Kategori: Ikke kategoriseret

1

2

3

  18  Og verðið ikki druknir við
víni, hvarí er ólátaskapur ; men
verið fyltir við Andanum ;
  19  Talandi til tykkar sjálvs
við psálmum og lov-psálmum og
andaligum songum, syngjandi
og gerandi melodï í hjørtum
tykkara fyri Harranum ;
  20  Veitandi tøkkir altíð fyri allar
lutir til Guðs og Faðirsins í navni
várs Harra Jesu Christs ;
  21  Undirgevandi tykkum sjálvar
hvør fyri øðrum í ótta Guðs.
  22  Ektakonur, undirgevið tykkum
sjálvar yvirfyri tykkara egnu
ektamonnum, sum Harranum.
  23  Tí ektamaðurin er høvur ektakonunnar,
enntá eins og Christus er høvur
kirkjunnar : og hann er frelsari likamsins.
  24  Tessvegna eins og kirkjan er
undirgivin yvirfyri Christi, soleiðis
veri ektakonurnar fyri sínum egnu
ektamonnum í øllum lutum.
  25  Ektamenn, elskið ektakonur
tykkara, enntá eins og Christus
eisini elskaði kirkjuna, og gav seg
sjálvan fyri hana ;
  26  At hann mátti halga og
reinsa hana við tváanini av vatni
við orðinum,
  27  At hann mátti seta hana fram
fyri seg sjálvan ein dýrdsom kirkja,
ei havandi blett, ella rukku, ella
nakran slíkan lut ; men at hon
skuldi vera heilag og uttan lýti.
  28  Soleiðis áttu menn at elska
ektakonur sínar sum síni egnu
likam. Hann ið elskar ektakonu
sína elskar seg sjálvan.
  29  Tí eingin maður nakrantíð
enn hataði sítt egna kjøt ; men
nørir og fjálgar tað, enntá eins og
Harrin kirkjuna :
  30  Tí vit eru limir av likami
hansara, av kjøti hansara, og av
beinum hansara.
  31  Av hesi grund skal maður fara
frá faðir sínum og móður, og skal
verða sameinaður innat ektakonu
síni, og tey tvey skulu vera eitt kjøt.
  32  Hesin er ein mikil loyndardómur :
men eg tali viðvíkjandi
Christi og kirkjuni.
  33  Hóast hetta lat hvønn og ein
av tykkum fyri seg soleiðis elska
ektakonu sína enntá sum seg sjálvan ;
og ektakonan síggi til at hon
virði ektamann sín.
( Eph. 5:18-33  FKJ )

 19  Ektamenn, elskið ektakonur
tykkara, og verið ikki beiskir ímóti
teimum.
 20  Børn, lýðið foreldur tykkara
í øllum lutum : tí hetta er væl
toknandi yvirfyri Harranum.
 21  Fedrar, eggið ikki børn
tykkara til firtnis, at ikki tey verði
mótfallin.
( Col. 3:19-21  FKJ )

Líkaleiðis, tit ektamenn, dvøljist
við teimum samsvarandi við
kunnleika, gevandi ektakonuni
heiður, sum hinum veikara keri,
og sum verandi arvingar saman
til náði lívsins ; at bønir tykkara
verði ikki hindraðar.
( I. Pætur. 3:7  FKJ )

(Kvinnan í Orðtøkunum 31:10-31 er heiður verd. (Sí v. 28 og v. 31.))

Men eg vildi havt tykkum
at vitað, at høvur hvørs mans er
Christus ; og høvur kvinnunnar
er maðurin ; og høvur Christs er
Guð.
( I. Cor. 11:3  FKJ )

 7  Tí maður víst átti ikki at dekkað
høvur sítt, við tað at hann er
mynd og dýrd Guðs : men kvinnan
er dýrd mansins.
 8  Tí maðurin er ikki av kvinnuni ;
men kvinnan av manninum.
 9  Eiheldur varð maðurin skapaður
fyri kvinnuna ; men kvinnan
fyri mannin.
( I. Cor. 11:7-9  FKJ )

Nú, navnið hjá manninum
var Ná´-bal ; og navnið hjá ektakonu
hansara Abigail : og hon
var ein kvinna av góðum skili, og
av eini vakrari ásjón : men maðurin
var ónærisligur og óndur í
gerningum sínum ; og hann var
av húsi Calebs.
( I. Samuel 25:3  FKJ )

Ver ikki tú ein Nábal.

Og tað bar á umleið tíggju
dagar aftaná, at HARRIN sló Ná´-
bal, so at hann doyði.
( I. Samuel 25:38  FKJ )

EIN OG HVØR trúgvandi stendur TREYTALEYST við Ísrael.
Stendur tú ikki treytaleyst við Ísrael, so ert tú í øllum førum TREYTALEYST VRAKAÐUR av mær.

1

2

3

4

> Hoyr grein: HVAR BLEIV MAMMA AV?

SOLA SCRIPTURA!
The primacy of the Bible as a rule of faith and life.

HOYR hesar konurnar siga tykkum SANNLEIKAN:

Hvussu tað ber til?
Jamen í ævinleikanum er eingin tíð: bara eitt nú

Hendan gjørdi sjálvmorð, fór í helviti og kom aftur

Bara úthelta blóð Jesu Christs vaskar okkara synd burtur og kann frelsa okkum

19 ¶ Tað var ein ávísur ríkur
maður, sum var klæddur í purpur
og fínt lín, og gleddist marglætisliga
hvønn dag :
20 Og tað var ein ávísur biddari
nevndur Laz´-a-rus, sum varð lagdur
við dyr hansara, fullur í sárum,
21 Og tráandi at verða mettaður
við molunum sum fullu frá borði
hins ríka mans : harafturat komu
hundarnir og sloktu sár hansara.
22 Og tað bar á, at biddarin doyði,
og varð av einglunum borin inn
í fang Ábrahams: hin ríki maðurin
doyði eisini, og varð jarðaður ;
23 Og í helviti lyftir hann upp
eygum sínum, verandi í pínslum,
og sær Ábraham langt burturfrá,
og Laz´-a-rus í fangi hansara.
24 Og hann rópaði og segði,
Faðir Ábraham, hav miskunn mót
mær, og send Laz´-a-rus, at hann
má drepa tippin av fi ngri sínum í
vatn, og svala tungu míni ; tí eg eri
pínslaður í hesum loga.
25 Men Ábraham segði, Sonur,
minst til at tú í lívstíð tíni tókst við
tínum góðu lutum, og líkaleiðis
Laz´-a-rus illu lutum : men nú er
hann troystaður, og tú ert pínslaður.
26 Og umframt alt hetta, ímillum
okkara og tykkara er tað eitt
mikið svølg fest : so at teir sum
vildu ferðast hiðanfrá til tykkara
kunnu ikki ; eiheldur kunnu teir
ferðast til okkara, sum vildu komið
haðanfrá.
27 Tá segði hann, Eg biði teg
tessvegna, faðir, at tú vildirt sent
hann til húsar faðirs míns :
28 Tí eg havi fimm brøður ; at
hann má vitna fyri teim, at ikki
teir eisini komi inn í henda pínslustað.
29 Ábraham sigur við hann, Teir
hava Móses og prophetarnar ; lat
teir hoyra teir.
30 Og hann segði, Nei, faðir
Ábraham : men um ein fór til
teirra frá hinum deyðu, vilja teir
venda um.
31 Og hann segði við hann, Um
teir hoyri ikki Móses og prophetarnar,
eiheldur vilja teir verða
sannførdir, tó ein reis frá hinum
deyðu.
( Lukas 16:19-31 FKJ )

Tí eins og Jónas var tríggjar
dagar og tríggjar nætur í búki hvalsins ;
soleiðis skal Menniskjusonurin
verða tríggjar dagar og tríggjar
nætur í hjarta jarðarinnar.
( Matthæus 12:40 FKJ )

Eg eri hann sum livir, og var
deyður ; og, sí, eg eri livandi um
ævir meir, A´-men ; og havi lyklar
helvitis og deyðans.
( Opb. 1:18 FKJ )

… tvs. at tá ið Jesus fór í hjarta jarðarinnar, tá fór hann niður inn í helviti

So GEVST nú og sig, at helviti ikki er til, og GEVST og sig, at tað er ikki til enn. Tað er VÍST til NÚ!

( Hetta innslagið varð gjørt 11. november 2014 )

 6  Hóast hetta, Guð, sum uggar
teir sum eru niðurboygdir, uggaði
okkum við komu Titusar ;
 7  Og ei við komu hansara eina,
men við teirri troyst við hvørji
hann varð uggaður í tykkum, tá ið
hann segði okkum frá inniligu tráan
tykkara, venan tykkara, brennandi
huga tykkara mótvegis mær ;
so at eg frøddist tess meira.
 8  Tí tó eg gjørdi tykkum syrgnar
við einum brævi, eg iðrist
ikki, tó eg iðraðist : tí eg varnist
at hin sami epistil hevur gjørt
tykkum syrgnar, tó tað var bert
í eina tíð.
 9  Nú fegnist eg, ikki at tit vórðu
gjørdir syrgnir, men at tit syrgdu til
umvendingar : tí tit vórðu gjørdir
syrgnir eftir gudligum háttalagi,
at tit máttu móttaka skaða av
okkum í ongum luti.
 10  Tí gudlig sorg virkar umvending
til frelsu, ei at verða
iðrað um : men sorg heimsins
virkar deyða.
 11  Tí skoðið sjálvan henda
sama lut, at tit syrgdu eftir gudligum
slag, hvat ídni tað virkaði
í tykkum, ja, hvørja reinsan av
tykkum sjálvum, ja, hvørja harmavreiði,
ja, hvønn ótta, ja, hvørja
ógvusliga tráan, ja, hvat vandlæti,
ja, hvørja hevnd! Í øllum lutum
hava tit prógvað tykkum sjálvar at
vera reinar í hesi søk.
( II. Cor. 7:6-11  FKJ )

Ja, lat tað so vera til umvendingar; ikki til ennvíðari hjarta-herðingar.