Kategori: Ikke kategoriseret

FORMURIN Á JØRÐINI: HON ER STREKT ÚT (IKKI UTTANUM EIN BÓLT); NEI, JØRÐIN ER FLØT

Jørðin er tand út (strekt út)

(vanligast er at strekka eitthvørt út flatt)

Psálmur 136:6

6 Til hansara, sum tandi út

jørðina uppiyvir vøtnunum: tí

hansara miskunn varir um ævir.

Hvørt eyga skal síggja Jesus, tá ið hann kemur (fløt jørð)

Opinberingin 1:7
7 Sí, hann kemur við skýggjum;

og hvørt eyga skal sjá hann,

og teir eisini sum gataðu hann:

og allar ættargreinir jarðarinnar

skulu gráta uppá grund av honum.

Enntá so, Amen.

Djevulin vísti Jesusi øll kongadømir jarðarinnar frá einum høgum fjalli

Lukas 4:5

5 Og djevulin, takandi hann

niðan á eitt høgt fjall, sýndi honum

øll kongadømir heimsins í einum

tíðarbragdi.

Jørðin hevur súlur (súlur halda onkrum vatnrættum uppi)

Job 9:6

6 Sum skakar jørðina úr sínum

plássi, og hennara súlur nøtra.

JØRÐIN ER EIN FLATUR KRINGUL

Jørðin er ein flatur kringul (ikki ein kúla)

Esaiah 40:22

22 Tað er hann sum situr uppiá

kringi jarðarinnar,

Guð setti spannara (kumpass (passara)) á ásjón dýpdarinnar (jørðin er fløt og rund)

Orðt. 8:27

27 Tá ið hann fyrireikaði himnarnar,

eg var har: tá ið hann setti ein spannara

uppá ásjón dýpdarinnar:

JØRÐIN HEVUR SÍNAR ENDAR; SÍNI UTTASTU MØRK

Guð hevur sett mørk við kumpass um vøtnini (tey 7 høvini); tað er antarktika; tað er endar jarðarinnar

Job 26:10

10 Hann hevur kringfarið vøtnini

við mørkum, inntil dagurin og

náttin koma til ein enda.

Jørðin hevur endar (t.e. uttastu mørk)

Job 28:24

24 Tí hann lítur til jarðarinnar endar,

og sær undir hin heila himin;

Jørðin hevur ein ytsta part (sum t.d. uttasti parturin á einum penni)

Gerningar Ápostlanna 1:8

8 Men tit skulu fáa kraft, eftir

at Halgi Andin er komin uppá

tykkum: og tit skulu vera mær

vitnir bæði í Jerusalem, og í allari

Judæu, og í Samariu, og at

ytsta parti jarðarinnar.

UTTANFYRI (ELLA BEINT NIÐANFYRI) JARÐARKRINGIN ERU FÝRA HJØRN; HINI FÝRA HORN JARÐARINNAR

Jørðin hevur fýra horn (t.e. hjørn)

Opinberingin 7:1

1 Og eftir hesi tingini sá eg fýra

einglar, standandi á hinum

fýra hornum jarðarinnar, haldandi

hinum fýra vindum jarðarinnar, at

vindurin skuldi ikki blása á jørðina,

ella á sjógvin, ella á nakað træ.

EITT FAST, KUPIL-FORMAÐ HVÁLV ER YVIR GUÐS FLØTU JØRÐ

Boygdi niður himnarnar (hválvið er ein kurva niðureftir, sum ein kupil)

Psálmur 18:9

9 Hann boygdi himnarnar eisini,

og kom niður: og myrkur var

undir hans fótum.

Loftið (hválvið) er sterkt (hart), og sum eitt smeltað spegl (fast evni)

Job 37:18

18 Hevurt tú við honum

breitt út loftið, sum er sterkt,

og sum eitt brætt skoðiglar?

Guð gongur í ringrás uppiá hválvinum, tvs. hin triðji himin (bústaður Guðs, t.e. himin himna) er uppiá hválvinum

Job 22:14

14 Tjúkk skýggj eru ein dekking

hjá honum, at hann sær ikki;

og hann gongur í ringrás himins.

(Sí eisini Opb. 15:2; 21:18; & 21:21 og síggj, at uppi í triðja himni stendur man á einum glar-havi, og er hetta helst tað sama glarið, ið um er talað, men frá hvør síni síðu; uppiyvir okkum, men undir teirra fótum; (og mínum skjótt)).

VØTN ERU UPPIYVIR HVÁLVINUM

Vøtn eru uppiyvir hválvinum

Genesis 1:6-7

6 ¶ Og Guð segði, Veri hválv

í miðjum vøtnunum, og lat tað

skilja vøtnini frá vøtnunum.

7 Og Guð gjørdi hválvið, og

skildi vøtnini sum vóru undir

hválvinum, frá vøtnunum sum

vóru uppiyvir hválvinum:

og tað varð so.

Vøtn eru uppiyvir himnunum

Psálmur 148:4

4 Prísið honum, tit himnar

himna; og tit vøtn, sum veri uppiyvir

himnunum.

SÓLIN OG MÁNIN

Sólin og mánin eru ljós, ikki planetir

Genesis 1:14

14 ¶ Og Guð segði, Veri ljósˇ

í himinhválvinum til at skilja dagin

frá náttini; og veri tey til tekinˇ,

og til tíðir, og til dagar, og árˇ:

Sólin og mánin eru (inni) í hválvinum, ikki uttanfyri

Genesis 1:16-17

16 Og Guð gjørdi tvey mikil

ljós; hitt miklara ljósið til at

stjórna deginum, og hitt minna

ljósið til at stjórna náttini: hann

gjørdi stjørnurnar eisini.

17 Og Guð setti tey í himinhválvið

til at geva ljós uppá jørðina,

JØRÐIN ER STILL, SÓLIN OG MÁNIN FERÐAST Í RINGRÁS

YVIR HENNI (GEOCENTRICITETUR)

Sólin og mánin ferðast, ikki jørðin

Josjua 10:12-13

12 ¶ Tá talaði Josjua til

HARRANS á tí degi, tá ið HARRIN

flýggjaði upp Amoritarnar frammi

fyri børnum Ísraels, og hann

segði í eygsjón Ísraels, Sól, statt

tú still uppiá Gibeon; og tú, Máni,

í dali Ajalons.

13 Og sólin stóð still, og mánin

steðgaði, inntil fólkið hevði hevnt

seg omanyvir fíggindar sínar. Er

ikki hetta skrivað í bók Jasjers?

So sólin stóð still í miðjum himni,

og skundaði sær ikki at fara niður

umleið ein heilan dag.

Sólin ferðast eina ringrás (kapprenning) í himninum, (sum er hválvið)

Psálmur 19:4-6

4 Teirra mátilinja er farin út

gjøgnum alla jørðina, og teirra

orðˇ til endan á verøldini. Í teimum

hevur hann sett eitt tabernakkul

fyri sólina,

5 Sum er eins og ein brúðgómur,

komandi út úr kamari sínum,

og fegnast sum ein sterkur maður

til at renna eina kapprenning.

6 Hansara faring fram er frá

enda himinsins, og hansara

ringrás at endum hans: og tað er

einkið fjalt frá hitanum hará.

Verøldin er støðug; og flytist ikki

Fyrra Krýnikubók 16:30

30 Óttast frammi fyri honum,

øll jørðin: verøldin eisini skal

vera støðug, at hon ei verði flutt.

Verøldin er grundfest; hon vikast ikki

Psálmur 96:10

10 Sigið millum hinna heidnu,

at HARRIN ríkir: verøldin eisini

skal verða grundfest, at hon skal

ei verða vikað: hann skal døma

fólkið rættvísiliga.

Verøldin hevur grundvøllir (t.e. hon er støðug, stendur still)

Seinna Sámuelsbók 22:16

16 Og sævarins rennur komu

til sjóndar, grundvøllir veraldarinnar

vórðu avhuldir, við hartan

HARRANS, við blakinum av andadráttinum

av nasum hans.

Jørðin hevur grundvøllir; hon skal ikki vikast um ævir (t.e. hon er støðug, stendur still)

Psálmur 104:5

5 Sum legði grundvøllir jarðarinnar,

at hon skuldi ei verða vikað um ævir.

Heimurin er grundfestur; hann vikast ikki (hann er støðugur, stendur stillur)

Psálmur 93:1

HARRIN ríkir, hann er

klæddur við hátign; HARRIN

er klæddur við styrki, hvarvið

hann hevur gyrt seg: heimurin

eisini er grundfestur, at hann

kann ei verða vikaður.

Jørðin hevur súlur

Fyrra Sámuelsbók 2:8

8 Hann reisir upp hin fátæka út

úr støvinum, og lyftir upp biddaran

frá tøðrúgvuni, til at seta teir

millum prinsa, og til at fáa teir

at arva dýrdar-hásætið: tí at

súlur jarðarinnar eru HARRANS,

og hann hevur sett heimin uppá tær.

Sólin og mánin mala rundan um norðpólin. Magnetiska kraftin, sum heldur teimum, er ein magnetiskur ási (síður norðursins) ímillum norðpólin og norðstjørnuna. Guðs hásæti er beint yvir norðpólinum.

Stjørnur Guðs, hásæti (Guðs); og síður norðursins

Esaiah 14:12-13

12 Hvør ert tú fallin frá himni,

O Luçifer, sonur morgunsins!

hvør ert tú høgdur niður til jarðarinnar,

sum veiktirt tjóðirnar!

13 Tí at tú hevurt sagt í hjarta

tínum, Eg vil stíga upp inn í himin,

eg vil upphevja mítt hásæti

uppum stjørnur Guðs: eg vil sita

eisini uppiá fjalli samkomunnar,

í síðum norðursins:

(Norðstjørnan er tann einasta stjørnan, sum er altíð í sama stað; allar hinar stjørnurnar mala í ring í hválvinum; tí er norðstjørnan miðjan í stjørnuhimininum.)

PLANETIRNAR ERU NÆR, INNANÍ TÍ HARÐA GLAS-HVÁLVINUM. TÆR ERU IKKI STÓR, MEN LÍTIL LJÓS, NÓGV MINNI ENN SÓLIN.

Sólin og mánin og stjørnurnar eru øll somul (inni) í hválvinum, ikki uttanfyri, (og hválvið er ikki størri enn jørðin sjálv, so stjørnurnar eru nær, tær eru tískil lítlar. Stjørnurnar eru helst í sjálvum glas-kuplinum, meðan sólin og mánin ferðast í ring inni í kuplinum).

Genesis 1:16-17

16 Og Guð gjørdi tvey mikil

ljós; hitt miklara ljósið til at

stjórna deginum, og hitt minna

ljósið til at stjórna náttini:

hann gjørdi stjørnurnar eisini.

17 Og Guð setti tey í himinhválvið

til at geva ljós uppá jørðina,

Jørðin er nóóóógv størst, og miðjan í skaparverkinum. Hugsa tær: Vit hava trúð eini lygn í 500 ár. Nú er nokk.

Í dag velja hundraðtúsundvís av fólki at trúgva Bíbliuni bókstavliga, og ikki trúgva einum orði, sum vitinskapurin – falsliga sokallaði -, Darwin og NASA hava logið fyri okkum.

Eg diskuteri ikki eingong, um Guðs orð hevur rætt. Tað HEVUR rætt.

P.S.

Jørðin hevur sína longd, og sjógvurin sína breidd (Sí Job 11:7-9 FKJ).

  7 Kanst tú við útgrundan finna

útav Guði? kanst tú finna útav

hinum Almáttuga framat fullkominleika?

  8 Tað er so hátt sum himin;

hvat kanst tú gera? djypri enn

helviti; hvat kanst tú vita?

  9 Tess mát er longri enn jørðin,

og breidri enn sjógvurin.

Sjúrður Højgaard,

Føroya triðji “Flat earther”,

men longu við gleði eitt spott fyri Guðs orðs æviga sannleika. Ja, tað eri eg longu, (so hvat havi eg at missa).

Men eitt spott verði eg ei meira, tá ið vísíndin (falsliga sokallaða) loksins fer at noyðast at viðganga, at jørðin var, er, og verður fløt, hon flytist ikki eitt vet, hon er miðja alheimsins, hon er nógv størst, og alt melur um hana.

.. og allir lygnarar, skulu hava lut sín í sjógvinum

sum brennur við eldi og svávuli: sum er hin annar deyðin.

(Opb. 21:8 FKJ)

Sjálvt vantrúgvandi vitinskapsmenn byrja nú at innsíggja tað innlýsandi: Guðs jørð er fløt sum ein pannukaka.