Guð gav land Canaans til Ábrahams, Ísaaks, og Jákobs. Teir tóku sítt lovaða land uttan mun til hvat hvør deyðiligur maður meinti ella segði hvar; tí at hann, sum alt eigur og øllum valdar, valdi at geva teimum júst tað landið; so tough!.
Gamli Ísrael og hansara ellivu synir fóru niður í Egyptaland at keypa korn frá Jósephi, (sum brøður hansara seldu sum træl, men var vorðin landsovasti Egyptalands, næstur Pharaoh), tá ið svøltur var í landi Canaans; og vórðu síðan verandi har í útlegd 430 ár undir harðrendu trælavinnu Pharaohs. Tá ið so HARRIN leiddi teir út undir Móse hond, leiddi hann teir HEIM AFTUR til tað lovaða landið, Canaans land, sum tá altso gjørdist Ísraels land, frá tá av og um ævir fram. Les Mósebøkurar og Josjua bók. Jødarnir hildu land sítt Ísrael í ogn frá Ábrahami til Christs, tað er um tvey túsund ár, við Jerusalem sum høvuðsstaði sínum. Jerusalem verður nevnt umleið tvey túsund ferðir í Heilagu Bíbliuni sum høvuðsstaður Jødanna, og ikki eina ferð í hasi vanheilagu Koranini, hasum jokinum av eini bók, sum ikki eingong hevur eitt propheti í, og hvørs søgur bert eru søgur, ikki eftirfariligar frásagnir, sum Bíbliunnar frásagnir eru. Rómverska hersetingarvaldið tók Ísrael og Jerusalem longu áðrenn føðing Christs, og teir oyddu templið ár 70 e.Chr. Jødarnir flýddu landið og romverjarnir valdu so Guðsspottanarliga at kalla Ísrael fyri “Palestina”, sum altso skuldi eitast fyri at vera landið hjá hasum Philistunum. Men var tað vorðið Palestina fyri tí? Nei. Landið var, er, og verður Ísrael, land Jødanna, nú og um ævir fram. Hví? Tí at Guð hevur givið teimum tað. Punktum. Og tað má hvør og ein deyðiligur maður, hvítur, brúnur, svartur, gulur, (og grongrønur), bara venja seg við.
Hvørjir eru so hasir “palestinensararnir” har? Jú, teir eru hasir vanvirðiligu, herviligu, blóðigu, latu, sviksamligu, sáttmálabrótandi (t.d. Jassurin Arafat), kavheidnu Philistinarnir, sum ígjøgum alt Gamla Testamenti lógu úti eftir Jødunum, og sum Guð reisti upp eitt nú Samson, (og Saul, og Dávid) til av røttum at smyldra sundur við sínum beru hondum, ja, við styrkini, sum Guð sjálvur gav honum til júst tað sama endamálið. Jamen, takk og lov!. Hvar búðu hasir Philistinarnir? Jú, fyri tað mesta í Gaza og annars rundan um Ísrael. Landið Ísrael var ALDRI teirra, eiheldur er tað nú. Teir vóru ongantíð ein serskild tjóð, men bara eitt slag av arabarum: teir høvdu ongantíð sín egna høvuðsstað, tungumál, átrúnað, gjaldoyra, land, ella nakaðsumhelst annað.
Jødarnir vórðu av Guði riknir í útlegd sum revsing og aging fyri í fleirtalinum at hava vrakað Guðs frelsu í Jesusi Christi. Teir bóðu um hansara blóð omanyvir seg og síni børn, og fingu tað, ikki til signingar, men banningar. Guð sigur í prophetunum mangar staðir, at landið fór at liggja yvirgivið og oyði, og at hann fór eftir langa útlegd at leiða sítt útvalda fólk heim aftur til teirra egna land, og at landið tá skuldi blóma aftur. Kann eitt land verða føtt eftir einum degi? Jú, tað hendi við Ísrael tann 14. mai 1948, tá ið landið Ísrael aftur varð føtt, og í 1967 vunnu teir aftur sín egna høvuðsstað Jerusalem. Hetta kann allur heimurin grenja um, lúgva um, propagandisera um til øll verða grøn í gronini, við slími rennandi út um munnvikarnar, tað órógvar ikki Guð eitt einasta vet. Ísrael er størsta tekin um Guðs trúfesti hjá okkum Bíbliu elskaranum; at tað, sum Guð lovar, tað fremur hann; sjálvt um tað bíðar í einar 19 øldir.
Hevði “palestina” nakrantíð verið eitt land, og hevði nakað nakrantíð havt verið til, sum kundi kallast “palestinensarar”, so máttu teir havt kunnað gjørt sær eitt land við einum høvuðsstaði ígjøgnum tær 19 øldirnar, ið Jødarrnir vóru í útlegd; men akk, har var alt oyðimørk, tá ið Jødarnir komu heim aftur. Hatta sokallaða “palestinensiska” fólkið sat í sandinum við skitnum viskistykki uppiá høvdinum og skavaði skruvur í 19 øldir, starblindaði av Koranini og Muhammad og hvat veit eg. Hasir “Palestinensararnir”, sum altso eru einkið annað enn hasir andstyggiligu Philistinarnir, hatta vemmiliga dráps harkaliðið av Ísjmaels sáði, skuldi bara verðið rikið út úr Ísrael hvør kleyv og reyv. Hvagar? Jú, inn í Jordan, Sýria, Iran, Irak, Libanon, Turkaland, Libya, Saudi Arabia, Marokko, Afghanistan, Sjariakukkistan, osv.; har teir bara høvdu verið sum vanligir arabarar við viskistykki uppiá høvdinum millum aðrar vanligar arabarar við viskistykki uppiá høvdinum. Í Ísrael hoyra teir so ikki heima, hvørki fyrr, nu, ella nakrantíð; teir vóru ongantíð góðir við landið, nei, tað var steindeyð oyðimørk undir teirra hondum, líka sum øll lond eru, har hasir mordaraligu, gal-svaku arabararnir búgva. Sjálvt frá einum satelitti er Ísrael grønt sum eitt leyv alt sum tað er, meðan allur arabaraheimurin er gul-brún, steindeyð oyðimørk; júst sum teirra deyðans religión í veruleikanum er, allastaðni ið fólk tekur hasa Koranina fyri fult.
Hetta er altso tann sanna støðan viðvíkjandi landinum Ísrael, fólkinum Jødunum, og teirra høvuðsstaði Jerusalem, sum tú altso verður noyddur til at læra teg og venja teg við, ella vera kúbýttur og blindur, inkoktrineraður av Satans media; valið er títt. Mín støða er greið: Eg haldi við Guði, Ísraels Guði, Bíbliunnar Guði, Faðir várs Harra Jesu Christs. Alt annad kann eta lort.
Allur heimurin hatar Ísrael í dag; men vit Christnu elska Ísrael og Jødarnar, tí at vit elska Guð, sum er Ísraels Guð, og vit virða og elska Guðs Bók, Hina Heilagu Bíbliu, sum sigur okkum, at allir hesir lutir skuldu bera á. Heimurin, sum allur liggur í tí illa, dugir ikki at síggja ella meta Guðs lyftir og ætlan, tey eru altso starblind fyri, hvat tað er, sum Guð ger, og tey, verandi blindað fyri Guðs verki av faðir sínum, Djevlinum, eru øll á gosi og kukk í høvdinum svøk yvir, at Jødarnir skulu ditta sær til at verja seg ímóti arabarunum, sum allir hata Ísrael og ynskja tess oyðilegging, tá ið allir hasir arabara devlarnir støðugt liggja og skjóta rakettir inn í Guðs yndisliga land. Well, har verður kríggj, kríggj, kríggj, inntil tit øll læra at kenna tykkara pláss, sum er undirgivin Ísraels Guði, og undir Ísraels fólki, – og ímóti Allah, Muhammad, Sjaria, ES, Obama, og hvatannað lort, ein annars kann nevna og hugsa sær.
Ja, Guð vælsigni Ísrael, og til helvitis við øllum tess slímutu fíggindum fjar og nær; ja, tað er altso sannleikin, so leingi sum teir ikki boyggja seg og sleikja dustið fyri Ísrael og Ísraels Guði, sum er tann einasti sanni Guð: Faðirin, Sonurin, og Heilagi Andin. Gera teir tað, so gott. So verður friður. Jødarnir vilja bara hava frið. Tað veit ein og hvør, sum hevur ein heila, sum yvirhøvur gevur nakaðsumhelst útslag yvirhøvur. Men hasir vemmiliga, mordaraligu, hatursfullu arabararnir, teir fara altso ikki at boyggja seg fyrrenn eftir eitt RÆÐULIGT kríggj. Well, teir um tað. So verður tað so. Men tað verður altso teir, sum í milliardavís koma at splattast; og eftir tað koma teir altso at læra, at hasin Allah, ja, hann var ikki so nógv at liggja á pannuni fyri við dintlinum hægst kortini; nei, Jødanna Guð, hann er Guð; ja, enntá sjálvasti Guð, hin eini og sanni, hálovaður frá fyrsta upphavi, ein sannur, tríeindur Guð; ja, enntá um ævir av mær og øðrum sonnum Christnum fundamentalistum, sum jú bara er at trúgva Bíbliuni, sum er tað, sum ein Christin altso ger; ja, um ikki, so er hann ein klovn, og ein kavheiðin kloddi; kraga ella ei.
Ja, hetta er einfalt, totalt svart-hvítt, fundamen
talistiskt so tað baskar eftir í; og tað mást tú bara taka tær av.
Vælsigna Ísrael og ver vælsignaður.
Banna Ísrael og ver tú so bara forbannaður. Tú um tað. Og et so bara sodomittareyv til náttverða, við einum sandutum viskistykki uppiá høvdinum, meðan tú góðtrúgvin proppa-gandar sjarialóg inn, undir ES tolsemis flaggi; meðan tú trýstir rumparalóg og allan annan tramanskap inn í barnagarðarnar, skúlarnar og inn á ting. Eg kann siga tykkum eitt ting: TIT FARA ØLL SOMUL Í HEITA, HULA HELVITI, niður til hansara, sum við turbo-kraft tit her í lívinum tæntu!!!.
Vælgagnist tær náttverðan; við nógvari gul-brúnari, klumputari sós omaná!
Eg velji Ísraels Guð, sum gav seg til kennar í kjøtinum í Jesusi Christi: Guð Føroyinga gjøgnum fimtan øldir, og mín Guð um ævir og ævir og ævir; ja, enntá um ævir og ævir.
Nú er at velja, Er Harrin Guð, so fylgið honum; er Allah og ES Guð, so fylgið teimum við skitnum viskistykki uppia høvdinum, kreft í endatarminum, og HIV í blóðinum. Lønin hjá synd er deyði. (Rom. 6:23).
Mín støða er greið. Mín støða er totalt hvít, og tey, sum hugsa hitt øvugta eru krunka svørt helvitis børn; øll somul, nær og fjar.
Fyri, ella ímóti Ísrael er sjálvandi ikki spurningurin, sum avger, um tú verður frelstur; nei, har er tað Jesus Christus, sum er skiljilinjan; men hvørvítt tú ert fyri ella ímóti Ísrael er eitt opinberandi tekin, sum vísir, hvørjum kongadømi tú longu ert partur av, kongadømi Guðs við Guðs Anda, ella kongadømi Satans við heimsins anda.
Arabararnir, staklarnir, og fleirtalið av vesturlendingunum eisini, koma altso teir flestu at læra tann harða vegin, tann blóðiga vegin, hvør Guð er, men teir biðja altso um tað sjálvir. Men ert tú Christin, so trýrt tú Bíbliuni Halgu allari tvørturígjøgn, og hon sigur okkum greitt, at Guð okkara er Ísraels Guð, og hann byggir Jerusalem, ikki Mekka, og hansara útvalda fólk um ævir er Jødin, ikki hasin gal-svaki arabarin við bombu um búkin.
Ja, vel í dag.
Og til at hjálpa tær at standast, vel mediuna frá, og Heilagu Bíbliuna inn; og hvør hon er? Jamen hon er KJB / FKJ einans, um ævir, ja, enntá um ævir og ævir.
P.S. Anus varð manninum givið til lortin einans; veitst tú ikki tað, so hevur tú lort til heila. Sum sagt, Væl gagnist, við brúnari sós.
Ja, Guð segði mær, at menn gerast fávitskutir, tá ið teir avnokta Guð, ja, enntá so kukk býttir í høvdinum: skifta hin náttúrliga umgangin um við handan, sum er ímóti náttúruni, menn við monnum virkandi HATTA, sum er ósømiligt, og móttakandi tað endurgjald villu sínar, sum er hóskiligt, t.d. kreft í anus og so AIDS, (sí Róm. kap 1:19-32); – í dag enntá fyri almennan penga, og sjónvarps-lorta-gjald.
Vælgagnist tykkum lortin. Og turkið nú upp eftir tykkum við hasum arabiska viskistykkinum, og koyrið tað síðani uppá pláss aftur uppá tykkara lort-fullu høvd.
Allah hu akhbar tykkum í reyvina; við gul-brúnari, klumputari norskari Sodomita-veitingamanna sós uppiá. Veitari: KVF, (stutt fyri Kyns Villingarstovnur Føroya); enntá í bestu senditíð eitt vanligt týskvøld skammleyst inn í hvørja stovu í landinum, .. pumpandi sín lort inn i hvønn heila og hvørt hjarta i landinum.
(Eg býttur? Nei, tað er TYKKUM, eg so beintframligani við skili tosi um)
– Ella tit nú velja at fáa tykkum skil.
– Kom tann, ið vil.
.. Men sum er ber leiðin yvirorðnað so beint niður í tað heita staðið til faðir tykkara fanan!
Tí skrivi eg so at tit sørin-hann-dansi-meg skilja meg. Neyðin drívur verkið! Vónandi er eitt gramm av skili eftir í tykkum.
Og blanda so bara títt “hatespeech” uppí hasa sósina har; koyr so bara alla hasa sósina vekk, og vend tú so púrasta um!
Nokk nú.
Tú tolir ikki mín stink.
Eiheldur eg tín; títt svín, við norskum sodomita-lorti í viskistykkinum.
Á, hvat Satan er sniðfundigur: blandar sína sodomita-gift inn í mat-mentan, vakra náttúru; og smílandi, gamlar, kú-býttar, langt-síðani-fráfalnar humanissu konur; og um maðurin enntá vaks upp í “bedehus-miljø”, so ongantíð betur, tí so lumpa vit sovandi kristin av fótum eisini.
Men ikki meg.
Eg buldri tykkum óræddur sannleikan so beint frammaná, enntá av tykkara egnu lorta-skuffu!
