Eg eri samdur um tað sum Jewel sigur um Bíbliuna, men ikki um tað hann sigur um tungutalu, gávur Andans, eiheldur um Andans dóp í kraft og eldi.
– Man etur fiskin, og spítur beinini út: enntá sum man eisini ger, tá man lurtar eftir einum pinsi, ella hvørjumsumhelst øðrum.
Eg havi mestu virðing fyri hvørjum tí, sum verjir Guðs linju av Bíbliu, men havi púrt, púrt, púrt onga virðing fyri hvørjum tí, sum loypur á Guðs sonnu Bíbliu, og verjir perVersjónirnar. Í tí førinum viga tungur, og gávur, og smørmjúkt mál ikki upp ímóti; langt frá tí.
Eg sigi ja til Guðs Bíbliu – KJB, og til Guðs gávur, Guðs kraft, Guðs tungur.
Men eg skuldi heldur havt samfelag við brother Jewel, enn við Osteen, Copeland, Dollar, Hagin, Robertson, Graham. Nógv heldur. Og eingin kann nokta mær at biðja í tungum hvønn morgun, ella tá eg gangi túr.
Ver ein baptist og ein pins, í éinum likami: tað er hin besti Christni. Tó er ein fyrrverandi muslimur, sum er vorðin frelstur, ofta best.
Hetta innslag verður tilognað Føroyska Bíbliufelagnum sokallaða, sum í 2014 útgóvu eina bíbliulesiætlan, har teir søgdu, at Maria er himmaldrotning fyri católskum kristnum. At siga slíkt er FORKASTILIGT, SATANISKT, og RAMASTA GUÐSPOTT, tað er FRÁFALL frá sonnum Bíbilskum Christindómi, og tað er at svíkja øll tey sum lótu lívið undir católsku skøkjukirkjuni fyri at vinna okkum aftur protestantisku trúnna, ta SONNU Christnu trúnna. Slíkt svínarí má staðiliga átalast, inntil teir so dyggiliga venda um í sekkjaklæði og øskum og biðja land og fólk um umbering fyri at VILLLEIÐA fólk burtur frá Jesusi Christi undir anti-christ, Satan, og í síðsta enda leiða tey niður í heita, hula helviti.
Eg eri glaður fyri, at eg eri fullkomiliga atskildur frá teimum.
Hugsa tær: At vera okaður saman við skøkjukirkjuna í sokallaðum bíbliufelagi!.
Á, tú góðasti!
Bergur Debes Joensen skuldi verðið settur í gapistokk í tríggjar vikur, flongdur við berari reyv, og meðan man er í gond, hví ikki bara spula ein slíkan við flógvari skræpu eisini? Fullkomiliga uppá sítt pláss! Slíkar trúsvíkar skal leitast leingi eftir! Slíkir mugu ikki sleppa at ávirka onnur og margfaldast. Slíkt verður í øllum førum átalað kraftiga, so leingi sum eg havi fingrar at skriva, og tungu at tala. Sannur kærleiki drívur meg til tess.
Bergur D. Joensen, formaður í stýrinum, sóknarprestur, fólkakirkjan. Dánial á Dul Jacobsen, næstformaður í stýrinum, hvítusunnusamkomurnar. Jógvan Fríðriksson, forseti í stýrinum, biskupur, fólkakirkjan. Uni Næs, stýrislimur, dómpróstur, fólkakirkjan. Pauli Høj, stýrislimur, pastorur í Kelduni, karismatisku kirkjurnar
Ole Jakob Nielsen, stýrislimur, listamaður, Katólska kirkjan. Jenny Lydersen, stýrislimur, undirvísingarleiðari á Mentamálaráðnum, fólkakirkjan. Øssur Kjølbro, stýrislimur, aðalskrivari, Kirkjuliga Heimamissiónin. Atli Rasmussen, stýrislimur, Kirkjuliga Missiónsfelagið, HR-leiðari á Lív. Tummas Lauritsen, stýrislimur (valdur á aðalfundi 2015), faklærari í Tekniska skúla. Annelisa Rasmussen, stýrislimur (vald á aðalfundi 2015), lærari. Ásbjørn Jacobsen, er aðalskrivari hjá Bíbliufelagnum.
Hetta tilogni eg mínum sonnu brøðrum, sum lótu lívið fyri Guðs sonnu Bíbliu, dripnir av CATÓLSKU SKØKJUNI, sum tit í dag eru í song við, tykkara skammiligu, stinkandi horubukkar:
Við gleði vil eg standa røttu megin: við øðrum, ella einsamallur:
tí hjá mær standa Guð og martýrarnir;
hjá tykkum standa pávin, Semiramis, ES, NWO, økumeniska heimskirkjan í song við Róm, og djevulin.
Eg komi ikki við tykkum til Róm undir anti-christ at trúgva hvørji heldømiligari ranglæru, avlát, skerseld, himinsdrotning, “Mariu” sum medfrelsara, hennara viðvarandi jomfrúdóm, hennara himinsferð osv., og so til síðst til helvitis.
Tað kann eg so siga tykkum!!!!!!!
Tað er mín heiður at umboða røttu Bíbliuna í Føroyum, og verða spottaður, skýggjaður, og útifrystur fyri hana.
Føroyska “bíbliu”-felagið, undir Francis pávadevli, skal sleppa at bre
nna meg á báli.
Íblástur uttan varðveitslu hevði verið ein guddómlig spilla av tíð.
Guð íblásti síni upprunaligu handrit, (hvarav einkið er til í dag), og varðveitti síðan eisini síni orð upp ígjøgnum allar øldir, – ikki í upprunaligum handritum, – men í reinum kopium, og samlaði síðan alt undir reformatiónini, arbeiddi so uppá Ensku Bíbliuna frá 1526 til 1611, tá ið endaliga Bókin kom í ljós. Vit siga, at tá var Guð liðugur við Ensku Bíbliuna. Reinar Bíbliur eftir tað eru reinar týðingar eftir henni, ella Bíbliur sum byggja á somu handrit sum hon, men hava síðan verðið reinsaðar til fult og heilt at samsvara við hana; eins og hevur verðið gjørt við Sponsku Valera Bíbliuna.
Svakt? Nei. Tað er ikki svakt at trúgva hesum.
Tað, sum ER fullkomiliga svakt í høvdinum, er at siga at Guð ikki eigur eina endaliga fullkomna Bíbliu á jørðini. Tað er eisini galsvakt í høvdinum at pástanda, at Guðs orð bara finst reint onkustaðni ímillum 24 ymsar versjónir av grundtekstinum. Nei, sjálvandi mugu vit koma á mál við EINARI heilari Bíbliu, enntá á heimsmáli nútíðarinnar, sum øll kunnu lesa, EINUM endaligum myndugleika, og tann myndugleikin er King James Bíblian; take it or leave it.
Tær fýra fínpussingarnar av henni fram til 1769 høvdu einans við staving og prentvillur at gera. King James Bíblian, sum vit hava í dag, er tann sama sum í 1611, (eg eigi eitt fotograferað kopi av N.T., 1611), – teksturin er júst hin sami.
Vit siga, at King James Bíblian er eitt undur. Ja, vit trúgva nemmiliga á undur. Undrið er, at Guð hevur varðveitt síni orð og savnað tey í sína Bók, sum øll kunnu lesa. Jú, tað hevur Guð gjørt. Og hann brúkti menn til tess.
Gloym alt um NKJV. Hon er bert eftirlíknað náttpottajarn. Víkur frá King James í yvir 1200 plássum í N.T. aleina, og tá fylgja teir alexandrisku, gnostisku tekstunum. So til helvitis í einum loga við lortinum. Hart og kontant.
Colton Burpo fór til himins, tá ið hann var 4 ára gamalur.
Pápi hansara, Todd Burpo, skrivaði eina bók um tað.
Onkur annar hevur skrivað eina aðra bók, sum hevur okkurt líknandi heiti, og tann persónurin sigur nú í dag, at hann leyg, og gav eina bók út fyri pengar.
Men tað er ikki tann sami sum Todd Burpo. Colton fór til himins. Veruliga.
Ja. Tað havi eg altíð følt og vitað.
Hasi Burpo fólkini eru SONNCHRISTIN.
Tey finnast altso, – sonn christin altso.
Vitsti tú ikki av tí?
Havi ongantíð trúð røvarasøgunum um, at Colton og Todd skuldu havt logið. Nei, og aftur nei.
Nú er so sannleikin komin fram, at tað var onkur annar, sum hevur logið.
Men, lygnini trúði eg so ongantíð.
Og at himinin finst veruliga, tað nýtist eingin at siga mær. Tað hevur Guð longu sagt mær í orði sínum. Og harafturat víst mær.
Men feðgarnir omanfyri eru tvey Guðs børn, og eingir lygnarar.
Tað sigi eg tær satt.
Og eitt kann eg siga tær afturat: Tann, sum skrivaði ta følsku bókina, er IKKI ein Christin. Tann persónurin er ein Judas, eitt helvitis barn, beint á veg í helviti.
Hvat ert tú?
Hvar fert tú?
Christin elska Guð, ikki mammon.
Hvønn elskar tú?
Kennir tú ikki eitt lygivætti frá einum sannleiksmanni?
Altso, ert tú ikki eingong síggjandi?
Ella ert tú kanska ein av teim mongu, sum trúgva hvørji lygn, og bera lygn víðari?
Átti tú ikki at farið og gjørt okkurt við tað?
Hmm?
Revolvaratos.
Men at Satan hatar hesa hendingina, og at hann eigur fult av fólki, sum fáa SOOOO ILT av hesi hendingini, tað undrar meg ikki eitt pinn.
Men at trúgvandi fólk ikki skulu kenna satt frá følskum, tað undrar meg.
P.S. Hvussu desperatur Satan kann blíva havi eg annars sjálvur fingið at síggja, tá ið fólk enntá taka míni innsløg, klippa tey sundur, og seta tey saman aftur til at siga júst tað ØVUGTA av tí sum eg segði; og tá ið tey stovna YouTube kanalir í mínum fulla navni við materiali, sum er ímóti Christindóminum. Tá eru Satan og hansara pakk desperat. Men tað er so lágt niðri, at tað letur man Guð taka sær av. Tey fáa sín dóm, um tey ikki nú venda um til Jesus Christ og verða frelst av sonnum.
Hvør er tín framtíð – helvitis ævigi eldur, ella heaven for real?
Lygn kunnu tit pissa onkra aðrastaðni,
hana pissa tit ikki uppá meg.
Sum sagt: Eg kenni andlitið á sonnum Guðs børnum, og sonn Guðs børn lúgva ikki, allar minst um Guð, og feðgarnir omanfyri nevndu eru sonn Guðs børn.
Hvat onkur geld prosperity-pimp-humanissa so sum Joel Osteen kundi funnið uppá, tað er nakað heilt annað, men teir mugu vit kenna langan veg fyri hvat teir eru, og skýggja teir. (I. Tim. 6).
500 ár eftir at Luther skrivaði bókina, Von der Babylonischen Gefengknis der Kirchen, – Um Bábyloniska fangaskap kirkjunnar, – er ikki bert católska kirkjan, men sjálvt Lutherska kirkjan enn í fangaskapi av steindeyðari sacramentalistiskari pátrúgv. Sum um frelsan er ein hákirkjulig handling; sum um onkur ordineraður, steindeyður, upp-við-rótunum-slitin platoniskur deyðsiglandi møsnari skuldi kunnað leitt ein flokk av ungum umvegis krossin til frelsuna, sum sjálvur hann misti á seminariinum í Keypmannahavn fyri tjúgu árum síðani.
Eg varð IKKI frelstur av at fara í fín klæðir, ganga til prest í seks vikur, og so siga JA í kirkjuni úti á Nesi. Hinvegin, tríggjar mánaðir seinni, varð eg frelstur á einum EVANGELISKUM VEKINGARMØTI, har trúgvin varð prædikað inn í mítt hjarta leingi og væl út frá Guðs orði av frelstum, brennandi monnum, kallið gekk fram, orðið var frítt, Guð kallaði meg, og eg valdi frívilligani at taka ímóti Jesusi Christi sum mínum persónliga frelsara, og frívilliga játtaði hann. TAÐ var størsti dagur í lívi mínum: TÁ VARÐ EG FRELSTUR!. Mín fermingardagur, 10. oktober 1985, var ein steindeyður dagur, har PÚRT EINKIÐ hendi. Og eg VEIT, at EINKIÐ hendi fyri hini, sum har fermdust við mær. Ja, tað VEIT eg.
Og hetta er FAKTA. Og tú VEITST eisini, at hetta er satt.
Men enn koyrir hatta Bábyloniska tokið á sama steindeyða skinnaranum.
Kirkjan má øll trúbøtast her og nú, ella fer hon til helvitis.
Og tað VEITST tú væl.
Men heldur enn at gera nakað við tað, fert tú heldur at spotta meg, lúgva um meg, sverta meg út, og draga meg ígjøgnum køstin í endaleysar banar. Tí tú VILT ikki feysa sannleikan. Tað krevur nemmiliga andalig “bliiiiiip“-ir, og at tú elskar Guð meir enn teg sjálvan.
Tað VEIT eg væl.
Og tú.
Men eg velji tó at elska teg, tíni, míni, og øll hini nokk til at siga teimum og tykkum SANNLEIKAN.
Og tú VEITST, at tað er SANNLEIKIN, eg sigi tær.
Tað vil siga, um tú ert ein frelstur, sum eisini kallar seg “kirkjufólk”.
“Kirkjufólk”, – hvat pávin er tað fyri nakað???
Ein católsk leivd!
Altso, ver ein sannur christin!
Tað er nokk.
Men til tess mást tú fyrst verða frelstur.
Frrrrrelstur!!
Og tað VEIST tú væl.
Um ikki, so VEITST tú tað nú.
Altso, hvussu sataniskur lygnari kann man vera, at kalla tað frelsu, sum ikki er frelsa?
Er tað ikki at steingja fólk úti frá tí veruligu frelsuni.
Jú, tað er tað!
Túsundavís av ÓFRELSTUM kirkjufólki halda seg vera frelst, (tí at prestur sigur tað), uttan at vera tað!!!!!!!
Og tað VEIST tú væl!
Tín geldi kloddi.
Eg eri glaður fyri, at eg ikki trúði teirri lygn, at eg var frelstur í barnadópinum og av at siga JA, áðrenn Guðs Andi kallaði meg. Eg meini; eg hevði farið í helviti!
Spyr Svartalíð, um hansara konfirmantar eru frelstir, og hann skapar sær øgiligani og sigur, Ja.
Spyr konfirmantarnar, um teir eru frelstir, og teir siga, Nei.
Kanska 4-5 siga, Ja.
Men spyr so, hvar teir blivu frelstir, og ALLIR siga: Í missiónshúsinum.
So nú veitst tú SANNLEIKAN.
Ádú, ádú!
– Jú jú.
Spottið og lygnin er og verður alt títt.
Eg tori at hyggja Guð Faðir beint inn í eyguni á dómadegi, eftir at hava elskað tykkum nokk til at siga tykkum sannleikan.
Einans SANNLEIKIN kundi verðið tykkum til frelsu, um tit søktu Jesus og vildu.
Eri eg tí vorðin tykkara fíggindi, av tí at eg sigi tykkum sannleikan?
