Kategori: Ikke kategoriseret

Reformatiónin varð ikki bara yvir frelsu av trúgv aleina, men eisini yvir transsubstantiatión; eg bakki aftur frá hvørgum


1

2

3

4

5

6

7

8

Tað er eingin kærleiki yvirhøvur í tí, at tiga um tey óunniligu tingini.
Nei, tað er ramasti kærleiki at stúta lygnina so beint framaná og so siga, hvar skápið skal standa: har sum Guðs orð sigur, at tað skal standa, ikki har sum pávalortarnir hava logið tað skal standa.
Og harafturat sigur man ótvítýðugt, hvørjir lygnhálsarnir eru, og biður fólk halda seg laaaaangt vekk frá teimum sum sjálvasta svartadeyða.
Tað skalt tú góðtaka, ella kanst tú eta lort, rundan pávalort.

Dømið ikki samsvarandi við útsjóndina, men dømið rættvísan dóm; – tað er at døma soleiðis sum Guðs orð dømir um lutirnar

… tá er tað ein ávaring um Guðs dóm, ikki tín dómur.

Tað EINASTA, sum er óbíbilskt við at døma er, at peika eftir øðrum, sum hava eina flís í eyganum, tá ið tú sjálvur hevur ein bjálka í eyganum (sí Matth. 7:1-5 FKJ). Men hetta er IKKI tað sama sum at siga, at vit ikki skulu døma um hvat í veruleikanum er rætt, og hvat er rangt. Og tann, sum ger rangt, er so í tí ranga, í órættinum, og hevur longu dømt seg sjálvan. At skava útyvir slíkt er ikki rættvíst, ikki gudiligt, ikki eingong kærleika, men bara stinkandi hyklarí.

Nakrar upplivingar og so nakrar beintframligar, hart-tiltrongdar formaningar, sum eg altso fái ikki sagt hampiliga; so tú lurtar uppá tína egnu rokning

… sum kanska koma út við onkrum flugu-lorti á, sum er so púrt einkið í mun til tykkara tøð-fjall av synd, sum er tykkara aldeilisliga fráfall, – sum er tað, sum eg noyðist til at formana, tí eg reint faktiskt elski tykkum og má rysta tykkum so til, so at tit ikki sovna, men vaka inntil Jesus Christus kemur aftur; tit, sum enntá tola, at ein til alla lukku edrú Baals prestinna stendur í Vesturkirkjuni og tosar smikrandi fyri tilbiðjan av Jomfrú Mariu á jólum. Tey, sum tilbiðja Mariu, tilbiðja Satan, ikki Guð. Well, eg tilbiði Guð, Guð Jehovah; og vendi Satan reyv; ja, lati enntá aftan undan, beint upp í hansara fjes, – og títt, um tú tolir Mariu tilbiðjan.

Vakna, tín kleyna!


1

2

3

4

5

6

7

Og ikki koma og sig mær, at hetta ikki er kærleiki.
Taki mær ikki eingong av tær; tín blásta nissa í jólaklæðum.

Paul Washer – sjokkerandi prædikanin

1) At prædika
2) Ein prædikan (ikki ein prædika!)
3) Prædikanin = (ikki prædikan!)

prædika < prædikan < prædikanin

Orð mugu síggjast út frá sínum uppruna-stovni, og so byggjast stigvíst uppeftir, og munur má gerast á øllum brúkum av orðinum, har hvørt brúkið verður brúkt í sínum rætta plássi. Og man brúkar sítt egna Guð-givna høvd, og noktar at fylgja idiot-reglum, tí mál er ikki idioti, men eitt vakurt brúks-ting, sum reint faktiskt hevur eitt ávíst logiskt, optimalt samanhang, ikki mong relativ líka góð.

Street preaching. Klárur?

Má Guð geva hasum sukurmunna-pinsunum í Føroyum sín sanna eld, so teir gevast at standa og blabra og blása sápubløðrur við krossaðum beinum, men heldur fara út og tala skillig orð, monnum til frelsu. Men so mugu teir fyrst blaka fals-brøðurnar út, og tá er allarhelst bert ein ørlítil stumpur eftir.
Suff!
Havið salt í tykkum sjálvum.
Sukur er ringt fyri tenninar, og ger teg harafturat feitan og latan og sjúkan: sukursjúkan.
Salt varðveitir lív; men svíðir í kjøtinum, … hjá teimum, sum eru í kjøtinum, og ganga eftir kjøtinum. Ikki soleiðis hjá teimum, sum eru í andanum. Tey elska salt. Og tola tað.

Far og legg teg í salt í einar tveir mánaðir, far!

Konto nr. 6460 0003981462
Vevstjóri
×