21 Av tí at, tá ið teir kendu Guð,
dýrðmettu teir hann ikki sum
Guð, eiheldur vóru takksamir;
men gjørdust fáfongdir í ímyndanum
sínum, og fávitskuta hjarta
teirra varð myrkjað.
22 Váttandi seg sjálvar at vera
vísar, gjørdust teir dárar,
23 Og broyttu dýrd hins óforgongiliga
Guðs yvir í eina mynd
gjørd lík forgongiligum manni,
og fuglum, og ferføttum djórum,
og skriðkyktum.
24 Hvørsvegna Guð eisini gav
teir upp til óreinsku gjøgnum
girndirnar av egnu hjørtum teirra,
at vanæra síni egnu likam sín
ámillum:
25 Hvørjir broyttu sannleika
Guðs yvir í eina lygn, og tilbóðu og
tænaðu skapninginum meiri enn
Skaparanum, hvør er vælsignaður
um ævir. A´-men.
26 Av hesi grund gav Guð teir
upp at ringum lystum: tí enntá
kvinnur teirra broyttu hitt náttúrliga
brúkið yvir í tað sum er ímóti
náttúru:
27 Og somuleiðis eisini menninir,
farandi frá hinum náttúrliga
brúkinum av kvinnuni, brendu
í girnd síni hvør ímóti øðrum;
menn við monnum virkandi tað
sum er ósømiligt, og móttakandi
í sær sjálvum tað viðurlag villu
sínar sum var hóskiligt.
28 Og enntá sum teim líkaði
ei at afturhalda Guð í kunnleika
sínum,gav Guð teir yvir til afturkastiligs
sinnis, at gera hasar lutir
sum eru ikki sømiligir;
29 Verandi fyltir við allari órættvísi,
siðloysi, vondsku, ágirnd, illviljaskapi;
fullir av øvund, morði,
trætnaði, sviki, óndskapi; teskarar,
30 Bakbítarar, hatarar av Guði,
hatursfullir, hugmóðigir, reyparar,
uppfi nnarar av illum lutum,
foreldrum ólýdnir,
31 Uttan skil, sáttmálabrótarar,
uttan náttúrligan alsk, ósemjiligir,
miskunnarleysir:
32 Hvørjir, kennandi dóm Guðs,
at teir sum fremja slíkar lutir eru
verdigir til deyða, ikki einans gera
hinar somu, menhava hugnað í
teim sum gera teir.
( Rom. 1:21-32 FKJ )