because my flock became a prey, and my flock became meat to every beast of the field, because there was no shepherd, neither did my shepherds search for my flock, but the shepherds fed themselves, and fed not my flock;
 9  Therefore, O ye shepherds, hear the word of the Lord;
 10  Thus saith the Lord God; Behold, I am against the shepherds; and I will require my flock at their hand, and cause them to cease from feeding the flock; neither shall the shepherds feed themselves any more; for I will deliver my flock from their mouth, that they may not be meat for them.
 11  For thus saith the Lord God; Behold, I, even I, will both search my sheep, and seek them out.
 12  As a shepherd seeketh out his flock in the day that he is among his sheep that are scattered; so will I seek out my sheep, and will deliver them out of all places where they have been scattered in the cloudy and dark day.
 13  And I will bring them out from the people, and gather them from the countries, and will bring them to their own land, and feed them upon the mountains of Israel by the rivers, and in all the inhabited places of the country.
 14  I will feed them in a good pasture, and upon the high mountains of Israel shall their fold be: there shall they lie in a good fold, and in a fat pasture shall they feed upon the mountains of Israel.
 15  I will feed my flock, and I will cause them to lie down, saith the Lord God.
 16  I will seek that which was lost, and bring again that which was driven away, and will bind up that which was broken, and will strengthen that which was sick: but I will destroy the fat and the strong; I will feed them with judgment.
 17  And as for you, O my flock, thus saith the Lord God; Behold, I judge between cattle and cattle, between the rams and the he goats.
 18  Seemeth it a small thing unto you to have eaten up the good pasture, but ye must tread down with your feet the residue of your pastures? and to have drunk of the deep waters, but ye must foul the residue with your feet?
 19  And as for my flock, they eat that which ye have trodden with your feet; and they drink that which ye have fouled with your feet.
 20  Therefore thus saith the Lord God unto them; Behold, I, even I, will judge between the fat cattle and between the lean cattle.
 21  Because ye have thrust with side and with shoulder, and pushed all the diseased with your horns, till ye have scattered them abroad;
 22  Therefore will I save my flock, and they shall no more be a prey; and I will judge between cattle and cattle.
 23  And I will set up one shepherd over them, and he shall feed them, even my servant David; he shall feed them, and he shall be their shepherd.
 24  And I the Lord will be their God, and my ser
vant David a prince among them; I the Lord have spoken it.
 25  And I will make with them a covenant of peace, and will cause the evil beasts to cease out of the land: and they shall dwell safely in the wilderness, and sleep in the woods.
 26  And I will make them and the places round about my hill a blessing; and I will cause the shower to come down in his season; there shall be showers of blessing.
 27  And the tree of the field shall yield her fruit, and the earth shall yield her increase, and they shall be safe in their land, and shall know that I am the Lord, when I have broken the bands of their yoke, and delivered them out of the hand of those that served themselves of them.
 28  And they shall no more be a prey to the heathen, neither shall the beast of the land devour them; but they shall dwell safely, and none shall make them afraid.
 29  And I will raise up for them a plant of renown, and they shall be no more consumed with hunger in the land, neither bear the shame of the heathen any more.
 30  Thus shall they know that I the Lord their God am with them, and that they, even the house of Israel, are my people, saith the Lord God.
 31  And ye my flock, the flock of my pasture, are men, and I am your God, saith the Lord God.
( Ezekiel 34  KJB )
 10  Tí peninga-alskurin er rót
als ils: sum meðan summir girnaðust
eftir, teir eru farnir skeivir frá
trúnni, og hava gatað seg sjálvar
ígjøgnum við mongum sorgum.
 11  Men tú, O Guðs maður,
flýggja hesar lutir; og fylg eftir
rættvísi, gudiligleika, trúgv, kærleika,
tolinmóði, eyðmjúkleika.
 12  Stríð hitt góða trúar-stríð,
legg hald á ævigt lív, hvarframat
tú ert eisini kallaður, og hevurt
viðurkent eina góða játting frammi
fyri mongum vitnum.
( I. Tim. 6:10-12  FKJ )
Leggi til merkis, at tolinmóð IKKI er tað sama sum tolsemi.
Tolinmóð er frá Guði.
Tolsemi er frá Satan.
 9  Harrin er ikki seinførur viðvíkjandi
fyrijáttan síni, sum summir
menn telja seinføri; men er langmóðigur
mótvegis okkum, ei viljugur
at nakar skuldi glatast, men
at allir skuldu komið til umvendingar.
( II. Pæt. 3:9  FKJ )
Tit leiðandi menn í Føroyum í dag: VENDIÐ UM, ella vil Dómari alrar jarðarinnar tveita tykkum sál og likam í heitasta
heltivi.

Tilvísingar:
Børn ólýdnisins: Eph 2:2
Børn vreiðinnar: Eph 2:3

Munurin ímillum frammanfyri hann og frammi fyri honum

Henda brúður stendur frammi fyri brúðgómi sínum; men tey kunnu standa frammanfyri tabernaklið.
Munurin:
Brúðgómurin hevur vit og hyggjandi eygu, og veit av brúðrini; meðan tabernaklið hevur ikki vit og hyggjandi eygu, og veit ikki av brúðrini.

Guð lýsir VEI-róp yvir teir, sum skriva herviligar løgskipanir, fyri at ræna tey fátøku í landinum


1

2

3


GUÐS vei-róp yvir órættvíst løgtings fólk, sum skriva herviligar løgskipanir, til at ræna tey fátøku í landinum:
Vei teimum ið løgskipa órætt-
vísar løgskipanir, og sum skriva
herviligsemi sum teir hava fyriskrivað;
 2 Til tess at venda til síðis hinar
tørvandi frá dómsrætti, og at taka
burtur rættin frá hinum ørmu av fólki mínum,
at einkjur mega vera teirra bráð, og
at teir mega ræna tey faðirleysu!
(Esaiah 10:1-2  FKJ )
GUÐS ávaring til órættvísar ríkmenn, sum ikki gjalda sínum arbeiðsfólki rætta løn, men gøða seg sjálvar av teirra strevi:
KOMIÐ nú, tit ríku menn,
grátið og ýlið um vanlukkur
tykkara sum skulu koma uppá
tykkum.
 2  Ríkdómar tykkara eru spiltir,
og klæðir tykkara eru møletin.
 3  Gull og silvur tykkara er etjað;
og rusturin av teimum skal verða
ein vitnisburður ímóti tykkum, og
skal eta kjøt tykkara, sum var tað
eldur. Tit hava hópað dýrgripir
saman fyri hinar síðstu dagar.
 4  Sí, lønin hjá arbeiðsmonnunum
hvørjir skorið hava niður akrar
tykkara, sum er av tykkum hildin
aftur við sviki, rópar: og rópini av
teim sum hava skorið eru farin inn
í oyruni á Harra sabaoths.
 5  Tit hava livað í njóting á jørðini,
og verið teymaleysir; tit hava
nørt hjørtu tykkara, sum á sláturdegi.
 6 Tit hava fordømt og dripið
hin rættvísa; og hann stendur ikki
ímóti tykkum.
 7  Verið tolmóðigir tessvegna,
brøður, framat komu Harrans.
Sí, bóndin bíðar eftir hinum dýrabæra
ávøksti av jørðini, og hevur
leingi tolmóð eftir honum, inntil
hann móttaki hitt snimmliga og
seinna regn.
 8  Verið tit eisini tolmóðigir;
grundfestið hjørtu tykkara: tí
koma Harrans dregst nær.
( Jácob 5:1-8  FKJ )
 26  And he spake unto the congregation, saying, Depart, I pray you, from the tents of these wicked men, and touch nothing of their’s, lest ye be consumed in all their sins.
 27  So they gat up from the tabernacle of Korah, Dathan, and Abiram, on every side: and Dathan and Abiram came out, and stood in the door of their tents, and their wives, and their sons, and their little children.
 28  And Moses said, Hereby ye shall know that the Lord hath sent me to do all these works; for I have not done them of mine own mind.
 29  If these men die the common death of all men, or if they be visited after the visitation of all men; then the Lord hath not sent me.
 30  But if the Lord make a new thing, and the earth open her mouth, and swallow them up, with all that appertain unto them, and they go down quick into the pit; then ye shall understand that these men have provoked the Lord.
 31  And it came to pass, as he had made an end of speaking all these words, that the ground clave asunder that was under them:
 32  And the earth opened her mouth, and swallowed them up, and their houses, and all the men that appertained unto Korah, and all their goods.
 33  They, and all that appertained to them, went down alive into the pit, and the earth closed upon them: and they perished from among the congregation.
 34  And all Israel that were round about them fled at the cry of them: for they said, Lest the earth swallow us up also.
 35 And there came out a fire from the Lord, and consumed the two hundred and fifty men that offered incense.
( Numbers 16:26-34  KJB )

Um ríka mann, sum ikki vildi lata Lazarusi ein breyðmola, men livdi dagliga í sús og dús, stendur skrivað:

.. Og í helviti lyftir hann upp eygum sínum, verandi í pínslum… (Lukas 16:23  FKJ)
Hann fekk tað, sum hann hevði uppiborið.
Hann skoytti ikki Guði, ella fátæka næsta sínum ein veruligan tanka í sínum lívi, men livdi BARA fyri SÍTT LÍV Í SÚS OG DÚS.
Tí peninga-alskurin er rót als ils: (I. Tim. 6:10  FKJ )

Tann sama dóm koma teir flestu av dagsins politikarum tíverri eisini at fáa. Tí segði eg í innslagnum: …. ELLA TIT VENDA UM!! Eg vil altso einkið annað, enn at teir VENDA UM, og fara at behandla palleba, fiskimannin, pensjonistin, tey sjúku og tey fátøku (samanumtikið Lazarus) ordiligt. Tað gera teir ikki sum er.

Teir eru nakrir sjálvs-elskir ránsmenn, sum Guð fer at døma á evsta degi. Men ikki bara teir, men eisini ein stóran
part av hesum fólkinum sum tað tíggjar sær í dag. Man virðir ikki eingong tey eldru.

Hvar stendur tú?

Ert tú frelstur?

O avkom av eiturormum, hvør hevur ávarað tykkum at flýggja frá hini komandi vreiðini?

1

2

3

4

5
 24  Men tykkum sigi eg, og restini
í Thý-a-ti´-ru, so mongum sum
hava ikki hesa Guðs-læru, og
sum hava ikki kent dýpdir Satans,
sum teir siga; Eg vil leggja uppá
tykkum onga aðra byrðu.
 25  Men tað sum tit hava longu
haldið fast til eg komi.
( Opb. 2:24-25  FKJ )

 16  Men skýggja vanheilagt og
fáfongt skvaldur: tí teir vilja vaksa
at meiri ógudiligleika.
 17  Og orð teirra vil eta eins og
ger ein kolubrandur: av hvørjum
er Hy-me-næ´-us og Phi-le´-tus;
 18  Hvørjir viðvíkjandi sannleikanum
eru farnir skeivir, sigandi
at uppreisnin er umliðin longu; og
velta um koll trúnna hjá summum.
 19  Hóast hetta, grundvøllur
Guðs stendur tryggur, havandi
hetta innsigli, Harrin kennir teir
sum eru hansara. Og, Lat hvønn
tann sum nevnir navn Christs
víkja frá misgerð.
( II. Tim. 2:16-19  FKJ )
7 ¶ Men tá ið hann sá mangar
av Pharisearunum og Sad-du-ce´-
arunum koma til dóps síns, segði
hann við teir, O avkom av eiturormum,
hvør hevur ávarað tykkum at
flýggja frá hini komandi vreiðini?
( St. Matth. 3:7  FKJ )

 3 ¶ Tí Heródes hevði lagt hald á
Jóhannes, og bundið hann, og sett
hann í fongsul fyri He-ró-di´-as-ar
søk, konu Philippusar bróðurs
síns.
 4  Tí Jóhannes segði við hann,
Tað er ikki lógligt hjá tær at hava
hana.
 5  Og tá ið hann vildi hava tikið
hann av lívi, óttaðist hann mannfjøldina,
av tí at tey roknaðu hann
sum ein prophet.
 6  Men tá ið føðingardagur
Heródesar varð hildin, dansaði
dóttir He-ró-di´-as-ar frammi fyri
teimum, og toknaði Heródesi.
 7  Við hvat hann lovaði við einum
eiði at geva henni hvatsumhelst
hon vildi biðja um.
 8  Og hon, verandi áður undirvíst
av móður síni, segði, Gev
mær her høvur Jóhannesar Doyparans
á einum fati.
 9  Og kongurin varð syrgin: hóast
hetta, vegna eiðarins, og teirra
sum sótu við honum til matar,
beyð hann at tað skuldi verða givið
henni.
 10  Og hann sendi, og hálshøgdi
Jóhannes í fongslinum.
 11  Og høvur hansara varð borið á
einum fati, og givið til gentunnar:
og hon førdi tað til móður sínar.
 12  Og lærusveinar hansara komu,
og tóku upp likamið, og jarðaðu
tað, og fóru og søgdu Jesusi.
( St. Matth. 14:3-12  FKJ )

kongur og prestur setur komma sum sjálvur hann vil: aldeilis undirgivin yvirfyri Kongi konga og hansara fullkomnu bók

 16  Og vit hava kent og trúð
tí kærleika sum Guð hevur til
okkara. Guð er kærleiki ; og hann
sum dvølist í kærleika dvølist í
Guði, og Guð í honum.
( I. Jóh. 4:16  FKJ )

 5  Og frá Jesusi Christi, hvør er
hitt trúfasta vitnið, og hin frumgitni
av hinum deyðu, og prinsur
konga jarðarinnar. Honum sum
elskaði okkum, og tváaði okkum
frá syndum okkara í sínum egna
blóði,
 6  Og hevur gjørt okkum kongar
og prestar yvirfyri Guði og Faðir
hansara ; til hansara veri dýrd
og harradømi um ævir og ævir.
A´-men.
( Opb. 1:5-6  FKJ )

( Eg meinti at siga fronsku revolutiónina, ikki fronsku reformatiónina. )

Harrans fólk fáa gudloysingarnir aldri kúgað

Tí hin vantrúgvandi ektamaðurin
er halgaður av ektakonuni,
og hin vantrúgvandi ektakonan
er halgað av ektamanninum:
annars vóru børn tykkara órein;
men nú eru tey heilag.
( I. Cor. 7:14  FKJ )

Konto nr. 6460 0003981462
Vevstjóri
×