https://youtu.be/QB33P8Y-7DA
Hin sanna Christna søga Ameriku
Lat nú upp títt skil og skil, at søga Ameriku er rætt, tí at Ameriku er í hvørsfalli og merkir tí søgan hjá Ameriku. Eitt dømi, sum kundi verðið givið, til at hjálpa tær at skilja hetta, er: Fiskimark Føroya. Føroya er hvørsfall, og tí nýtist orðið hjá ikki at standa í setninginum. Ein eigur at ganga ímóti vaksandi fáfrøði, ikki fløða við henni niður í dimma dalin. Ja, fáfrøði er kvenkyns, ikki hvørkikyns. Nær gavst tú at hugsa?
Ert tú hin sanni verji trúarinnar? Verji trúarinnar er jú tað sama sum verjin hjá trúnni. Er tað sivað inn, ella má eg yvirgeva teg sum býttan? Altso, lærir ungdómurin einkið í skúlanum longur? Ella skúlar skúlin sunt vit og skil út úr heysunum á teimum? Tí at okkurt av hesum man tað vera, tá ið ikki eingong útlærdir fólkaskúlalærarar duga at skriva føroyskt longur. Tá ið eg gekk í skúla, sótu vit og skiftust um at lesa upp úr onkrari 40 ára gamlari Føroyskt bók, ein fyri og annar eftir, vit skrivaðu fyrisøgn í tímanum og skuldu skriva stílar heima og lata teir inn; og mállæra og bending varð skrásett og terpað á talvuni. Um alt ov mangir av hesum ikki vóru latnir inn við árslok, so var man í vanda; tað segði seg sjálvt. Hvat varð úr álvarleika og strangleika í allari skipanini og samfelagnum? Fólkið gerst býttari og býttari, tí at samfelagið sum heild rekur alsamt longri frá Guðs lóg. Vendið um, brennið Nýggja Sáttmálan, vendið KVF rass, og lesið tykkara Føroysku reformatións Bíbliu, fáið tykkum Guðsótta í hjartað: og Guð vil geva tykkum vit í bollan.
Tøgn yvirfyri óndskapi er í sær sjálvum óndskapur – Bonhoeffer
“Býttleiki er eitt moralskt brek”
– Diedrich Bonhoeffer
Stemmar tú vælferð, og ikki kristna grundstøðið, so er mammon tín gudur
Tín stemma styrkir ein av tveimum andum í Føroyum – og ger teg nú ikki samsekan í barnamorði og sodomusyndini saman við satansa útvaldu tænarum. Eisini, um tú atkvøður fyri einum navnkristnum, sum í sínum devulrenda býttleika stillar upp í einum gudleysum flokki, um hann ikki kemur inn á ting, so styrkir tín stemma tó tann flokkin at fremja sína ógudiligu stevnuskrá undir sínum harra Sátan. Lat ongan villleiða teg. Gerist nú síggjandi. Hvørja ferð, ið val er, so stemma vit ikki bara uppá fólk, men eisini um, hvør andi ið stýrir í Føroyum: Guðs Andi, ella heimsins andi sum er Sátan. So hvørjum atkvøður tú fyri? Mammon? Liberaliteti (frælsi til ryggjaloysi) Morði av óføddum børnum? Sodomusynd? Ella monnum, sum vilja, at Føroyar skulu stýrast við Guðs orði sum grundarlagi í øllum tingum? Hjá mær ein eingin ivi yvirhøvur, tí at eg elski Guð og ikki mammon. Setur tú vælferð uppum kristnu virðini, so er tað av tí at tú elskar mammon meira enn Guð, og so elskar tú als ikki Guð. Tú hevur bara eitt at gera: AT VENDA UM, tín fráfalni, kvaheidni kloddi!
Eingin maður kann tæna tveim meistarum: tí at annaðhvørt vil hann hata tann eina, og elska hin; ella annars vil hann halda seg afturat tí eina, og vanvirða hin. Tit kunnu ikki tæna Guði og mammon (Matthæus 6:24)
Nú, vit hava fingið, ikki anda heimsins, men andan sum er av Guði (I. Cor. 3:12)
Í hvørjum gudurin av hesum heimi hevur blindað hugarnar á teimum sum trúgva ikki (II. Cor. 4:4)
Aftur tekur djevulin hann niðan á eitt ovurhonds høgt fjall, og sýnir honum øll kongadømir heimsins, og dýrd teirra; Og sigur við hann, Øll hesi ting vil eg geva tær, um tú vilt falla niður og tilbiðja meg. Tá sigur Jesus við hann, Slepp tær hiðani, Satan: tí at skrivað stendur, Tú skalt tilbiðja Harran Guð tín, og honum eina skalt tú tæna. Tá fer djevulin frá honum, og sí, einglar komu og tæntu honum. – Mugu kristnu politikararnir gera eins og Jesus. Um ikki, hvørjum tæna teir so? Hmmm? Sínum egna búki, mammon, mannaæru, og lygn.
Opið bræv til allar saltleysar kristnar politikarar
Góði kristni politikari; góði ________
Sum tit vita, so hevur sodomu-andin gjørt innrás inn í Føroyar. Tað hendi í 2012, longu fyri 10 árum síðani, og í 2017 koppaði landið á liðina siðaliga: sodomitar skuldu nú kunna giftast borgarliga.
Eg sakni at hoyra fleiri kristnar politikarar klárt tala ímóti hesi andstygdini, tí at hetta kunnu vit líka lítið góðtaka sum slaktan av óføddum børnum. At vera kristin er enn at trúgva og fylgja Bíbliuni, – ikki lógarpakkum frá ES. Sodomusyndin er eitt tekin um endatíðina, og Jesus segði, at eins og dagar Nóa og dagar Sodomu og Gomorruh vóru, soleiðis skulu dagarnir áðrenn Menniskjusonurin kemur aftur vera (Lukas 17:26-30). Guðs orð ávarar, at tá ið Guð dømdi Sodomu og Gomorruh, so setti hann teir býirnar fram sum eitt fyridømi fyri tey, sum seinni fóru at liva ógudiliga, sum merkir, at tá ið fólk fóru at gera tað sama sum tey gjørdu har, maður við manni og kona við konu, so fáa tey sama dóm sum tey. Hetta umfatar ikki bara gerararnar, men eisini viðhaldsfólkið.
Fyri mær, so er tøgnin hjá teimum flestu av teimum kristnu politikarunum óhugnalig, og so vítt eg veit, hava bara tveir ella tríggir úttalað seg klárt og ótvítýðugt, at teir eru ímóti politiskari blástempling av hasi ótespiligu syndini.
Eg má siga, at um onkur av tykkum ikki síggja og vita, at leysgeving og blástempling av hasum er sera álvarsamt fyri land og fólk, so kenna tit ikki tykkara Bíbliu. Hatta biður um Guðs eldsliga dóm yvir land og fólk. Hetta gongur ikki órevsað. At síggja so nógvar av tykkum trúgvandi politikarum ístaðin geva vallyftir um vælferð og enn betri kor, og orðingar í rætning av, at Føroyar skulu vera fyri øll, tað rópar fyri mær um, at tit yvirhøvur ikki hava Guð við tykkum inn á ting. Ein flokkur hevur tó klárt sagt, at hann vil arbeiða fyri teimum kristnu lívsvirðunum. Hví eru tit ikki uppi í tí flokkinum? Hevði tað verið ov víðgongt ella hvat? Íðan, eru ikki politikararnir í Tjóðveldi, Framsókn og Javnaðarflokkinum víðgongdir í sínum gudloysi? Skammast teir við tað? Opinbært ikki líka nógv sum tit skammast við Jesus og hansara orð. Hvat eru tit sum trúgvandi farnir upp í politikk til, um tað ikki er fyri at ávirka landið soleiðis, at Guðs ríkis lærur sita væl og enn betri her á landi? Og hvat merkir ein slík útsøgn sum “Føroyar skal vera fyri øll” í 2022, uttan tað, at enntá sodomitarnir skulu skammleyst kunna folda seg út, sæð í ljósinum av, at man ongantíð klárt hevur sagt, at man er ímóti hasi andstygdini? Ein og hvør útsøgn verður jú tulkað í tráð við ta samtíð, hon verður søgd í, og hvørji mál eru uppi í tíðini osv.
Vita tit ikki, at Rómverjabrævið kapitul eitt flokkar tey, sum hava fragd í sodomitusku syndini saman við tey, sum gera hana, og at Guðs orð sigur í vers 32, at tey, sum hava fragd í tí, eru verd til deyða tillíka við gerararnar, sum er, tá ið Guð umsíðir dømir við eldi av himni, sum í okkara føri man vera nakrar hundrað kjarnorkubumbur frá Putin og Kina omanyvir Evropa? Í dag er hetta veruligari enn nakrantíð, og fer uttan iva at koma, eftir míni meting.
So at tað er tykkum heilt klárt, so endurtaki eg, at Guðs orð sigur altso tvær ferðir, í II. Pætur 2:6 og Judas vers 7, at tá ið Guð dømdi Sodomu og Gomoruh, so setti hann teir býirnar fram sum eitt fyridømi (eitt eksempul) fyri tey, sum seinni í tíðini fóru at liva ógudiliga, sum er, at gera tað sama sum tey, og Róm. 1:32 sigur, at tað eru ikki bara gerararnir, sum eru sekir, men eisini tey, sum hava fragd í hasum. Tit, sum standa við valdinum í landinum í dag, standa tí í eini sera vandasamari støðu, tí at tað verður skrásett hvat tit siga, ella lata vera við at siga, og hvørji mál tit umsita, og um tað verður til frama fyri skammleysa gudloysinum, ella ímóti tí. Tað verður altso hugt gjølla eftir, hvørjumegin tit spenna í andligu togtoganini yvir Føroyum: Guðs ríkis megin, ella Sátans megin. Hetta er altso veruleikin!
Sammøðraskapur kann sjálvandi ikki góðtakast sum eitt gyldugt mál yvirhvøvur av nøkrum sonnum kristnum. Tað kundi langomma tín sagt tær, men hon er farin, so tí má eg heldur skriva tykkum øllum nøkur bersogin orð. Eg óttist altso Guð uppum nakran mann ella devil.
Altso, hava tit onga andliga kumpass? Verða tit virkiliga leidd av ES, Danmark og KVF? Tað hjálpir ikki at siga, at nú eru hasar lógirnar komnar ígjøgnum, og so mugu vit bara handla harútfrá, tí at Guð viðurkennir ikki sataniskar lógir og tí kann eiheldur hansara fólk gera tað. At maður og maður og kona og kona skuldu kunna giftst borgarliga, ættleiða børn og liva sum gift, er ein satanisk lóg. At tvær konur, sum liva saman sum hjún, yvirhøvur skulu hava nakra sanktión frá landsins myndugleikum til ættleiðing ella arving, er jú ein botn satanisk lóg, sum eingin kristin kann standa modell til; ikki uttan hann er ein falskur kristin, ella fráfallin. Tvey av sama kyni verða ALDRI hjún undir Guði, bara undir og av Sátan og hansara tænarum. So uttan mun til, hvat er vorðið samtykt, so kunnu vit kristnu ikki annað enn boykotta hatta fult og heilt, kosta hvat ið kosta vil. Alt annað er at geva devulskapinum vælsignilsi.
Eg øtist yvir tøgnina hjá teimum flestu av tykkum, sum man veit, skulu eitast fyri at vera kristin fólk. Tykkara abbar og ommur høvdu staðið líkbleik og gløtt eftir tykkum og sagt, at tit heilt víst munnu vera síðsta ættarliðið, áðrenn Guð dømir heimin við eldi (sí II. Pætur 3:10). Tey høvdu fallið á knø og biðið inniliga til Guðs fyri tykkum, at hann mátti opnað eygu tykkara og bjargað tykkum, tí at samsek eru tit, sum sita á evstu rók, og spæla fólkalig og halda munn. Hava tit latið propagandørarnar á KVF (Kyns Villingarstovni Føroya) forgandað tykkum? Eg gloypi ikki einum orði frá teimum!
So eg havi skomm av tykkum. Kalli tykkum navnkristin. Kalli tykkum til umvendingar.
Eitt eitur breyðprophetur, so at eitt má tí eisini eita breyðpolitikari. Í Kongabókunum funnust óndir kongar, sum loyvdu og vendu blinda eygað til tilbiðjan av Baal, at tey ofraðu børnini til Baal, og sum toldu og loyvdu sodomu-syndina, men tá ið umsíðir ein góður kongur kom, so sum Ása, so rak hann sodomitarnar út úr landinum (I. Kong. 15:12). Guðs orð rósar honum – ikki hinum!. Um ein kongabók hevði verðið skrivað um politikararnar í Føroyum frá 2000-2022, hvat hevði skriftin so sagt um teg? Eg helt, at um man var kristin, so var tað tað allar ovasta og tað allar fyrsta man var, og so arbeiddi man útfrá tí í øllum lívsins viðurskiftum, arbeiðum og embætum. Tað gongur nógv longri enn bara til at vera fólkaligur. Sum sniðgevi havi eg sagt NEI til onkrar ríkar, stórar kundar, t.d. Hvonn í Havn, eg noktaði at gera brennivínslýsingar, og misti tey sum kunda. So be it! Rætt og rangt – rættvísi – verður enn dømt um út frá Guðs lóg, teimum tíggju boðunum, Guðs æviga standardi. At vera kristin politikari burdi verið eitt kall, og er tað tað, so má man væl saktans fremja tað kallið eftir Guðs orðs lærdómum, ikki tíðarandanum í endatíðini. Tað kann ikki írokna at lova gudloysinginum enn meira vælferð, meðan hann er á kós í helviti við turbo kraft. Summi av tykkum, fyri ikki at siga 98% av tykkum, koma at hava nógv at svara fyri á dómadegi. Tá vaska tit tað dumma smílið av andlitinum og koma niður av tykkara høgu jeepum. Tá minnast tit mínar ávaringar.
Tann, sum tegir, hann samtykkir. Tveir hava so ikki tagt ella samtykt. At so ein er klárt ímóti drápi av óføddum børnum, er gott, men hvar er klára útsøgnin ímóti sodomu-ólevnaðinum? Deyðatøgn! Altso, vita tit ikki av, at “samkyndur” er eitt spildurnýtt orð, sum medvitað er latið í hugtøk, sum skulu broyta almennu hugsanina um tað, sum enn einkið annað er enn synd og skendska? Nækni keisarin er latin í lygn. Samkyndur ljóðar kanska penari enn reyvari, men í Guðs eygum er tað enn synd, akkurát sama syndin. Tú kanst pudra syndina og bara brúka jalig orð um hana, men Guð sær tvørturígjøgnum hyklaríið. Hann verður ikki snýttur. Og eingin er føddur so. Guðs orð sigur klárt í Róm. 1, at tey fóru frá tí náttúrliga umganginum til tann sum er ímóti náttúruni. Hatta er tí eitt medvitað val, nakað, sum fólk geva seg út í, og tá kanska broytist kjøtið; hatta finst ikki í teirra DNA ella kromosomum, bara einum forvirraðum sinni. Hvat mundi abbi tín halda um, at tveir menn liva saman sum giftir? Hmm? Ella enn betur: Hvat heldur Guð! Altso, tú trýrt á hann, ikki sannheit? Íðan, leggur tú nakað í, hvat hann sigur um tað? Um ikki, so haldi eg, at tú skalt bara siga sum er: at tú ikki ert ein kristin, men ein hyklari og ein mammons-tilbiðjari; ein breyðpolitikari, sum spælir kristin.
Vælsignaður veri Miðflokkurin. Vælsignaður veri Jenis av Rana. Vælsignaður veri Jógvan á Lakjuni; og má Guð geva honum frið og hvíld eftir drúgva og trúgva tænastu sum ein sannur kristin politikari við viti í bollanum, ryggi, nøs og bliiiibum. Tit, sum nú stilla upp, hava nógva sálarrannsaking at gera. Eg og onnur eygleiða tykkum; og eisini Guðs einglar; og alt verður skrásett.
Eg vil tykkum tað besta, og biði fyri tykkum til tað síðsta, til bomburnar byrja at flúgva. Men, heilt erligt: Summum av tykkum ivist eg í, hvussu eg skal biðja: um tað er um Guðs signing, styrking og leiðslu, ella um, at Guð má kalla og frelsa tykkum. Fyri at vera á tí tryggu síðuni, fari eg at biðja um bæði. Men tveir kristnar politikarar havi eg sæð síðstu tíggju árini. At fáa eyga á teir, var ikki ringt, tí at alt hitt var líka.
Hetta bræv er sent øllum politikarum, sum eg og øll hini vita, kalla seg kristnar, men duga ómetaliga væl at fjala tað. Tó Jenis og Jógvan undantiknir. Vendið um; farið aftur og lesið tykkara Heilagu Bíbliu; I. Mósebók 19; Róm. 1; I. Corinth 6; II. Pætur 2 & 3; Judasarbræv, og so alla ígjøgnum. Folda so hendur, og bið Guð inniliga um at styrkja teg at gera tað, tú veitst er rætt, og fyri tað doyggj um so má vera.
-Heilaga, fedra sterka trúgv, okkum í sál tak ævigt búgv.
Sjúrður-FKJ-Højgaard.
P.S.
Í Guðs bók, enntá út úr Guðs egna munni, er tað eitt tekin um fráfall og at dómur stendur beint fyri framman, at konur valda. Tak tína Bíbliu og les Esaiah 3:12. Eg veit so, at Guð hevur rætt, um tit so ikki viðurkenna hann. Einaferð fara tit at gera tað, tað er víst. Tá fari eg at skoyta uppum økslina á høvuðseinglinum, og hyggja eftir mimuni.
So hvørjum tænir tú: Guði, ella hesum bersyndiga fólkinum?
Tilognað:
Kára–Tunnilsmunni–Højgaard
Gerhard–braveheart tá ið tað kemur til tunnil, men ikki til Guðs ríki–Lognberg
Magnus–Sammóður–Rasmussen
Jaspur–ímóti Abort men ikki sodomusyndini–Langgaard
Edvu–nikkidukku–Jacobsen í liberala flokkinum B
Frimodt–einkið frímóð–nú ímóti at hava prinsippir–Rasmussen
Helga–hvar er títt hjarta–Abrahamsen
Mercedes–GLS1.6–Gunnleygsdóttir
Símun Jóannesarson–kom nú–Hansen
Bill Justinussen
ímóti porno–Steffan–men ikki eitt bjefs ímóti sodomu–Poulsen
Karstin–hvar stóð hann–Hansen
Mynd: Judas.
Bræv, sent kynsvillingarstovninum (KVF) í morgun
Til málteigin.
Tað eru tríggjar Føroyskar Bíbliur, ikki tvær. Tann triðja eitur Føroyska King James, og kom út í heilum líki á reformatiónsárinum, 2017. Victor og Dahl hava týtt Alexandriska, gnostiska nýggja testamenti Origens, Clements og Philos, og perveteraða Biblia Stuttgartensia gamla testamenti hjá Kittel. Føroyska King James er rætti teksturin: Mazoretiska Ben Chayyim gamla testamenti, og Textus Receptus nýggja testamenti. Hon er rætta Bíblian, Guðs orð, hinar eru ikki. Soleiðis er tað, og tað er illa lýtt. Men satt er tað tó. Sjúrður Højgaard.
Tað eru tríggjar Føroyskar Bíbliur, ikki tvær. Tann triðja eitur Føroyska King James, og kom út í heilum líki á reformatiónsárinum, 2017. Victor og Dahl hava týtt Alexandriska, gnostiska nýggja testamenti Origens, Clements og Philos, og perveteraða Biblia Stuttgartensia gamla testamenti hjá Kittel. Føroyska King James er rætti teksturin: Mazoretiska Ben Chayyim gamla testamenti, og Textus Receptus nýggja testamenti. Hon er rætta Bíblian, Guðs orð, hinar eru ikki. Soleiðis er tað, og tað er illa lýtt. Men satt er tað tó. Sjúrður Højgaard.
FKJ Húsmøti 12. November 2022
Týtt úr bókini: THE ANSWER BOOK – A Helpbook for Christians, eftir Dr. Samuel C. Gipp
Kapitul 5
SPURNINGUR: Hava tað ikki verið fleiri endurskoðanir av King James Bíbliuni síðan 1611?
SVAR: Nei. Tað hava verið fleiri uppløg, men ikki endurskoðanir.
FRÁGREIÐING: Eitt tað síðsta, ein illa skakaður atfinnari av Authoriseraðu Versjónini 1611 grípur til, er at tosa um endurskoðanir. Teir renna til hetta ímyndaða vígvirkið, í eini roynd eftir at rista av teirra endaliga ósigur ímóti sínum mótstandarum, sum undirdýkja teirra veiku grundgevingar við søguligum próvgrundum, handritsprógvum og við eyðsýndum virknaðum av Halga Andanum. Tá ið teir eru komnir innum, snúgva teir bræsnir ímóti sínum fígginda og spyrja við einum sleiskum smíri: So hvørja King James brúkar tú, 1611, 1629, ella 1769? Skelkurin av hesum álopinum og ørkymlanin í eitt bil, sum uppstendur, gevur teimum sum oftast tíð til at rýma og sleppa sær undan.
Tíverri – fyri teirra viðkomandi – eftir at teir eru komnir inn í sítt slott og hava latið hurðina aftur eftir seg, finna teir útav, at teirra vígvirki hevur stigvíst verðið brotið niður, stein eftir stein, av einum manni, sum eitur Dr. David F. Reagan.
Dr. Reagan er hirði í Trinity Baptist Temple í Knoxville, Tennessee. Hann hevur skrivað eina týðandi greinargerð um tær fyrstu útgávurnar av King James Bíbliuni, sum eitur: The King James Version of 1611. The Myth of Early Revisions.
Dr. Reagan hevur gjørt eitt framúrskarandi gott arbeiði í at oyðileggja tey síðstu vígvirkini hjá Bíbliu-atfinnarunum. Eg síggi hvørki leið, ella grund fyri, at royna at bøta uppá hansara fund. So eg havi tryggjað mær hansara loyvi at endurgeva hansara flogblað í síni heild.
KING JAMES 1611 VERSJÓNIN
– MÝTAN UM ENDURSKOÐANIR TÍÐLIGA Á LEIÐ
Innleiðing
Menn hava handfarið Guðs orð svikaligani (II. Corinth. 4:2) heilt síðan djevulin fyrst lærdi Evu, hvussu man ger tað. Frá Cáin til Bálaam, frá Jehudi til teir skriftlærdu og Phariseararnar, frá gudfrøðingunum í myrku miðøld til nútíðar lærdar, hava hini livandi orð Almáttuga Guðs verið megin skjótiskivan hjá mansins spillandi hond. Álopini á Guðs orð eru tríføld: Leggja afturat, taka burtur, skifta út. Frá Adams døgum til telduøldina, hevur atførið verið tað sama. Tað er einkið nýtt undir sólini.
Eitt álop, sum fær rættiliga nógv eftiransni nú á døgum, er eitt beinleiðis álop á Guðs orð sum varðveitt í Enska málinum: í King James Versjónini 1611. Álopið, ið sipað verður til, er mýtan sum hevdar, at eftirsum at King James Versjónin longu hevur verðið endurskoðið fýra ferðir, so skuldu verið og kunnu vera eingi galdandi mótmæli ímóti øðrum endurskoðanum. Henda mýta varð brúkt av Ensku Endurskoðarunum í 1881 og hevur verið endurlívgað í seinni árum av Fundamentalist lærdum (scholars), sum vóna at selja sína nýggjastu týðing. Henda bók er útgivin, sum eitt svar uppá hetta álopið. Endamálið við hesum evni, er ikki at sannføra teir sum avnokta hesa varðveitslu, men at styrkja trúnna hjá teimum sum longu trúgva á varðveittu Ensku Bíbliuna.
Ein megin spurningur kemur ofta upp í álopum so sum hesum: Hvussu langt eiga vit at fara í at svara atfinnarunum? Um vit skuldu roynt at svarað hvørji grunnari atfinning ímóti ófeilbæri Ensku Bíbliunnar, so høvdu vit aldri havt tíð at gjørt nakað annað. Eitt ella annað stað má skynsemin vinna. Sum altíð, so er svarið í Guðs orði. Orðtøkini 26:4-5 sigur: Svara ikki einum dára samsvarandi við hansara dárskap, at ikki tú eisini verði líkur honum. Svara einum dára samsvarandi við hansara dárskap, at ikki hann verði vísur í egna innbilni sínum.
Sjálvandi eru tíðir, har ein dársamur spurningur skuldi verðið sæddur burtur frá, og tíðir tá ið hann skuldi verðið møttur við einum svari. Um tað, at svara áloyparanum, fær teg at síggja eins dársamur út og hann, so er besta svarið at síggja burtur frá spurninginum. Til dømis, um tær verður sagt, at Bíblian ikki kann vera ófeilbærlig, tí at tann-og-tann trýr at hon er, og hann er fráskildur, so kanst tú trygt halda, at tøgn er besta svarið. Hinvegin so eru mangan spurningar og trupulleikar sum – um teir eru sannir – kunnu vera álvarsamir. At síggja burtur frá hesum málum, hevði verið at latið áloyparan á Bíbliuna halda seg vera vísan í sínum egna innbilni. Eg trúgvi, at spurningurin um endurskoðanir av King James Versjónini 1611 er ein spurningur av hesum seinna slagnum. Um King James Versjónin hevur verið ígjøgnum fýra stórar endurskoðanir av sínum teksti, so vildi tað, at staðið ímóti víðari endurskoðanum, grundað á avgjørda Enska tekstin, verið feilandi. Av hesi grund má og skal hetta álopið svarast. Kann hetta deilumálið svarast? Vissuliga! Tað er endamálið við hesi bók.
I – PRENTUMSTØÐURNAR Í 1611
Um Guð varðveitti sítt orð á hini Ensku tungu ígjøgnum Authoriseraðu Versjónina av 1611, (og tað gjørdi hann), hvar er so okkara myndugleiki fyri fullkomnu orðingarnar? Er hann í stikkorðunum hjá týðarunum? Ella er hann í endaliga avritinum, sum varð sent til prentararnar? Um so er, so er okkara myndugleiki burturi, tí at hesi pappír eru burturi. Men, sigur tú, myndugleikin er í fyrsta eintakinum, sum kom úr bókapressuni. Áh, tað eintakið er eisini horvið. Av sonnum, um prentingin av Ensku Bíbliuni gekk sum prentarbeið flest, so varð fyrsta eintakið helst sæð burtur frá, orsakað av síni vánaligu góðsku. Vit standa tí eftir við eintøkum av fyrstu prenting, sum finnast. Tað eru tey, sum ofta verða peikað á sum staðalin, sum allar aðrar King James Bíbliur skulu metast útfrá. Men eru tey tað? Kundu prentararnir av fyrstu útgávuni ikki hava gjørt prentfeilir? Okkum tørvar frá útgangspunktinum at sláa eitt fast: Myndugleikin fyri okkara varðveitta Enska teksti finst ikki í nøkrum mannligum verki. Myndugleikin fyri okkara varðveitta og ófeilbæra Enska tekst er í Guði! Prentarar kunnu mangan gera feilir og menn gera mangar feilir, men Guð vil, í síni makt og náði, varðveita sín tekst, hóast menn eru feilandi. Lat okkum nú hyggja at trýstinum á prentararnar í ár 1611.
Sjálvt um prenttøknin varð uppfunnin í 1450 av Johann Gutenberg í Týsklandi, (161 ár áðrenn 1611 prentingina), so var útgerðin hjá prentarunum lítið broytt. Prenting gekk enn seint fyri seg og var trupul. Allir stavirnir vórðu settir við hond, eitt stykki í senn – ígjøgnum alla Bíbliuna, – og feilir vóru nakað, sum væntaðist at vera í einihvørji lidnari bók. Orsakað av hesum torføri og eisini av tí at 1611 prentararnir onga eldri útgávu av KJV høvdu at styðja seg til, so hevði fyrsta útgávan av King James Versjónini mangar prentvillur. Sum vit seinni fara at vísa, so vóru hetta ikki tað slagið av tekstligum broytingum, sum frælsliga verða gjørdar í nútíðar bíblium. Tað vóru einfaldar, sjónligar prentvillur, av slíkum slagi, sum enn viðhvørt kunnu finnast í nýggjum útgávum, sjálvt við øllum teimum fyrimunum, sum man hevur í nútíðar prenting. Hesir feilir gera ikki eina Bíbliu óbrúkiliga, men skuldu verðið rættaðir í seinni útgávum.
Tær tvær upprunaligu prentingarnar av Authoriseraðu Versjónini vísa, hvussu torført tað var at prenta í 1611, uttan at gera feilir. Báðar útgávur vórðu prentaðar í Oxford. Báðar vórðu prentaðar sama ár, 1611. Somu prentararnir gjørdu bæði arbeiðini. Mest sannlíkt, so vórðu báðar útgávurnar prentaðar á somu pressu. Tó kunnu finnast – við eini neyvari samanbering av báðum útgávum – umleið hundrað tekstligir munir. Eftir sama leisti, kunnu King James atfinnararnir einans finna umleið 400 hevdaðar tekstligar broytingar í King James Versjónini eftir 410 ár av prenting og fýra sokallaðar endurskoðanir! Okkurt er rotið í Lærdómsborg! Tíðin er komin at kanna hesar “endurskoðanirnar”.
II – TÆR FÝRA SOKALLAÐU ENDURSKOÐANIRNAR AV 1611 KJV
Nógv av upplýsingunum í hesum partinum eru tiknir úr eini bók eftir F.H.A. Scrivener, sum eitur: The Authorized Edition of the English Bible (1611), Its Subsequent Reprints and Modern Representatives; (Authoriseraða útgávan av Ensku Bíbliuni (1611), hennara fylgjandi endurprentingar og nútíðar umboðanir). Bókin er eins putlut og heitið bendir á. Tað áhugaverda punktið er at Scrivener, sum gav út sína bók í 1884, var limur í 1881 Endurskoðanarnevndini. Hann var ikki ein King James Bíbliu trúgvandi, og tí hellir hansara lesievni ikki í lyndi mótvegis Authoriseraðu Versjónini.
Í tí partinum av bókini hjá Schrivener, sum snýr seg um KJV “endurskoðanirnar”, er ein innleiðandi smámunur sláandi. Tvær tær fyrstu stóru endurskoðanirnar av King James Bíbliuni hendu innanfyri 27 ár frá upprunaligu prentingini. (Málið má hava broytt seg sera skjótt tá á døgum). Útgávan av Bíbliuni frá 1629, prentað í Cambridge, verður søgd hava verið fyrsta endurskoðanin. Ein endurskoðan var tað ikki, men einfaldliga ein varislig rætting av fyrri stavifeilum. Ikki bara var henda útgáva fullførd einans átjan ár eftir týðingina, men tveir av monnunum, ið luttóku í hesi prentingini, Dr. Samuel Ward og John Bois, høvdu arbeitt uppá upprunaligu týðingina av King James Bíbliuni. Hvør hevði verið betri at rætta fyrri feilir enn tveir, sum høvdu arbeitt við upprunaliga týðingararbeiðinum! Bara nýggju ár seinni og aftur í Cambridge, kom ein onnur útgáva út, sum verður hildin at hava verið tann næsta stóra endurskoðanin. Bæði Ward og Bois vóru enn á lívi, men tað er ikki vitað, um teir tóku lut hesaferð. Men sjálvt Schrivener, sum, eins og tú minnist, arbeiddi uppá English Revised Version frá 1881, viðgekk, at Cambridge prentararnir einfaldliga høvdu sett inn orð og kloysur, sum vórðu yvirsæð av 1611 prentarunum, og bøtt um sjónligar feilir. Sambært eini kanning, sum seinni verður viðgjørd, so vórðu 72% av teimum umleið 400 tekstligu rættingunum í KJV fullførdar áðrenn Cambridge útgávuna frá 1638, bara 27 ár eftir upprunaligu prentingina.
Júst sum tvær tær fyrstu sokallaðu endurskoðanirnar í veruleikanum vóru tvey stig av éini tilgongd: At reinsa út fyrri feilir, so vóru tvær tær síðstu sokallaðu endurskoðanirnar tvey stig í eini aðrari tilgongd: Ein javngering av stavsetingini. Hesar báðar útgávurnar vóru við bara sjey ára millumbili, (1762 og 1769), har tann seinna fullførdi tað, sum byrjað varð við teirri fyrru. Men tá ið teir lærdu telja endurskoðanir, so ljóðar tvær betri enn ein. Sera fáar tekstligar rættingar vóru neyðugar hesaferð. Tær túsundvís av hevdaðu broytingunum eru broytingar í stavseting, sum vórðu gjørdar fyri at passa til teir grundløgdu, røttu formarnar. Hesar broytingar í stavseting skulu vit viðgera seinni. Lat tað nú vera nokk at siga, at ævintýrið um fýra stórar endurskoðanir er av sonnum eitt svikabragd og ein mýta. Men, sigur tú, tað eru kortini broytingar, hvørt tær veri seg fáar ella mangar. Hvat fert tú at gera við tær broytingar, sum tó eru har? Latum okkum nú kanna náttúruna í hesum broytingunum.
III – TÆR SOKALLAÐU TÚSUNDVÍS AV BROYTINGUNUM
Ímynda tær, at onkur tók teg á eitt fornminnissavn, at síggja eitt upprunaligt eintak av King James Bíbliuni. Tú kemur til glas kassan, har Bíblian verður víst, og hyggur niður á ta upplatnu Bíbliuna ígjøgnum glasið. Hóast tú ikki sleppur at blaða ígjøgnum síðurnar, so kanst tú lættliga síggja, at tað eru onkur ting, sum eru øðrvísi við hesi Bíbliuni, frá teirri sum tú eigur. Tú kanst næstan ikki lesa orð hennara, og tey, sum tú kanst finna útav, eru stavað á undarligar mátar. Líka sum onnur undan tær, so fert tú avstað við tí inntrykki, at King James Bíblian hevur verið ígjøgnum eina fjøld av broytingum, síðan hennara upprunaligu prenting í 1611. Men vara teg, tú ert júst vorðin fangaður í eini sera sniðfundigari fellu. Munirnir, sum tú sást, eru ikki tað sum teir tykjast at vera. Latum okkum kanna próvtilfarið.
Broytingar í prenting
Fyri eina rætta kanning, kunnu broytingarnar deilast sundur í trý sløg: Broytingar í prenting, broytingar í stavseting, og tekstligar broytingar. Fyrst skulu vit viðgera broytingar í prenting. Stavtýpan, sum varð brúkt í 1611 av prentarunum, var Gothiskir stavir. Stavtýpan, sum tú nú lesur, og ert kendur við, er Rómverska stavtýpan. Gothisk stavtýpa verður eisini kallað Germanskt, tí at tað hevur sín uppruna í Týsklandi. Minst til, at tað er har, prenting fyrst varð uppfunnin. Gothisku stavirnir vórðu formaðir til at minna um teir hondskrivaðu stavirnar í handritum frá miðøldini. Í byrjanini var tað tann einasti stílurin, ið varð brúktur. Rómverska stavtýpan varð uppfunnin nokkso tíðliga, men mong ár liðu, áðrenn tað gjørdist tann yvirráðandi stílurin í flestu londunum í Evropa. Gothiskir stavir hildu fram at verða brúktir í Týsklandi inntil fyri stuttum. Í 1611, í Onglandi, var Rómverk stavtýpa longu sera væl umtókt og fór skjótt at vinna á tí Gothisku. Kortini valdu prentararnir tann Gothiska stílin til KJV, tí at tað varð hildið vera vakrari og betri passandi enn hin Rómverski. Men broytingin til Rómverska stavtýpu tók ikki langa tíð. Í 1612 varð fyrsta King James Bíblian prentað, har Rómverka stavtýpan varð brúkt. Innan fá ár brúktu allar Bíbliur, sum vórðu prentaðar, Rómverska stavtýpu.
Legg til merkis, at ein broyting í stavtýpu broytir ikki Bíbliu tekstin nakað meira, enn ein broyting í formati ella skriftstødd ger. Kortini kann nútíðar lesarin, sum ikki er kendur við Gothiskar stavir, uppliva tað sera torført at skilja. Umframt nakrar broytingar í formi, má man leggja til merkis fleiri broytingar í stavum. Til dømis sær Gothiska s’ið út sum eitt Rómverkst s, tá ið tað er ein stórur stavur, ella stendur síðst í einum orði, men tá ið tað er ein lágur stavur í byrjanini ella mitt í einum orði, so sær stavurin út sum eitt f. Tí verður also til alfo og set verður til fet. Eitt annað frávik finst í Týska v og u. Gothiskta v sær út sum Rómverska u, meðan Gothiska u sær út sum Rómverska v. Hetta ger greitt, hví okkara w verður kallað double-u og ikki double-v. Ljóðar tað ørkymlandi? Tað er tað, inntil tú verður vanur við tað. Í 1611 útgávuni, er love skrivað loue, us er vs, og ever er euer. Men minst til, at hetta eru ikki eingong broytingar í staving, men einfaldliga munir í skrifttýpu. Í einum øðrum dømi, so sær Gothiska j út sum okkara i. So Jesus verður Iefus (legg til merkis, at s’ið í miðjuni broytist til eitt f), og joy verður til ioy. Eisini hevur Gothiska d, har stelkurin hallar aftureftir yvirum kringulin, ein form sum líkist tí Grikska Delta. Hesar broytingar útgera eitt stórt prosenttal av teimum “túsundunum av broytingum” í KJV, men gera tekstinum ongan skaða. Tær eru einkið uttan eitt roykslør, sett upp av áloyparunum á okkara Ensku Bíbliu.
Broytingar í staving
Eitt annað slag av broyting, sum finst í søguni hjá okkara Authoriseraðu Versjón, eru broytingar í rættskriving ella stavseting. Flest allar søgubøkur siga, at nútíðar Enskt byrjaðar umleið 1500. Tí var málfrøðiligi bygnaðurin og grundleggjandi orðatilfeingið í nútíðar Enskum langt síðani grundlagt í 1611. Kortini festist stavsetingin ikki samtíðis. Í 1600 talinum var stavseting so sum einum sjálvum tóktist best. Einkið æt røtt stavseting. Eingin staðil (standardur) var grundlagdur. Ein høvundur kundi gott stava sama orðið á fleiri ymsar mátar, ofta í somu bók og viðhvørt á somu síðu. Og hetta var tað lærda fólkið. Summi av tykkum, sum lesa hetta í dag, høvdu hildið 1600 talið vera eitt stavsetingarpáradís. Ikki fyrr enn í átjandu øld byrjaði stavseting at fáa ein javnan form. Tí varð stavsetingin av King James Bíbliuni 1611 standardiseraður í seinnu helvt av átjandu øld.
Hvat fyri munir í stavseting kanst tú vænta at finna ímillum tína nútíðar útgávu og 1611 prentingina? Hóast ikki hvør stavsetingarmunur kann flokkast, so eru fleiri vanlig eyðkenni. Eyka e fast ofta í endanum av orðum, so sum feare, darke, og beare. Eisini vóru tvíføld sjálvljóð meira vanlig enn í dag. Tú fanst mee, bee, og mooued, ístaðin fyri me, be, og moved. Tvíføld hjáljóð vóru eisini meira vanlig. Hvat høvdu ranne, euill, og ftarres verið í dagsins stavseting? Summi tykkara kunnu finna útav teimum. Dagsins stavseting hevði verið ran, evil, og stars. Hesar broytingar í typografi og stavseting útgera næstan allar tær sokallaðu túsundvís av broytingunum í King James Bíbliuni. Eingin av teimum broytir tekstin á nakran hátt. Tí kunnu tær ikki ærliga samanberast við tær túsundvís av veruligum tekstligum broytingum, sum so skammleyst verða gjørdar í nútíðar versjónum.
Tekstligar broytingar
Næstan allar tær sonevndu broytingarnar hava vit nú gjørt greiðu fyri. Nú koma vit til spurningin um veruligar tekstligar munir ímillum okkara núverandi útgávur og ta frá 1611. Tað eru onkrir munir ímillum tær báðar, men teir eru ikki slíkir munir, sum síggjast í eini endurskoðan. Teir eru heldur rættingarnar frá fyrri prentvillum. At hetta er ein staðroynd, kann síggjast í hesum trimum tingunum: (1) Náttúran av broytingunum, (2) títtleikin av broytingunum ígjøgnum Bíbliuna, og (3) nær broytingarnar vórðu gjørdar. Latum okkum fyrst hyggja at náttúruni í broytingunum, sum vórðu gjørdar frá fyrstu prentingini av Authoriseraðu Ensku Bíbliuni.
Broytingarnar frá 1611 útgávuni, sum gamaní eru tekstligar, eru sjónligar prentvillur, orsakað av náttúruni í teimum broytingunum. Tað eru ikki tekstligar broytingar, gjørdar til tess at broyta lesiháttin. Í fyrstu prentingini, vórðu orð viðhvørt býtt um. Viðhvørt varð fleirtal skrivað sum eintal, ella umvent. Viðhvørt varð eitt orð feil skrivað, so at eitt líknandi orð stóð ístaðin. Nakrar ferðir vórðu orð og enntá setningsliðir útilatin. Útilatingarnar vóru eyðsæddar og høvdu ikki ta Guðslæruligu ávirkan, sum tær sum finnast í nútíðar týðingum. Í veruleikanum kann eingin samanburður gerast ímillum rættingarnar, gjørdar í King James tekstinum og tær, sum verða skotnar upp av dagsins lærdu.
F.H.A. Scrivener, í fylgiskjalinum til sína bók, skrásetur munirnar ímillum 1611 útgávuna av KJV og seinni prentingar. Eitt dømi um hesar broytingar stendur her niðanfyri. Fyri at vera partleysur, so vísa hesi dømini ta fyrstu tekstligu rættingina á fylgjandi síðum á vinstru hond í bókini hjá Scrivener. Lesihátturin frá 1611 stendur fyrst, síðan nútíðar lesihátturin; og síðst nær rættingin varð gjørd.
1 this thing – this thing also (1638)
2 shalt have remained – ye shall have remained (1762)
3 Achzib, nor Helbath, nor Aphik – of Achzib, nor of Helbath, nor of Aphik (1762)
4 requite good – requite me good (1629)
5 this book of the Covenant – the book of this covenant (1629)
6 chief rulers – chief ruler (1629)
7 And Parbar – At Parbar (1628)
8 For this cause – And for this cause (1638)
9 For the king had appointed – For so the king had appointed (1629)
10 Seek good – Seek God (1617)
11 The cormorant – But the cormorant (1629)
12 returned – turned (1769)
13 a fiery furnace – a burning fiery furnace (1638)
14 The crowned – Thy crowned (1629)
15 thy right doeth – thy right hand doeth (1613)
16 the wayes side – the way side (1743)
17 which was a Jew – which was a Jewess (1629)
18 the city – the city of the Damascenes (1629)
19 now and ever – both now and ever (1638)
20 which was of our father’s – which was our fathers (1616)
Fyri framman eygum tínum er 5% av tekstligu broytingunum, gjørdar í King James Bíbliuna í 410 ár. Um tær so ikki vóru rættingar av fyrri feilum, so kundu tær ikki samanberast við nútíðarligu broytingarnar. Men hetta eru rættingar av prentfeilum, og tí kann eingin samanbering gerast. Hygg at listanum sjálvur, og tú finnur bara éina sum hevur Guðslæruligan týdning. Heila kanningin hjá Scrivener vísir í veruleikanum, at hetta er einasti munurin, sum varð funnin av høvundinum, sum kann kallast Guðslærulig. Eg vísi til Psálm 69:32, har 1611 útgávan sigur “seek good”, tá ið Bíblian skuldi havt sagt “seek God”. Men sjálvt við hesum feili, so vísa tvey punkt, at hetta var í veruleikanum ein prentvilla. Fyrst er tað líkleikin ímillum good og God, sum vísir, hvussu lætt ein troyttur prentari kundi lesa feil og seta feil orð í tekstin. Tínæst var hesin feilur so eyðsæddur, at hann varð funnin og rættaður í 1617, bara seks ár eftir upprunaligu prentingina og væl áðrenn ta fyrstu sokallaðu endurskoðanina. Mýtan um, at tað vóru fleiri stórar endurskoðanir av AV 1611 skuldu verðið avdúkað. Men tað finst meira enn.
Ikki bara vísir náttúran av broytingunum, at hetta eru prentvillur, men tað ger títtleikin eisini. Fundamentalistiskir lærdir tosa um túsundvís av endurskoðingum, gjørdar við AV 1611, sum um tær vóru á sama støði sum í nýggjum bíbliu versjónum. Tað eru tær ikki. Ómetaliga fleirtalið av teimum eru annaðhvørt orsakað av teksttýpu ella broytingar í stavseting. Tær fáu, sum eru eftir, eru heilt klárt rættingar av prentvillum, sum vórðu gjørdar, orsakað av hvussu møðislig prenting var í byrjanini. Listin við dømum omanfyri vísir júst hvussu vandin Scrivener var í at skráseta øll frábrigdini. Kortini, sjálvt við hesum vandni, so eru bert umleið 400 frábrigdi nevnd ímillum 1611 útgávuna og nútíðar eintøkini av KJV. Minst til, at tað vóru 100 frábrigdi ímillum tvær tær fyrstu Oxford útgávurnar, sum báðar vórðu prentaðar í 1611. Eftirsum at tað eru næstan 1200 kapitlar í Bíbliuni, er meðal frábrigdið í hvørjum kapitli (eftir 410 ár) ein triðingur, tvs ein rætting í triðja hvørjum kapitli. Hetta eru broytingar so sum “chief rulers” til “chief ruler” og “And Parbar” til “At Parbar”. Men hetta er uppaftur eitt prógv um, at hesi frábrigdi einfaldliga eru rættingar av prentvillum: Dagfestingin av tí ári, tá ið tær vórðu gjørdar.
Náttúran av og títtleikin av tekstligu broytingunum atskilja tær heilt klárt frá nútíðar broytingunum. Men nær hesar broytingarnar vórðu gjørdar, avger málið so fullkomiliga. Stóra fleirtalið av teimum 400 broytingunum vórðu gjørdar innanfyri nøkur fá ár eftir upprunaligu prentingina. Tak okkara dømir frá í áðni til dømis. Av teimum tjúgu rættingunum, sum vit skrásettu, varð éin gjørd í 1613, éin í 1616, éin í 1617, átta í 1629, fimm í 1638, éin í 1743, tvær í 1762, og éin í 1769. Tað merkir, at 16 av 20 rættingum, ella 80%, vórðu gjørdar innanfyri sjey og tjúgu ár frá 1611 prentingini. So talan er ikki um ein ovurlangan lista av endurskoðingum, sum teir lærdu vilja hava teg at halda. Í einum øðrum lista, sum varð gjørdur við gjølla at kanna aðra hvørja síðu av uppískoytinum hjá Scrivener, vórðu 72% av tekstligu rættingunum gjørdar áðrenn 1638. So tað finst altso eingin “endurskoðanar” trupulleiki.
Náttúran í tekstligu broytingunum er, at tað vóru sjónligir feilir, ið talan var um. Títtleikin av tekstligu broytingunum er spjaddur, og kemur fyri bert í triðju hvørji síðu. Tekstligu broytingarnar vórðu gjørdar tíðliga, har umleið tríggir fjórðingar av teimum hendu innanfyri sjey og tjúgu ár eftir fyrstu prentingina. Allir hesir smámunir gera ta staðroynd klára, at tað vóru ongar veruligar endurskoðanir av tí slagi at dagføra málið, ella rætta týðingarfeilir. Hetta vóru bara útgávur, sum rættaðu fyrri prentfeilir. Keldan til okkara myndugleika um neyvu orðingarnar í AV 1611 er ikki í eintøkunum av fyrstu prentingini sum finnast. Okkara myndugleikakelda til neyvu orðingarnar í okkara Ensku Bíbliu býr í varðveitandi kraft Almáttuga Guðs. Júst sum Guð ikki eftirlat okkum upprunaligu handritini at stríðast og keglast yvir, so sá hann ikki fyri gott, at eftirlata okkum rættlestrararkið av týðingini. Okkara myndugleiki er í Guðs hond, sum altíð. Tað kanst tú lova Harranum fyri!
IV – BROYTINGAR Í PRÆDIKARANUM
Ein djúp kanning av broytingunum, sum vórðu gjørdar í Ecclesiastes (ella Prædikaranum) hjálpir til at lýsa meginreglurnar sum standa omanfyri. Høvundurin er takksamur til Dr. David Reese úr Milbrook, Alabama, fyri hansara arbeiði á hesum øki. Við at samanbera eitt endurprent av upprunaligu 1611 útgávuni, sum varð útgivin av Thomas Nelson & Sons, við eina nýliga prenting av King James Bíbliuni, var Dr. Reese førur fyri at staðfesta fýra frábrigdi í Prædikaranum. Tilvísingin er givin fyrst, síðan teksturin í Thomas Nelson 1611 endurprentinum. Síðan fylgir lesihátturin í nútíðar útgávunum av 1611 KJV og dagfestingin, har broytingin varð gjørd.
1 1:5 the place – his place (1638)
2 2:16 shall be – shall all be (1629)
3 8:17 out, yea further – out, yea he shall not find it; yea farther (1629)
4 11:17 thing is it – thing it is (?)
Nøkur ting skulu leggjast til merkis um hesar broytingar. Síðsta frábrigdið (“thing is it – thing it is”) er ikki nevnt av Scrivener, sum var ein sera vandin og neyvur lærdur. Tí kann hetta vera ein feilur í endurprentinum hjá Thomas Nelson. Tað hevði verið áhugavert. Rættaði mangulin í kapitul 8 er ein av teimum longstu rættingunum frá upprunaligu prentingini. Men legg til merkis, at tað varð rættað í 1629. Títtleikin av feilunum heldur meðal talið, altso her 4 feilir í tólv kapitlum. Men tað mest íeygafallandi er, at allur Prædikarin lesist júst sum í okkara núverandi útgávum, uttan eingong prentvillur, longu í 1638. Tað er 384 ár síðani. Tá varð Bíblian prentað í Rómverskum stavum. Tí er stavsetingin tað einasta, sum varð broytt í Prædikaranum í 384 ár! Sum áður sagt, so var høvuðs endamálið við Cambridge útgávunum í 1629 og 1638, at rætta prentvillur í fyrri útgávum. Høvuðs endamálið við útgávunum í 1762 og 1769 var standardiseringin av stavsetingini.
V – TANN SOKALLAÐA RÆTTVÍSGERINGIN FYRI ØÐRUM VERSJÓNUM
Kanska sært tú nú, at King James Bíblian 1611 hevur ikki verðið endurskoðað, men bara rættað. Men hví hevur tað týdning? Sjálvt um tað eru fleiri grundir fyri, hví hesin spurningur hevur stóran týdning, so er tann týdningarmiklasti, at fundamentalistiskir lærdir brúka hesa mýtu um endurskoðanir at rættvísgera sínar egnu broytingar av tekstinum. Ritstjórarnir av New King James Version hava helst verið teir verstu í at brúka hetta propaganda snildarbragdið. Í fororðinum til New King James Version hava teir skrivað: “Í nærum fýra hundrað ár, og gjøgnum fleiri endurskoðanir av sínum Enska formi, hevur King James Bíblian verðið djúpt vird millum Enskt-talandi fólk um allan heim.” Mitt í teirra smigrandi orðafloymi, sipa teir sterkt til, at teirra útgáva bert er eitt framhald av endurskoðanunum, sum hava verðið gjørdar síðstu 400 árini. Henda útsøgn, sum hevur verðið søgd beinleiðis av øðrum, kundi ikki verið meira følsk. Fyri at prógva hetta, fara vit aftur til Prædikaran.
Ein kanning av fyrsta kapitli av Prædikaranum í New King James Version vísir umleið 50 broytingar frá okkara núverandi útgávu av KJV. Fyri at vera rímiligur, havi eg ikki íroknað skavibroytingar, so sum cometh til comes; labour til labor osv.) Hetta merkir tó, at tað eru umleið 600 broytingar í Prædikaranum og umleið 60.000 broytingar í allari Bíbliuni. Um tú ákærir meg fyri at írokna hvørja broyting, sum kann kennast aftur, so hevur tú rætt. Men eg írokni bara slíkar broytingar, sum vórðu skilgreinaðar í at analysera King James 1611. Tað er bara rímiligt. Kortini er talið á broytingum yvirraskandi fyri eina versjón, sum sigur seg vera eina dagføring av KJV, eftir sama leisti sum fyrri endurskoðanir. Sambært hinum fundamentalistiska lærda, er New King James tann fimta í eini røð av endurskoðanum. Sig má tá, hvussu fýra endurskoðanir og 375 ár góvu bara 400 broytingar, meðan tann fimta endurskoðanin gav 60.000 broytingar afturat? Tað merkir, at fimta endurskoðanin gjørdi 150 ferðir fleiri broytingar enn tað samlaða talið av broytingum í teimum fyrstu fýra! Tað er óhugsandi!
Ikki bara er títtleikin av broytingunum ótrúligur, men náttúran í broytingunum er álvarsom. Hóast mangar av broytingunum tykjast sakleysar við fyrsta eygnakast, so eru mangar meira álvarsligar. Ritstjórarnir av New King James Version vóru sleiskir nokk ikki at gera teir mest álvarsomu bummararnar, sum nútímans Bíbliur gera. Kortini ræddust teir ikki fyri at broyta lesiháttin í teimum plássunum, sum eru ókend fyri meðal lesaran. Á hesum økjum er New King James Versjónin hættislig. Niðanfyri eru nakrar av teimum meira skaðiligu broytingunum, sum er gjørdar í Prædikaranum. Tilvísingin stendur fyrst, síðan lesihátturin, sum vit finna hann í King James Version; og síðst lesihátturin, sum hann finst í New King James Version.
1:13 sore travail; grievous task
1:14 vexation of spirit; grasping for the wind
1:16 my heart had great experience of wisdom; my heart has understood great wisdom
2:3 to give myself unto; to gratify my flesh with
2:3 acquainting; guiding
2:21 equity; skill
3:10 the travail, which God hath given; the God-given task
3:11 the world; eternity
3:18 that God might manifest them; God tests them
3:18 they themselves are beasts; they themselves are like beasts
3:22 portion; heritage
4:4 right work; skillful work
5:1 Keep thy foot; Walk prudently
5:6 the angel; the messenger of God
5:6 thy voice; your excuse
5:8 he that is higher than the highest; high official
5:20 God answereth him; God keeps him busy
6:3 untimely birth; stillborn child
7:29 inventions; schemes
8:1 boldness; sterness
8:10 the place of the holy; the place of holiness
10:1 Dead flies cause the ointment of the apothecary to send forth a stinking savour; Dead flies putrefy the perfumer’s ointment
10:10 If the iron be blunt; If the ax is dull
10:10 wisdom is profitable to direct; wisdom brings success
12:9 gave good heed; pondered
12:11 the masters of assemblies; scholars
Hetta er bert ein sýnistøka av broytingunum í Prædikaranum, men gev gætur eftir, hvat er gjørt. Equity (rættlæti), sum er eitt eyðkenni av gudiligleika, verður skill (hegni) (2:21). Heimurin verður ævinleiki (3:11). Maður uttan Guð er ikki longur eitt djór, men bara líka sum eitt djór (3:18). Klára tilvísingin til guddómin í Prædikaranum 5:8: “hann, sum er hægri enn hin hægsti”, er broytt til “hægri tænastufólk”. Men eftirsum at framgongd (success) er tað, sum vísdómur eigur at geva okkum (10:10 í NKJV), so má hetta vera gongdin. Ið hvussu er heldur Guð teir lærdu upptiknar (5:20). Helst er tann, av teimum omanfyrinevndu broytingunum, sum er mest avdúkandi, tann síðsta, sum er nevnd: har “the masters of assemblies” verður til “scholars.” Sambært New King James, eru “the words of scholars like well-driven nails, given by one Shepherd.” “The masters of assemblies” verður skift út við teimum lærdu, sum verða keldan til orðini hjá Hirðanum. Hetta er tað, sum hesir lærdu vildu havt okkum at hildið, men hetta er ikki satt.
Fyri at taka samanum, so er New King James Bíblian ikki ein endurskoðan eftir sama leisti sum endurskoðanirnar av King James Bíbliuni. Heldur er hon ein fullkomiliga nýggj týðing. Sum eg segði í innleiðingini, so er endamálið við hesi bók ikki at sannføra teir sum brúka aðrar versjónir. Endamálið við hesi bók er at avdúka ta feilandi hevdan, sum hevur ferðast runt í fundamentalistiskum skarum, fyri hvat hon er: Ein uppblást mýta. Tað er mýtan um, at New King James Versjónin og aðrar eins og hon eru einkið annað enn eitt framhald av endurskoðanum, sum við jøvnum tíðarbilum hava verðið gjørdar við King James Bíbliuna síðan 1611. Hetta ástøði hevur éin trupulleika: At tað finnast ongar slíkar endurskoðanir.
King James Bíblian av 1611 er ikki farin ígjøgnum fýra (ella nakrar) endurskoðanir. Tí er New King James Versjónin ikki eitt áframhald av tí, sum áður var gjørt. Hon skuldi í veruleikanum verðið kallað: Thomas Nelson Verjónin. Teir eiga útgávurættindini. King James Bíblian, vit hava í dag, hevur ikki verðið endurskoðað, men skírgað. Vit hava enn onga grund til at ivast í, at tann Bíblian vit halda í hondunum er sjálvasta Guðs orð, varðveitt fyri okkum á Enskum. Myndugleikin fyri hennara sannføri liggur ikki í fyrstu prentingini av King James Bíbliuni í 1611, ella í umdøminum hjá James I. kongi, ella í lærdóminum hjá 1611 týðarunum, ella í bókligu avrikunum hjá elizabethiska Onglandi, ella tá eingong í Grikska Textus Receptus tekstinum. Okkara myndugleiki fyri ófeilbæru orðini í Ensku Bíbliuni liggur í makt og lyfti Guðs um at varðveita síni orð! Guð hevur maktina. Vit hava orð hansara.
(Hesin týddi epistil verður tilognaður Apostasiusi Zachariasen og Sacramentariusi Debes Joensen, sum á heysti 2012 sótu á KVF og mølmaðu um eina umbroytiliga, evolverandi King James Bíbliu, sum teir hildu fram er ein heilt onnur í dag, enn hon var í 1611.
– Nútíðar lærdómur ger einhvønn býttan, blindan, fráfalnan, og kláran at fara til Róm at knela og kyssa ringin og inniskógvin á honum (syndarinnar manninum, glatanar syninum, hasum Vonda), sum situr í templi Guðs, og lýsir seg sjálvan at hann er Guð.
(sí II. Thess. 2:3-4.).
Solve it
Sólvit couldn’t solve it
Men kanska Beinir beinir øllum aftur á beint
Uttan at nikka fyri Anniku
Foruden (liberale) Christian og de Andre-asen
Spurningur: Var stovnarin av Fólkaflokkinum, Jóannis Patursson, eitt feministiskt, progressivt, liberalt, smílandi, pengagrískt, sodomusignandi asin, ella ein føroyingur av tí slagnum tá ið føroyingar vóru í ordan?
Hvat hevði hann sagt um víging av reyvarum og um sammøður?
Hann hevði húðskammað teg, og kallað teg ein heidnan hund!
Íðan, hvør er kristin, Jóannis ella Christian?
Helst hvørgin. Men ein hevði bíbilska siðalæru, hin eitt liberalt asin.
Hví eitt asin?
Jú, tí at eingin er ein liberalur kristin. Er man liberalur, so er man í part við Sátan og tolir, fremur og elskar synd, og so er man ikki ein kristin.
So Christian is not a christian. He’s a heathen. Ein løgfrøðilærdur gekkaskortur. Ein endatíðar lógloysismaður, við anti-christs anda, sum so mangur.
Farið burtur frá mær, tit ið virka misgerð. (Matthæus 7:23)
Spurningur: Hvat gera tit politikarar, sum kalla tykkum kristnar, í flokkum, sum siga í stevnuskránni, at teir eru liberalir flokkar?
Tit eru allir samlir hyklarar, sum her skulu biðjast venda um.
Soleiðis villleiða villleiðararnir
Eg havi nakað sera álvarsamt á hjarta. Allur heimurin, íroknað Føroyar, eru villleidd við lygn; og endaliga avleiðingin av hesum verður tað mest ræðuliga, ið nakar kundi hugsað sær. Líka víst sum Guð er sannorðaður.
Henda villleiðing er hend innanfyri mína lívstíð, sum er fimmti ár. Teir, sum hava villleitt heimin, eru myrkir felagskapir, losjur, sum tykjast vera góðar, men har tað ovast uppi verður avdúkað, at teir tilbiðja og arbeiða fyri Lucifer, Satan: hetta eru jesuitarnir, templarar, illuminatimenn, marxistar, frímúrararar við greinum og undirbólkum, sum allir hata Guð og christnu lívsáskoðanina, vilja koppa øllum á høvdið, viska út rætt og rangt, og gera mannkynið gudleyst og lógleyst, klárt at tilbiðja drekan saman við teimum, drekan, handa gamla høggormin, Sátan. Ja, tað finnast altso satanistar á jørð, teir stjala, misbrúka og ofra børn, og teir mest ótrúligu persónarnir eru limir í hasum. Jamen, hvør er gudur hesa heims? II. Corinth 4:4 sigur mær og tær, at tað er Sátan. Tá ið Sátan freistaði Jesus, segði hann, at hann vildi geva honum alt hetta, tí at honum var tað givið. Sum enn er, inntil Christus kemur aftur, er hetta tíverri støðan. Vit frelstu eru pílagrímar og fremmand í hesi verð, vit hava her ikki okkara verandi stað, men søkja tann komandi, nýggja Jerusalem.
Hasir villleiðararnir brúka eitt amboð, ið kallast “social engineering”, eisini lýst sum “bait and switch”, sum merkir, at teir finna upp nýggj heiti fyri tað, ið teir vilja broyta, síðan tengja teir jalig lyklaorð og hugtøk til tað nýggja heitið, og hetta brúka teir so sítt heimsumfatandi mediaapparat at trýsta inn í fólkið. Dag og dagliga pumpa teir sína lygn út til fólkið, og endin er, at gamla heitið og gamli hugsunarhátturin fellur burtur, tí tað verður snildisliga skift út við tí nýggja. Henda umvelting kann henda yvir so stutta tíð sum 10-15 ár. Soleiðis kann tað, sum fyri stuttari tíð síðani var fúl skomm og ein ræðulig skemdargerð í huganum á øllum fólkinum, broytast til at vera góðtakiligt og hildið vera heilt í lagi av teimum flestu. Men hetta er jú í grundini einkið annað enn klassiskt heilavask, sum kommunistarnir í Kina og Russlandi spiltu síni lond við í síðstu øld, og sum kommunistar light, altso socialistarnir, eisini gera í Føroyum og vesturheiminum, mest ígjøgnum studentaskúlalærarar o.a.
Hvat er so sannleikin? Finst nøkur ævig, sonn kumpass um rætt og rangt? Jú: Heilaga Bíblian, tey tíggju boðini, og allar skilgreiningar og fyridømir Guðs orðs um hvat honum er góðtakiligt og hvat honum er andstygd og synd, hvat hann t.d. dømir enntá tjóðir fyri, og hvussu hart osv., og hvar markið gongur.
Eg eri altso ein Bíbliu-trúgvandi Christin. Bíblian er Guðs orð, Guðs ævigi sannleiki um allar lutir. Hesar lutir havi eg havt gjølla eyga við síðstu 12 árini og veit júst hvar vit í dag eru stødd sum samfelag og hvat ið stendur fyri framman. Hetta er ikki samansvørjingarteori, í øllum førum ikki mín, men hetta er so vissuliga teirra samansvørjing ímóti HARRANUM og ímóti hansara salvaða, so sum vit lesa um í øðrum Dávids Psálmi.
Harrin Jesus Christus segði um dagarnar beint áðrenn afturkomu sína, at teir dagarnir skuldu vera eins og dagar Sodomu og Gomorruh (sí Lukas 17:26-30). Genesis kapitul 19 sigur frá, at menninir í stórbýunum Sodoma og Gomorrah vóru herviligir syndarar fyri HARRANUM (Gen. 13:13 & 18:20), og at Guð tessvegna dømdi teir við at senda eitt svávul regn av himni, sum fullkomiliga brendi teir (Gen. 19:25-26). Judasarbræv, í nýggja testamenti, sigur, at fólkini í Sodomu og Gomorruh brenna enn í einum “revsidómi av ævigum eldi” (Jud. v.7); og II. Pætursbræv kap. 2. vers 6 sigur, at Guð gjørdi eitt “fyridømi” (t.e. eitt eksempul) úr Sodomu og Gomorruh, fyri tey, sum aftaná “fóru at liva ógudiliga” (t.e. gera tað sama sum tey, maður við manni, kona við konu). Guð vísti, við øðrum orðum, til alla tíð, fyri øllum menniskjum, at um tit fara fara út í handa ólevnaðin, ið gekk fyri seg har, so revsi eg tykkum so sum eg revsaði tey. Eg kann siga tær eitt: Guð lýgur ikki. Tað, sum hann sigur, tað ger hann. Og Bíblian lærir, at umkring Jesu afturkomu, verður eitt tað størsta blóðbaðið, ið nakrantið hevur verið á jørðini, har ein triðingur av mannkyninum týnist, hevur hetta við eitt kríggj ímillum Christ og anti-christ at gera, tá ið Christus kemur niður og týnir anti-christi og allan hansara ekla ES her (sum tá kanska er vorðið størri enn Evropa), tí djórsins ríki skal umfata tíggju økir, sum the Club of Rome, longu í 1971 gjørdi, tá ið teir býttu heimin sundur í 10 økir. Pávin er altso høvdið í hasum ljóta “outfittinum” har, og umboðar hann anti-christ longu nú, men eisini svikaprophetin í Opinberingsbókini. Tað finnast, sum nokk mong vita, tveir pávar, ein hvítur og ein svartur. Og báðir eru so totalt av Sátan. Svarti pávin er jesuitaovastin, og teir eru so sataniskir sum hugsast kann. Pávakirkjan yvirorðnað er ikki brúður Christs, men kortini kunnu einstaklingar inni í henni vera frelst, men Christus sigur til teirra: Komið út úr henni, fólk mítt, at tit veri ikki luttakarar í pínslum hennara osv.
Vandin fyri okkum og allan vesturheimin er, at hetta svínaríið í dag ikki bara verður nógv meira gjørt enn áður, sum er eitt tíðartekin í og fyri seg, men at hetta verður virkað fyri og trýst niður í fólkið yvirorðnað bæði við brúki av lóggávu, revsingum, fjølmiðlum, undirvísing (inndoktrinering) osv., nú enntá niður á barnagarðsstøði. Heitur verður eldurin, ið slík koma at brenna í, sum villleiða tey smæstu, sum trúgva á Jesus. Ein, sum ikki fylgir við hesum gudloysinum, verður útihýstur og atsóktur, facebook og YouTube fjerna kanalir í strípuvís, sum ikki hugsa “politiskt korrekt”, sum altso merkir, at tú ikki ert eitt gudleyst asin so sum tey. Alt hetta setur vesturheimin í stóran vanda, tí at líka sum Guð sendi fíggindar Ísraels at revsa teir, tá ið teir høvdu vent honum bakið, somuleiðis man han senda Russin og Kinverjan at bomba okkara lond, allan vesturheimin, til skræpu. Og vit eiga tað uppiborið. Lat ongan lúgva fyri tær.
Tá ið Ísrael fell frá HARRANUM, og tilbóðu Baal, sóst tvey eyðkend tekin: Tey ofraðu børnini til Baal fyri fíggjarliga framgongd, og siðloysi og sodomi yvirskolaði landið. Tá ið so fólkið í síni neyð vendi aftur til HARRANS, og ein gudiligur kongur aftur sat á trónuni, rak hann sodomitarnar út úr landinum. Ein slíkur kongur var Ása, og er hann av skriftini kallaður ein góður kongur. Nakað sum, ja, halt tær fast, nú sigi eg tað navnið, sum tit øll gudleysu hata: Jenis. Hann er, sigi eg, uttan at himprast við, besti politikari Føroyar hava havt síðan 1946. Eingin kemur honum til knýggja. So er tað sagt.
Tit, sum í dag fremja og uppreklamera ringastu synd í Bíbliuni, koma ein dag at vakna við kolandi heitan (ikki kaldan) dreym, um tit ikki nú vakna og innsíggja, at tit sjálv eru so dyggiliga login fyri og villleidd av Sátan og undirsáttum hans í Brússel, Davos, London, Hvíta Húsinum osv. osv.. Álvarsemin í at stuðla hesi ræðuligu synd sæst í Rómverjabrævinum kapitul eitt, har Guðs orð lýsir stigvísa, kollektiva fráfallið frá Guðs lóg og sannleikanum í versunum 18-32, og har hann endar ramsuna við at siga, at tað ikki bara eru gerararnir av hesum ræðuligu tingunum, sum eru sekir, men eisini tey, sum hava hugnað og fragd í tí, tey eru eisini verd til deyða, sum er, tá ið Guð tekur sína verjandi hond burtur frá økjum og londum og letur oyðaran koma og gera enda á teimum; slakta alt, bomba alt sundur og saman, náðileyst. Men tað ræðuliga er, at slíkt heiðið fólk doyr ikki bara og so einkið meira, nei, tað vaknar síðan upp í helvitis ævigu flammum. Og tað er altso sannleikin. Men tað nýtist ikki so at vera. Tú kanst venda um, títt forherðaða beist. Og tað elski eg mínar landsmenn nóg mikið til at lata tykkum øll vita, sum ein ávaring og ein vón um, at tit rakna við og skifta kós og venda tykkum aftur til Guðs av sonnum hjarta. Kanska vendir bispur, hasin sleiski djevulsins állurin, um við tykkum. Tit eru nú altso á kós í heita, hula helviti, við turbo kraft, alt meðan tit tilbiðja fótbóltin, jeepin, skermin, og nú eisini enntá manssperðilin. Ja, hugsa tær til, at tey kalla tað “kynslív”, sum einkið annað kundi kallast enn skendska, tá ið eg var smádrongur.
Man koppar ikki øllum á høvdið, og ger tað øvugta til standard, sum alt skal metast útfrá, uttan at tað fær álvarsamar fylgjur. Mangar søgubøkur hava lýst, at tað júst var sodomusyndin, útbreitt reyvarí í herbúðunum, og leyslátar teysir heima, sum bíðaðu eftir manninum, sum fekk bæði tað grikska og tað rómverska ríkið at falla. Einkið samfelag er sterkari enn familjan er: og familjan, tað er enn og altíð ein faðir, ein móðir, og so børn. Sammøður er ein Sátans lygn, sum fevnir og smikrar fyri sodomusyndini, kann eg siga teimum trimum klovnunum Torbjørn Jacobsen, Jóannes Ejdesgaard, og Jógvani Fríðrikssyni, sum er størsti svikaprophetur, sum nakrantíð hevur gingið á tveimum beinum í Føroya landi, uttan nakran kappingarneyta. Altso sjálvt gamlir menn, sum spæla trúgvandi, lesa gudfrøði, sita sum kirkjuráðslimir, sita í næstu løtu og villleiða hetta fólk í KVF. Sikken nakrir reyvrendir klovnar og kloddar, tað má eg siga. Allir samlir manntoknandi, mannsleikjandi lortendar. Onga respekt fyri einum tí einasta av tykkum. Skammið tykkum av, tykkara sleisku, fúlu skommir, allir samlir.
Einasta grundin til, at eg enn kann hava rein eygu, er, at eg havi trúliga lisið í Bíbliuni síðan eg var 15 ár. Ikki bara lisið í henni, men sum frelstur havi eg trúð henni. Frelstur bleiv eg altso ikki í kirkjuni, og tað so langt frá tí sum hugsast kann. Tað bleiv eg altso á einum sonnum evangeliskum møti, tá ið eg hoyrdi gleðiboðskapin, bleiv kallaður, og játtaði Jesus alment fyri 20-30 vitnum á einum eftirmøti. Eg veit, at Jesus livir, tí hann frelsti meg sum 15 ár og grøddi meg frá staming sum 25 ár. Abbi mín, sum doyði av brósk kreft, og sum var frelstur frá ungum árum av, segði tríggjar dagar áðrenn hann doyði, at hann hevði droymt ein mann í hvítum klædnaði koma til sín úr einum lýsandi býi, sum segði: Halt nú út, Sámal góði, tí nú eru bara tríggir dagar eftir. Og triðja dagin eftir sovnaði hann og fór heim. Eg verði ikki vikaður ein tumma av Jóannis Eidisgaard, Johan Dahl, Løgna Hoydal, Sjúrða Skraale, Svørt Samuelsen, og øllum hasum heidnu, devulrendu propagandørunum á KVF, sum ikki kunnu tosa um annað enn kynsbýti, manssperðilin og lygn í heilum sendingum eftir sendingum. Tíðindaflutningur gavst hatta at vera fyri umleið 20 árum síðani; síðani hevur hatta verið propaganda, djevulskapur og lygn úr enda í annan. Av Guðs náði eri eg girdur um mínar sinnislendar við sannleikanum, sum eg havi lært úr Guðs heilaga orði. Tykkara lygnir møta mær sum tá ið vatn verður slett á gás. Tykkara orð eru fyri mær sum gassleki út úr satansa reyv. Eisini um kynsbýti, tí at konan varð ikki skapt til at leiða nakaðsumhelst, og tað er eitt sjúkdómstekin og tekin um gudloysi og fráfall, tá konur valda landinum; sigur Guðs egni munnur í Esaiah 3:12; og Guð hevur enn rætt; hann hevur altíð rætt. Mær er líkamikið hvat tit siga.
Sannleikin er, at eingin er “samkyndur”; og einkið er, sum eitur “abort”. “Samkyndur” var, er og verður ein sodomitur, einkið annað, ella tú kanst siga ein sodomusyndari, og “abort” var, er og verður einkið annað enn deyðssproyta, sundurmorlan og burturtveiting av óføddum børnum. Sært tú, hvussu teir koppa tingunum á høvdið, við sniðfundigum orðaspæli? Sannleikin er, at sodomitiska kynstráin býr bara í sinninum á fólki, ikki í teirra dna ella kromosomum. Eitt barn verður føtt á landsjúkrahúsinum og tað er øllum ljóst, um tað er genta ella drongur. Og tað, sum sæst uttaná, er so vissuliga í tráð við og ein avleiðing av tess innara ritbúnaði. Og tá ið dna og kromosom (innari ritbúnaðurin) og kynsgøgn (hardware) øll peika sama veg, so er líkamikið hvat eitt fólk heldur seg vera, ella vildi ynskt at tað var, ella sigur seg vera. Tú kanst skera undan dreingjabarninum, seyma móðurlív og bróst uppá hann, men einkið virkar. Tú hevur bara oyðilagt hann – fyri lívið. Hví? Tí at tú hevur bara gelt og so sminkað hann útvortis. Altso, hvat hesir vitinskræpumenninir og læknarnir eru býttir. Eg eigi ikki orð fyri tí!. Tú kanst ikki broyta dna og kromosomini. Til tey, sum siga, at man finnur XX kromosomir í monnum vil eg siga: kanska; men tú finnur eisini onnur frábrigdi so sum YY, XYY, Y, X, XXY osv., men tað, sum ikki kemst uttanum, er, at nógv mest yvirráðandi samansetingin er XX í einumhvørjum gentulikami, og XY í einumhvørjum dreingjalikami, og at tú ikki finnur Y í einum gentulikami, men kanst finna X, ella XXX og lítil, flótandi brot og pettir her og har. Altso er tað Y kromosomið í dreingjalikaminum, sum fráskilar hann frá kvennkyninum, og rópandi og eyðsædda fráveran av Y kromosominum í gentubarninum, sum klárt sigur, at hetta er altso eitt gentubarn, og altso einkið annað enn tað. Hevur ein mannvera Y kromosomir yvirhøvur, so sigur tess dna, at hann er kallkyns, og so vil hann vissuliga hava snjaldrara dinglandi framman ímillum beinini, og kallkyns er hvat hann er og verður um ævir allar. Í dag er man so skít býttur (og kallar seg vísan (sí Róm. 1:22)), at man ikki er førur fyri at síggja eyðsæddar staðroyndir í eyguni, tí at man er bundin í ótta av sataniskum ideologiskum streymum – stutt sagt: marxismuni – sum er lygn og hvølving av øllum sum er satt, sunt, gudiligt, og náttúrligt.
Sí annars her, hvussu ein fyrrverandi russiskur njósnari avdúkar, hvussu teir koppa vesturheiminum á
https://www.bitchute.com/search/?query=yuri%20bezmenov&kind=video
Tað finnast yvir 6500 eygleiðiligir munir ímillum eitt manslikam og eitt kvinnulikam. Og hvør av hesum 6500 mununum eru altso kodaðir í teirra dna. Tí kanst tú aldri broyta ein drong til gentu, ella gentu til drong, tí at um tú so kundi farið inn og broytt eitt eyðkenni í tess dna, so kundi tú aldri og eg meini aldri broytt øll 6500 eyðkennini, eiheldur fingið áseymaðu kynsgøgnini at virka. Tað sigur seg sjálvt. Tú kanst altso leggja so gott sum eitthvørt tilsvarandi bein frá báðum kynum síðu um síðu, og ein kønur maður kann siga tær, hvat er av einum manni og hvat er av eini konu. Mannkynið er altso “binert”, sum merkir, at tað finnast bara tvey kyn. Koyr tað í tína pípu og royk tað, inndoktrinør Koba.
Samfelagið glíður í dag bara longur og longur út í vitloysi. Hví? Tí at fólkið hevur í langa tíð tilbiðið mammon, við bakinum vendum ímóti Guði. Í 80’unum skuldu vit dálkast við Dollars og Dallas, har, tá ið alt var liðugt, høvdu allir 30 leikararnir horast hvør við øðrum. Men tá var tað altso við tí øvugta kyninum. Men sodomi (sodomusyndina, sum inndoktrinørarnir kalla “samkyndni”) sást tú ongantíð. Hví? Jú, tí sum Jóannis Ejdesgaard segði: “Tíðin var ikki búgvin enn”. At tann maðurin arbeiddi fyri lygnarinnar ríki og myrkursins fúrsta, bar hansara egna útsøgn kárt vitni um, tá ið hann varð spurdur, hvat hansara størsta politiska avrik var; og hann segði: Tá ið hann, sum tann fyrsti føroyski politikarin, í 2003 hevði hildið fagnandi røðu fyri “teimum samkyndu”. Sært tú, tá ið eg sigi tær hetta, so øsist tú upp, tú at tú forsvarar “tey samkyndu”; men sært tú, tey eru ikki samkynd, eingin er samkyndur, hatta er einkið annað enn ein lygn við orðaspæli; tey eru sodomitar, ræðuligir syndarar, pervertar, kynsvillingar, men “samkynd” eru tey ikki og tað verða tey aldri. Orðið “samkynd” er eitt orð smíðað í helviti, fyri at fáa heimin av góðtaka og forsvara ringastu synd í Bíbliuni. Sært tú, “samkynd” ljóðar sum ein læknalig greining, eitthvørt sum man bara er, og ikki kann gera nakað við, at man er føddur so, men tað er alt samalt ein feit grønslímut lygn, sum Jógvan Fríðriksson kann gnubba inn í eyguni á sær, tann sleiski, tvítunguti ES breyðprophetur og klovnur hann er. Eingin er føddur so. Hatta er bara ein lygn, tey hava trúð í sínum hjarta og sinni, oftast sprottið av, at tey eru uppvaksin uttan pápa, ella eru misbrúkt, ella einfaldliga login fyri – nú enntá á barnagarði – at nakað skal vera til, sum eitur “at vera samkyndur”, og at hatta skal vera ein gyldig, likamlig greining. Tað er tað ikki. Tað er ein sálarlig kensla, sprottin av villleiðing, at man hevur trúð lygnini.
Eg sigi altso ikki, at vit skulu fara illa nøkrumsumhelst. Men tað haldi eg ikki, at føroyingar nakrantíð hava gjørt, ikki nakað umtaluvert ið hvussu er. Teimum tørvar umsorgan og vegleiðing, og hjálp til at innsíggja, at tað, tey halda, ikki er so í veruleikanum. Tankar kunnu byggja eitt hervirki í sinninum á einum fólki, hugsa eitt nú um tvangstankar. Men at koppa sannleikanum á høvdið og innprenta lygn, tað ber so onga signing og frígering við sær, men ger bara ilt verri. Jesus segði: Og tit skulu kenna sannleikan, og sannleikin skal gera tykkum fríar (Jóh. 8:32)
Sama lygnin er so farin fram undir orðinum “abort”. Føroyska orðið “fosturtøka” er eisini eitt sniðfundugt lygnarorð, smíðað í helviti, tí at teir fáa fólkið at halda, at eitt fostur ikki er eitt barn, men ein klumpur av kyknum. Men hvussu, tá ið mamman, miðskeiðis í barnsburðinum, fær trupulleikar, og barnið má takast út og haldast á lívi í varmakistli? Er tað tá ikki eitt barn? Jú. Íðan, hvør er munurin ímillum hetta og tað, tit morlaðu sundur og blakaðu í skrell? Eingin!. Fosturtøkan, sum verður gjørd í dag, er og verður einkið annað enn barnamorð, sum mamman og læknarnir koma at standa til svars fyri við Guðs dómstól, og um tey ikki hava vent um og fingið syndanna fyrigeving av Harranum Jesusi Christi áðrenn tá, so verða tey dømd til helvitis – enntá sum mordarar. Har flaggar eingin við ælabogafløggum, og har standa ikki reyðsokkar og møsna um, at tað er “teirra likam – teirra val”. Títt likam er títt val, men at tú velur at drepa likam hins ófødda barns, lat ongan propagandør lúgva fyri tær, at tað skuldi tú havt rætt til. Tað er morð!. Tú bert eitt barn undir belti, eitt barn, tað er ikki partur av tínum líkami, sjálvt um tað tá fær nering úr tínum kroppi. Eingin hevur rætt til at drepa eitt óføtt barn. Tað er morð. So veitst tú tað. Á góðum, føroyskum máli siga vit, at kona er vorðin við barn, og at hon ber barn undir belti, og ber barn í heim. Lat tað so siva inn, tín villleiddi, kavheidni, formyrkjaði, mordariski kloddi.
Altso, hvat vísind, læknavitinskapur og fjølmiðlar er vorðið hertikið av marxistiskari eganda síðstu 30-40 árini. Man eigur ikki orð fyri tí. Men tann, sum dagliga vaskar sítt hjarta, heila og eygu við Guðs orði, hann sær tvørturígjøgnum lygnir Sátans. Tregin í mínum hjarta, og sum drívur meg til at skriva, er, at mín tjóð, føroyingar, sum eg minnist áður yvirhøvur sum sera trúrøknar, rættvísar, rættskikkaðar og góðar, í dag hava fingið eitt tjúkt, svart slør smoygt omanyvir eyguni. Hvussu er tað hent? Jú, ígjøgnum handan 55” svarta kassan, tú situr og gløðir í hvørt kvøld, og ert langt síðani givin at opna tína Bíbil. Mín ávaring til tín og til øll er: Sum tú gongur nú, so kemur tú at vakna við ein brennandi heitan dreym, í einum ævigum fongsli, haðan tú aldri kemur út aftur frá. Vælsignan eigi teg sløkk sjónvarp og media, set teg í stólin og les tína Bíbil. Politikararnar kanst tú als ikki líta á, uttan ein ella tveir. Tú sært, hvussu teir eru, so gott sum allir tala tað, sum fólkið vil hoyra, og hava bara fokus inn á vælferð og ryggjaleyst frælsi. Júst hetta er Bíbilska lýsingin av einum svikapropheti, at teir kitla oyru fólksins. Jesus segði, at síðsta tíðin skuldi vera sera vandasom, við falslærarum, svikaprophetum og svika Christusum. Mín spurningur til tín er: Hvar ætlar tú at lenda hin eina dag? Verður tað í himni, ella verður tað í helviti? Eg veit, av royndum, at bæði plássini finnast, tí Jesus kom og vísti mær altso bæði tvey í 50 minuttir fyri gott 25 árum síðani. Kom nú og fylg Jesusi Christi, les hansara orð – FKJ, og kom við til hin ljósa býin, nýggja Jerusalem, har abbi mín er, og kona mín Licia, sum fór heim fyri einum ári síðani. Morgunin eftir, at hon var farin, sat eg tungur í sofuni, – tók eitt mannakorn av 940 møguligum, og tað stykkið, eg fekk, var hetta: Jesus segði við hana, Eg eri uppreisnin, og lívið: hann ið trýr á meg, hóast hann var deyður, tó skal hann liva: Og hvørsumhelst ið livir og trýr á meg, skal aldri doyggja. Trýrt tú hesum? Hon sigur við hann, Ja, Harri: eg trúgvi at tú ert Christus, Sonur Guðs, sum skuldi koma inn í heimin. (Jóhannes 11:25-27). Hon doyði av krabbameini, men sum trúgvandi á Jesus, so er hon livandi, og vit skulu síggjast aftur.
Til hesar óndu leiðararnar, sum nú klóra seg upp á evstu valdatindar vil eg siga: Hetta er tykkara tími, og máttur myrkursins (Lukas 22:53). Tit fáa eina stutta tíð at fremja tykkara gudloysi, lygn og villleiðing, kanska mest fyri at royna Guðs fólk, hvør er sannur og hvør er falskur, og so fara tit niður til tann harra, ið tit tæntu her. So væl gagnist tykkum. Tit koma at síggja skríggandi, brennandi andlitini á Nero, Hitler, Gøbbels, Stalin, Franko, pávunum, Judas, Nimrod, anti-christi, Fauchi, Gates, Clintons, Obama, abortlækunum, Marx, Lenin, Nietche, og bispi – um hann ikki vendir um og fer at siga sannleikan um ringastu synd í tí bókini hann sigur seg umboða, men er ein devulrendur lygnari tvørturígjøgn, keyptur fyri mammon, tænir danadrotning, og agenduni hjá ES, Davos, Soros, Rockefellers og hinum luciferisku globalistunum. Eg ivist altso onga løtu í, at Jóhan Dahl, bispur, Heiðin Mortensen, og Pál Veihe eru frímúrarar, sum fáa boð frá heitastu tænarum Sátans á jørð. Í øllum førum vita vit, at útnorðurráðið og ES senda ávísar “pakkar” út, sum teir krevja, at londini góðtaka at virka eftir, innanfyri ávíst áramál, … annars fær tað fylgjur. Soleiðis arbeiða hasir satanistarnir. Trýst, mutur, hóttanir, og avpressing.
At onkur fólk velja at liva sum sodomitar, er so teirra søk. Hvat fólk svínast í siðloysissongini, í skápinum, er teirra egna synd, sum Guð revsar tey fyri, um tey ikki venda um og verða loyst. Men at eg og onnur, sum vita, at hatta er ein lygn, sum bara býr í teirra sinni, og at tey ikki eru “samkynd”, men einfaldliga sodomitar, ringir syndarar, – at vit skulu, við lóggávu, noyðast til at góðtaka hatta sum fullkomiliga normalt, sunt og óskyldugt, tað nokti eg blankt fyri at ganga við til nakrantíð, fyrr skal eg doyggja í hungri, í fongsul, ella missa høvdið undir globala, pengaleysa heimsstýrinum, sum stendur nær fyri framman. Eg komi so ongantíð at kalla eina einastu mannveru “samkynda”. Tey kunnu væl verða loyst frá hasum, um tey av sonnum møta Jesusi Christi, verða fylt við Halga Andanum, venda um frá hasum av sonnum, verða endurnýggjað og grødd í sínum sinni, og so liva rætt. Eg havi sæð menn á YouTube greiða frá, at teir livdu sum sodomitar í 20 ár, vóru sjúkir í sinn og skinn, men blivu frelstir, gingu til Guðs orð í eini 3 ár, vórðu alt í einum hamskiftir orsakað av at teir hoyrdu og trúðu sannleikanum, fóru at tráa eina konu, funnu sær eina, vórðu giftir, og eiga trý børn í dag. Stingið so hatta upp í tykkara brúnu pípu, Aksel V Forbannesen, Sjúrður Skraale, og Løgni Hoydal, og hitt Sátans pakkið. Tit eru tríggir satanistar, og tit umboða so ikki meg í nøkrumsumhelst, og um tykkum eri eg vísur í, at Guð hevur avlagt eitt serligt pláss niðri í helviti, um tit nú ikki vakna og venda um. Respekt fyri tykkum havi eg onga. Null!. Respekt fyri Jenisi havi eg sanna, reina, skíra, fullkomiliga. Vælsignaður veri Jenis av Rana; og forbannaðir veri allir tit politikarar, sum villleiða hetta fólk, tilsaman við øllum hasum reyvrendu propagandørunum á KVF, sum eg í dag kalli KynsVillingarstovn Føroya. Omanyvir tykkum fara at koma plágur, veiróp, sjúkur og búldir í Opinberingsbókini, fyri at tilbiðja djórið og drekan (Sátan), villleidd av svikaprophetinum (pávanum, vaticaninum, ES, Davos, WHO og øllum hinum lygnarsvassinum út úr Sátansa reyv.)
For grovur?
Ikki petti grovari enn tit. At avdúka lygnina grovt, er óendaliga nógv betri enn at propagandisera lyngina mjúkt. Eg eri altso ikki illviljandi ella illmeinandi. Ikki petti.
Dagar Sodomu og Gomorruh eru her, sodomu-andin gjørdi innrás í Føroyum á Ólavssøku í 2012, har bæði løgmaður, Kaj Leo Forbannesen, og borgarstjórin í høvuðsstaðnum, Heiðin Mortensen, fagnaðu perversjónini og flaggandi sodomitunum niðri í Fjasagarði og í miðbýnum. Eg hoyrdi tað í útvarpinum. Høvdu Rasmus Effersøe og Jóhannes Pætursson vitað. Teir høvdu flongt tykkum við berari reyv, Løgna Hoydal fyrst, oftast og longst. Sikken ein nakin skomm tú ert – ein spillnakin keisari!. Hetta er alt samalt eitt tíðartekn sum merkir, at Jesu afturkoma er nær. Hans afturkoma verður altso í einum blóðbaði, har hann, við bjartleikanum av síni komu, týnir anti-christi og øllum hans heri (sí II. Thess. 2:8). 2.2 milliardir doyggja (sí Opb. 9:15), sum er ein triðingur av fólkinum á jørðini, alt hatta reyvrenda ES, NATO sjálvrættvísa, bersyndiga, stoltenbergiska, sodomusignandi, barnaslaktandi, devulrenda, gudsavnoktandi harkaliðið; tey verða sum tøð uppiá lendinum. Og Guð er ikki órættvísur í so at gera. Hann er aldeilis rættvísur, og tey heilagu í himni prísa honum so fyri hansara rættvísu dómar (sí Opb. 15:3-4). Tey vóru og eru so vissuliga verd til deyða, og hann (hark, hark: ikki eg) dømir tey. Tann, sum lesur og kennir sína Bíbil, veit longu, hvussu Guð fer at døma; og hví. Endurstovnan Ísraels var tekinið um byrjan endatíðarinnar, útbreitt og alment góðtikið og uppreklamerað sodomi er eitt tekin um, at vit liva í døgunum beint áðrenn Jesu afturkomu. Míni bersøgnu orð eru eitt neyðaróp, eitt síðsta útkall, ein síðsta uppskakan, at onkur tó mátti raknað við og vaknað. Og tað kundi líkasovæl verið Høgni sum Heðin. Í mínum hugaheimi eru politikarar, sum trýsta sodomi og barnamorð, verri syndarar enn tey, sum teir villleiða til at gera hasar lutir, tí at teir eru teirra svikaprophetar. Slíkur verði eg ei.
Um tú ætlar tær at verða bjargaður undan helvitis æviga eldi til himinsins bjarta stað, so er at søkja Jesus Christ nú.
Alt, sum Faðirin gevur mær, skal koma til mín; og hann, ið kemur til mín, vil eg á ongan vís kasta út.
(Jóhannes 6:37).
Amen, amen, og amen!
Sjúrður FKJ Højgaard.
Tí veit eg, at bispur er ikki ein sannur trúgvandi
Síðan eg einaferð í 2008 hoyrdi Jógvan Fríðriksson svara spurninginum um, hvat hann helt um eitt nýstovnað gudloysingafelag, har hann als ikki sá álvarsamt uppá tað, men tosaði um rúmligheit, tolsemi og annað ES svass, havi eg verið fullvísur í, at hann er ikki ein sannur frelstur trúgvandi. Stóð hann í tænastu undir Guði av sonnum, so hevði hann sæð álvarsemina í, at fólk fult og heilt vendir Jesusi bakið og harvið eigur ein tryggjaðan ævinleika í helviti. Hetta ávaraði hann hvørki gudloysingarnar ella føroya fólk um, men fjollaði seg burtur úr tí, so sum øllum øðrum.
Síðani er mær vorðið alsamt ljósari, sum árini eru gingin, at hann als ikki arbeiðir fyri Jesus Christ, men er ein politiksur klovn og maskottur, uttan iva útvaldur og plaseraður av templarunum og riddarunum, at fremja ávís globalistisk áhugamál, eisini í, so væl sum ígjøgnum kirkjuna. Síðani sodomu-andin gjørdi innrás í Føroyum á Ólavssøku í 2012, havi eg lurtað væl eftir hansara útsøgnum, og havi ikki eina ta einastu ferð hoyrt hann ávara land og fólk um álvarsemina í, at man yvirskipað sum tjóð blástemplar ta synd, sum Guð kolaði upp stórbýirnar Sodomu og Gomorruh fyri, og sum ápostlarnir Pætur og Judas báðir siga, at Guð setti teir fram sum eitt fyridømi fyri teimum, sum seinni fóru at liva ógudiliga, sum klárt merkir, at tá ið man í endatíðini fór at trýsta og propagandisera sodomitisku syndina, og hon fór at koma fram aftur í stórum máti, at so fer Guð at døma heimin á sama hátt sum hann dømdi Sodomu og Gomorruh, vegna hesa synd, (sí 2. Pæt. 2:6 og Jud. v.7). Eg havi skrivað til bisp umleið tríggjar ferðir og ávarað hann um hetta, og hann svarar bara, at eg má royna at vera hampiligur, siðiligur og fólkaligur osv. Altso, har býr ikki at gramm av salti ella gudiligum álvara í hasum manninum!. Hann er ein klovn.
Í morgun hoyrdi eg hann í úrvarpinum møsna um, at hann er stjóri í “konsørnini fólkakirkjuni”. Guð náði tey, sum eru so blind, at tey fylgja honum, tað má eg siga. Eg havi leingi vitað, at Jesus eigur einar 4-7 frelstar prestar í fólkakirkjuni, sum er minni enn helvtin; kvinnuligu (wannabe) prestinnurnar skuldu allar verðið koyrdar heim, tí tær eiga ikki sanktión í Guðs orði, og at bispur arbeiðir fyri ES globalpolitisk áhugamál, tolsemi, einleika, aksept av sodomusyndini o.a., ikki sanna umvending og frelsu. Hví? Tí at hann eigur ikki lut í tí, so einfalt er tað. Sá hann í gjár geva onkrum manni medalju frá “hendes majestet”, og rørdur á málinum segði hann, at hetta var ikki eiti á heiðuri. Yvirsmurt náttpáttajarn, er hvat hatta er! Blaka hatta í kummuna, og skola hatta niður aftur til Danmarkar!. Tænið Jesusi av sonnum og søkið heiður frá Guði, lívsins krúnu í himni, ikki heiður frá monnum, so høvdu tit verið sannir trúgvandi. Soleiðis er tað, tá ið kirkjan er gift við statinum, tá setur statsmaktin dagskránna, og prestarnir dansa eftir hennara pípu, og vága sær ikki at bíta ta hond, ið gevur teimum breyð. At breyðið hevur stóran týdning hjá bispi, minnast vit øll, tá ið hann var skjótur at klaga um, eftir at hann varð settur sum bispur, at hansara løn var ov lítil.
Eg fylgi eisini við støðuni í tjóðkirkjuni í Íslandi, og har sær man, at staturin brúkar kirkjuna til at fremja aksept av sodomusyndini og eisini grøn-politisk globalistisk mál osv. Síðsta summar vóru ælabogalitirnir enntá høvuðsmyndin á kirkjan.is, og eg sá, at onkur serligur dagur hevði verið í Glerárkirkju á Akureyri, har (wannabe) bispinna Noregs og Fríðriksson høvdu verið við, og har ælabogalitirnir vóru málaðir frá vegnum til kirkjudyrnar og longur inn, og at ælabogalitirnir hingu í húnum hátt yvir kirkjuni. Altso, eg eigi ikki orð!. Tit, sum halda, eg hetta ongan týdning hevur, eru fullkomiliga blind og stórliga í vanda, og vita ikki av tí. Hví? Tí at tykkara sokallaðu andligu vegleiðarar, prestarnir, yvirhøvur ikki ávara tykkum. Teir eru líka blindir sum tit. Vita tit ikki av, at tey, sum hava hugnað í hasum, eru flokkað saman við tey sum samsek í sodomusyndini í Rómverjabrævinum 1:32? Eingin sannur kristin hevur hugnað í ringastu synd í Bíbliuni. Tann, sum hevur hungað í tí, er ikki ein kristin, so einfalt er tað. Og sum sagt: Tann, sum avnoktar Guðs orð, er ikki ein kristin, ikki ein trúgvandi. Tað er heilt innlýsandi. So kann hann siga seg “hava sína trúgv” alt hvat hann vil, tað er ikki trúgv Jesu Christs, men ein avgudur, hann hevur gjørt sær í sínum egna sinni, í síni egnu mynd.
Tá ið Ísrael, í gamla testamenti, var fráfallið, sóust tvey ting hvørja ferð, ið hetta hendi: At tey ofraðu síni børn til Baal fyri framgongd, og at siðloysi og sodomusyndin floymdu inn í landið, og svikaprophetarnir ávaraðu ikki ímóti tí. Og hvat síggja vit í føroyum í dag? Júst hetta sama: Dráp av óføddum børnum og sodomusyndina; og svikaprophetarnir tala fólkinum eftir munninum, og venda tað blinda eygað til Guðs orð, har tað talar týðiliga um hesi mál. Hví? Tí at teirra gudur er mammon og eisini teirra egni búkur. Teir tæna jú fólkinum, “fólka”kirkjuni, ikki kirkju Guðs.
Tá ið eg so hoyrdi Fríðriksson so rørdan halda við sammøðrum, fyri umleið ári síðani, tá fór ikki bara síðsti seymurin í kistuna, nei, tá fór kistan í jørðina. Altso, at halda við sammøðrum, er fult og heilt at fevna og styðja sodomusyndini, at tvey av sama kyni skuldu kunnað liva saman í parlagi og at tað skal eiga nakra sanktión signing av Guði í hans heilaga orði. Tað eigur tað als ikki!. Hetta gevur altso bispur fólkakirkju føroya øllum føroya fólki í skyn, og av teirri grund lýsi eg hann at vera størsta svikaprophet, ið nakrantíð hevur vinglað á tveimum beinum á føroya landi. Hann hevur staðið sum portursvørður hesi síðstu tíggju ár, ið sodomuandin hevur gjørt innrás í land okkara, og hann hevur ikki einaferð talað ímóti tí, men faktiskt givið teimum bláa stemplið frá kirkjuni uppundir endan. Hoyrdi, at onkur skal hava sagt, at hann hevur bæði horn og hala, og tað taki eg fult undir við, at hann hevur. Tað er syrgiligt, og bara eitt tekin um, hvussu ófatiliga útvatnaður kristindómurin er í føroyum í dag, at mong frelst, trúgvandi fólk skulu síggja upp til handan mannin, líta á hann, og lifra fyri honum. Eg má ávari ímóti honum uppá tað allar, allar kraftigasta.
So er tað tað, at hann nokk verður útskiftur (av frímúrarunum Mortensen, Dahl & Co), um eini tvey ár, og hvør verður so settur í staðin? Uttan nakran iva filosoffurin Theodorius Olsen, sum dugir at møsna alt upp í ein ellubita, lufta øllum áskoðanum, men onga meining hava sjálvur, – stutt sagt geva seyðunum at eta at kunnskaparins træi, ikki lívsins træi. Hann hevur syndiga fólksins tokka, men ikki Guðs, tori eg at siga. Tá ið eg á sinni ávaraði kirkjufólkið í Fuglafirði ímóti Anne-Jeze-Mette-Bel (tvey nøvn eru í har), varð hann brúktur av propagandørunum í KVF; og hvørjumegin var hann í togtoganini? Hann stillaði seg sjálvandi mitt í, við einum beini hvørjumegin. Spældi inhabilur. Snildur ha? Ja, devlarnir duga at goyma seg. Men bispur var opinlýsur og vardi sodomu-Baals-prestinnuna Mettebel, og vildi hava meg settan fastan fyri mína greiðu, Bíbilsku talu. At eg skuldi havt hótt at dripið nakran, var kolsvørt lygn. Tað var einans partur av tekstinum, eg las, sum var Jesu orð til meinigheitina í Thýatíru (Opb. 2:18-29 FKJ).
At vera trúgvandi er at trúgva Bíbliuni, og av hjarta akta hana. Tað er at kenna og elska Jesus, at man heldur hansara boð (sí Jóh. 14:15).
Mín áheitan til mínar landsmenn er, at tit venda aftur til hin livandi Guð, elska hansara orð, søkja Jesus, og gera Harran Jesus Christ til tykkara Harra av sonnum, og fylgja honum, ikki leigusveinunum. Gera tit hetta, so eru tit limir í kirkju Christs, og eiga ævigt lív. Ævigt lív gevur Jesus, – ikki kirkjan við tí, hon kallar sacramentir, men sum skriftin einfaldliga nevnir forskriftir (sí I. Corinth 11:2 & 23-34 FKJ). Fylgið ikki globalistunum í Davos, Soros, ES, Vaticaninum osv., tað er anti-christs andi. Har gongur bispur, á odda fyri sodomitunum í føroyum, og fær sín dóm við teimum, ja, enntá verri dóm enn teir, tí at Guðs orð ávarar lærarar, at um teir læra fólkið falskt, so fáa teir strangari dóm (Jákup 3:1). Eg syrgi yvir bisp, fólkakirkjuna, og støðuna í føroyum í dag. Skyldina leggi eg við hurðina á KVF (hvørs logo sjálvandi er eitt 666 tal) og á gáttina í bispagarði, att.: Jógvan Fríðriksson. Ótrúligt, at tá ið tað stóra fráfallið kom, tá kom tað ígjøgnum toppin í tí, sum kallar seg kirkju Jesu Christs. Í dag veit eg, at kirkja Jesu Christs ikki er ein stovnur, ikki ein “konsørn” gift við statinum, sum listrar boð úr ES, men hon er tað samlaða likamið av teimum, sum eru Jesu Christs av sonnum, sum biva fyri hansara orði, eru gerarar tess – ikki hoyrarar einans, (sí Jákup 1:22), hava hansara Anda (Róm. 8:9), og vilja leiða onnur inn á hin sanna vegin, smala vegin til himmals (Matth. 7:13-14).
Kirkjan frelstir ongan. Bara eitt satt møti við Jesus ger. Ert tú frelstur? Tað mást tú blíva, áðrenn ov seint er vorðið. Í dag er klokkan nógv – nakrar minuttir til midnátt. Jesus segði, at dagarnir áðrenn afturkomu hansara skuldu vera eins og dagar Sodomu og Gomorruh. Hugsa um tað. Teir dagarnir komu higar í 2012, vit eru nú 10 ár framvið tí markinum, og hiðanífrá fer fráfallið bara at versna. Men Guð svarar, um tú kallar á hann av sonnum hjarta.
Vend um, Jógvan Fríðriksson, áðrenn tað verður tær ov seint. Eg syrgi yvir teg, at tú í dag ert á veg í helviti. Tú kanst enn koma fram og siga sannleikan, at sodomusyndin er ein av teimum trimum gáttunum í tí, at verða uppgivin av Guði, bæði sum einstakligar og kollektivt, (sí Róm. 1:24;26&28), og at hann sigur, at slík sum líva í tí arva ikki kongadømi Guðs (I. Corinth 6:9), og at dómurin, hann gav sodomitunum á sinni, var ein ávaring til tey, sum fóru at liva eins og tey, eins og longu sagt. Kemur tú ikki fram og gert tað, so hevur tú nógv blóð og nógvan lort á hondunum, tað má eg siga, og verður óivað koyrdur í ringasta partin av heita fongslinum, har ringastu menn á jørð verða goymdir. Og so øtast tit yvir mína talu, og elska svikaprophetin. Eg veit. Totalt blind. Undirhildin av einum klovni við gullkrossi á baki og klovnari tungu, á breiða vegi í glatan, har hann gongur tykkum á odda. Góðu tit, vendið nú um. Nær skal tað einaferð verða?
Edrúliligani,
Sjúrður FKJ Højgaard.