…….
Hasir heidnu fríteinkjararnir hvørki síggja, skilja, ella teinkja, nakaðsumhelst. Teir fyrikoma mær sum blindir pappageykar, sum allir endurtaka tað, sum teir fingu at vita, at man bara eigur at halda. Vit fríu, frælsu, frrrelstu, sum ikki lata okkum gerast til mannatrælir, eru og verða teir einastu sonnu fríteinkjararnir, hesin heimur nakrantíð kemur at síggja, tí at Guð gav okkum sannleikan sum rammu at hugsa inni í, so vit eiga sannleikan í Guðs orði, og skulu tí bara læra at skilja, hvussu hetta nú hongur saman. Tí fara vit ikki við tykkum út í tykkara vitloysi, har man ikki veit upp ella niður, hvat er runt ella beint, rætt ella rangt, kall ella kvendi, og hvussu rætta samfelagsins og familjunnar stýrislag er. So heldur man heilar tíðindasenginar, har einasta viðgerðarevnið er, at líka mangar kvinnur skulu stýra sum menn; einkið annað yvirhøvur! Frá byrja til enda!. Eg sigi: Send tær heim at passa síni egnu børn og heim. Menninir stýra! Menninir forsyrgja! Tað sigur Guðs orð mær í Esaiah 3:12 og Titus 2:5. Og Guð hevur rætt um allar ævir. Amen.
