1: Tungutala í kendari tungu, fyri monnum (Gern. Áp. 2:1—11 & I. Cor. 14:21 & Esaiah 28:10—12)
2: Tungutala, ella bøn í andanum, í ókendari tungu; talað fyri Guði, ikki fyri monnum. (I. Cor. 14:2&14)
3: Tungutala í kirkjuni, sum kemur fram sum boðskapur, ikki sum bøn; og sum tá eigur at týðast, og sum tá virkar eins og prophetering. (I. Cor. 14:5&27)
N.B.
Nr. 2 kann birtast í trimum formum: 1: privat tala fyri Guði í ókendari tungu; 2: privat bønarmál í ókendari tungu; 3: ella sum sangur í tungu.