Hetta er Guðs orð til tykkum ektakonur.
Sást tú, at har stendur ØLLUM LUTUM?
(Eg eri ikki óndur fyri at siga tykkum sannleikan, sum Guðs orð sigur. Eg arbeiði fyri Guð, ikki fyri mann).
1
2
3
4
5
6
7
Ramasti kærleiki!
Andi ótta Harrans (sí Esaiah 11:2), sum fáur veit hvat er.
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
TAÐ verður javnan fráboðað
at tað er hordómur tykkara
millum, og slíkur hordómur sum
verður ikki so mikið sum nevndur
Heidninganna millum, at ein skuldi
havt ektakonu faðirs síns.
2 Og tit eru uppblásnir, og hava
ikki tíansheldur harmast, at hann
sum hevur gjørt hesa gerð, mátti
verðið tikin burtur frá ímillum
tykkara.
3 Tí eg sanniliga, sum fráverandi
í likami, men hjáverandi í anda,
havi dømt longu, sum um eg var
hjáverandi, viðvíkjandi honum ið
hevur soleiðis gjørt hesa gerð,
4 Í navni várs Harra Jesu Christs,
tá ið tit eru savnaðir saman, og
andi mín, við kraft várs Harra Jesu
Christs,
5 At geva upp ein slíkan til
Satans til oyðileggingina av kjøtinum,
at andin má verða frelstur
á degi Harrans Jesu.
6 Rósan tykkara er ikki góð. Vita
tit ikki at eitt sindur av súrdeiggi
súrgar allan klumpin?
7 Reinskið út tessvegna hitt
gamla súrdeiggið, at tit mega
verða nýggjur klumpur, eins
og tit eru ósúrgaðir. Tí enntá
Christus páskalamb okkara er
sláturofraður fyri okkum :
8 Tessvegna latum okkum halda
hátíðina, ikki við gomlum
súrdeiggi, eiheldur við súrdeiggi
illvilja og vondsku; men við hinum
ósúrgaða breyði ærligleiks og
sannleiks.
9 Eg skrivaði til tykkara í einum
epistli ikki at samlagast við
siðloysingar:
10 Tó ikki samanumtikið við
siðloysingar hesa heims, ella við
hinar gírigu, ella peninganoyðarar,
ella við avgudadýrkarar; tí
tá máttu tit neyðugt farið út úr
heiminum.
11 Men nú havi eg skrivað til
tykkara ikki at halda samlag, um
nakar maður sum er kallaður
ein bróðir, veri ein siðloysingur,
ella gírigur, ella ein avgudadýrkari,
ella ein illmælismaður, ella ein
drykkjumaður, ella ein peninganoyðari;
við slíkum einum nei
ikki at eta.
12 Tí hvat havi eg at gera at
døma teir eisini sum eru uttanfyri?
døma ikki tit teir sum eru
innanfyri?
13 Men teir sum eru uttanfyri
dømir Guð. Tessvegna beinið
burtur frá ímillum tykkara handa
vonda persón.
( I. Cor. 5 FKJ )
DØMIÐ ikki, at tit verði ikki
dømd.
2 Tí við hvørjum dómi ið tit
døma, skulu tit verða dømd : og
við hvørjum máti ið tit máta, skal
tykkum aftur verða mátað.
3 Og hví skoðart tú flísina sum
er í eyga bróðurs tíns, men hugsart
ei um bjálkan sum er í tínum
egna eyga?
4 Ella hvussu vilt tú siga við
bróður tín, Lat meg hála út flísina
út úr eyga tínum ; og, sí, ein bjálki
er í tínum egna eyga?
5 Tín hyklari, fyrst kasta út bjálkan
út úr tínum egna eyga ; og tá
skalt tú síggja klárliga at kasta út
flísina út úr eyga bróður tíns.
( Matth. 7:1-5 FKJ )
Ramasti kærleiki!
Andi ótta Harrans (Esaiah 11:2)
So satt eg tali Guðs orðs sannleika, so er grundin til, at fólk føla seg stungin av at lurta eftir mær tann, at tey eru full í lygn og hykli, og sannleikin prikar tey.
Jamen, tað sigur seg sjálvt: eg stingi eftir lygn, og bara hjá teimum, sum goyma lygn í sínum hjarta, er nakað at stinga í: tí føla tey seg stungin. Tann, sum stendur fríur í sannleikanum, frøist yvir at hoyra hann sagdan, og kennir ongan sviða.
So fara tey eftir tónanum, sum man tosar í, men eru ikki før fyri at reka aftur tingini, sum man segði.
Teirra snakk um manglandi kærleika er fullkomiliga humanistiskt, – tey halda, at tað at elska er bara at kína hundin eftir hárinum. Nei, at elska av sonnum er at elska Guð og hans orð og hansara boð, og geva næsta sínum júst tað, hann mest hevur brúk fyri, ikki bara tað hann ynskir sær.
Onnur fremja karakter-morð, meðan aftur onnur dríva andaligt hor við anda hesa heims og anti-christs.
Eg verði áfram giftur við Guðs orði og Guðs Ond.
Vóni tú langt um leingi finnur útav tær.
Og av tí at eg sigi tykkum
sannleikan, trúgva tit mær
ikki.
( Jóh. 8:45 FKJ )
Eri eg tessvegna vorðin fíggindi
tykkara, av tí at eg sigi tykkum
sannleikan?
( Gal. 4:16 FKJ )
Vei mær, um eg ikki elskaði sannleikan meiri enn kvinnu.
Eg hati ikki kvinnur; nei, eg elski gudiligar kvinnur; tær, sum hava eitt Sáruh hjarta, (les I. Pætur 3:1-6 FKJ).
Men reyðsokka-andin er ein devil, og hann hati eg.
Og reyðsokkurin er ein heks, sum útøvar Satans kraft. (eingin sokkur nevndur, eingin sokkur gloymdur).
Tolir tú ikki at hoyra sannleikan, so má hann bara svíða í tær.
Og meg munnu tit steina, eins og teir gjørdu við Stephan.
Tí at uppreistur er eins og heksakunst-syndin, og treiskni er eins og misgerð og avgudadýrkan. Av tí at tú hevurt havnað orði HARRANS, hann eisini hevur havnað tær frá at vera kongur.
( I. Sám. 15:23 FKJ )
Eg havni ikki orði HARRANS!
Tað er øll mín styrki, alt mítt álit, og tað fer ongan veg: BÓKIN úr permu í permu, Guðs ABC; tann, sum havnar tí, ger bert fortreð, fær diaré, gonoré; – rámar ikki meg.
Far tín veg.
Eg eri IKKI ein partur av hesi endatíðar Laodiceansku lunknu kirkju (1904 – d.d.), sum Guð hevur spýggjandi vaml fyri; nei, eg velji at vera andaliga ein partur av Philadelphisku kirkjuni (1517-1904, sum varðveitir Guðs orð (ikki bara slevar yvir bommunum í Guðs orði. So eg eri ikki ein partur av míni fráfalls samtíð; og nokti blankt at vera tað.
7 Og til eingilsins hjá kirkjuni
í Philadelphiu skriva; Hesar lutir
sigur hann sum er heilagur, hann
sum er sannur, hann sum hevur
lykil Dávids, hann sum letur upp,
og eingin maður letur aftur ; og
letur aftur, og eingin maður letur
upp ;
8 Eg veit verk tíni : sí, eg havi
sett frammi fyri tær eina opna
hurð, og eingin maður kann lata
hana aftur : tí tú hevurt lítla styrki,
og hevurt varðveitt orð mítt, og
hevurt ikki avnoktað navn mítt.
9 Sí, eg vil elva teim av synagogu
Satans, hvørjir siga teir eru
Jødar og eru ikki, men ljúgva ; sí,
eg vil elva teimum at koma og tilbiðja
frammi fyri fótum tínum, og
at vita at eg havi elskað teg.
10 Av tí at tú hevurt varðveitt
orð tolmóðar mínar, eg eisini vil
varðveita teg frá freistingarstundini
sum skal koma uppá allan
heimin, at royna teir sum dvøljast
uppiá jørðini.
11 Sí, eg komi skundiliga: halt
tað fast sum tú hevurt, at eingin
maður taki krúnu tína.
12 Hann sum yvirvinnur, vil eg
gera eina súlu í templi Guðs míns,
og hann skal fara ei meira út:
og eg vil skriva uppá hann navn
Guðs míns, og navn staðar Guðs
míns, sum er nýggja Jerusalem,
sum kemur niður út úr himni
frá Guði mínum : og eg vil skriva
uppá hann mítt nýggja navn.
13 Hann sum hevur oyra, lat
hann hoyra hvat Andin sigur við
kirkjurnar.
( Opb. 3:7-13 FKJ )
Eg ætlaði at leggja stílin um, men tað verður av ongum. Eg føli meg ikki hava syndað; føli meg heldur gera synd, tá ið eg bakki aftur. Veit, at eg havi sagt satt og rætt, og tað má eg bara liva og doyggja við; og onnur bara finna útav sær. Havi eg gjørt synd í bara at kunngera tykkum eyðsædda sannleikan um tykkara hykl, skitt, og synd, má so Guð døma meg. Vi får se.
13 ¶ Tit eru salt jarðarinnar :
men um saltið havi mist smakk sín,
við hvørjum skal tað verða saltað?
tað er hiðanfrá ikki gott fyri nakað,
uttan at verða kastað út, og at
verða traðkað undir mannaføtur.
14 Tit eru ljós heimsins. Ein
staður sum er settur á einum
fjalli, kann ei verða fjaldur.
15 Eiheldur kveikja menn eitt
kertaljós, og seta tað undir eitt
skeppumál, men í ein kertastaka ;
og tað gevur ljós øllum sum eru í
húsinum.
( Matthæus 5:13-15 FKJ )
1
2
Eg meinti at siga Diotrephes, (ikki Demetrius), og tað stendur í III. Jóh. v. 12.
15 Elskið ikki heimin, eiheldur
teir lutir sum eru í heiminum. Um
nakar maður elski heimin, kærleiki
Faðirsins er ikki í honum.
16 Tí alt sum er í heiminum,
lyst kjøtsins, og lyst eygnanna,
og dramblæti lívsins, er ikki av
Faðirinum, men er av heiminum.
17 Og heimurin gongur undir,
og lyst hansara : men hann sum
ger vilja Guðs verður verandi um
ævir.
( I. Jóh. 2:15-17 FKJ )
Ja. Hugsa um tað í einar tvær vikur!
Ja, tað er fullgjørt. (Jóh. 19:30 FKJ)
Tað er bara at koma til Golgatha og taka ímóti Jesusi Christi.
Grøðing er eisini tín í Jesu fleingjuskeinum.
Frelsa, friður, og grøðing eru tíni í fullgjørda verki Christs.
Frelsa til tín anda og sál,
Friður til tína sál og títt sinn,
Grøðing til títt likam.
4 Surely he hath borne our griefs, and carried our sorrows: yet we did esteem him stricken, smitten of God, and afflicted.
5 But he was wounded for our transgressions, he was bruised for our iniquities: the chastisement of our peace was upon him; and with his stripes we are healed.
6 All we like sheep have gone astray; we have turned every one to his own way; and the Lord hath laid on him the iniquity of us all.
(Isaiah 53:4-6 KJB)
At tann parturin, sum hevur við grøðing at gera í Esaiah 53:4-6, er likamlig grøðing, tað prógvar Matthæus 8:16-17:
16 ¶ Tá ið kvøldið var komið,
førdu tey til hansara mong sum
vóru heltikin við djevlum : og hann
kastaði út andarnar við orði sínum,
og grøddi øll sum vóru sjúk :
17 At tað mátti verða uppfylt
sum var talað við Es-ai´-asi propheti,
sigandi, Sjálvur hann tók
veikleikar várar, og bar sjúkdómar
várar.
Tað kanst tú ikki avnokta; tí so mást tú avnokta Guðs orð; og tá gongur tú ímóti grundarlagnum í tíni Christnu trúgv. Hvussu kanst tú tað? Kom nú: trúgv Guðs orði.