Endatíðar kirkjan er tann Lao-di-ce-an’-ska (1881/1904 til burturrykkingina), sum Guð hevur spýggjandi vaml fyri; hon heldur seg vera ríka og økta við góðsi, men hon er vesæl, ússalig, fátæk, blind, og nakin.
Hon krevur at VERA VANDLÁT (læra seg alvor) og VENDA UM!!!!
14 Og einglinum hjá kirkju
Lao-di-ce´-ar-anna skriva; Hesar
lutir sigur A´-men, hitt trúfasta og
sanna vitnið, byrjanin til skapan
Guðs;
15 Eg veit verk tíni, at tú ert
hvørki kaldur ella heitur: eg vildi
tú vart kaldur ella heitur.
16 So at av tí at tú ert flógvur,
og hvørki kaldur ella heitur, eg vil
spýggja teg út úr munni mínum.
17 Av tí at tú sigurt, Eg eri
ríkur, og øktur við góðsi, og havi
tørv á ongum; og veitst ikki at
tú ert vesælur, og ússaligur, og
fátækur, og blindur, og nakin:
18 Tilráði eg tær at keypa av
mær gull, roynt í eldinum, at
tú mást verða ríkur; og hvítan
búnað, at tú mást verða klæddur,
og skommin av nakni tínum
birtist ei; og salva eygu tíni við
eygnasalvu, at tú mást síggja.
19 So mangar sum eg elski, teir
átali eg og agi: ver vandlátur tessvegna,
og vend um.
20 Sí, eg standi við dyrnar,
og banki uppá: um nakar maður
hoyri rødd mína, og opni dyrnar,
eg vil koma inn til hansara, og vil
eta náttverða saman við honum,
og hann við mær.
21 Til hansara sum yvirvinnur
vil eg veita at sita hjá mær í trónu
míni, enntá sum eg eisini yvirvann,
og eri setstur niður hjá
Faðir mínum í trónu hansara.
22 Hann sum hevur oyra, lat
hann hoyra hvat Andin sigur við
kirkjurnar.
( Opb. 3:14-22 FKJ )
6 Nú, hesir lutir vórðu fyridømir
okkara, til tess endamáls vit
skuldu ikki girnast eftir illum
lutum, sum teir eisini girnaðust.
7 Eiheldur veri tit avgudadýrkarar,
sum vóru summir av teimum;
sum tað stendur skrivað, Fólkið
settist niður at eta og drekka, og
reistist upp at spæla.
8 Eiheldur latum okkum fremja
hordóm, eins og summir av teimum
framdu, og fullu á einum degi
trý og tjúgu túsundir.
9 Eiheldur latum okkum freista
Christ, sum summir av teimum
eisini freistaðu, og vórðu oyddir
av høggormum.
10 Eiheldur knarri tit, sum summir
av teimum eisini knarraðu, og
vórðu oyddir av oyðaranum.
11 Nú, allir hesir lutir hendu
teimum til fyridømir: og teir eru
skrivaðir fyri okkara formaning,
uppá hvørjar endar veraldarinnar
eru komnir.
( I. Cor. 10:6-11 FKJ )
Handan bóndagentan er ein KANÓN. (sum óivað IKKI er til salg, so gloymið alt um at frakta hana higar at undirhalda tykkum næstu páskir).
Tit, – tykkara idolir, – STINKA!
STINKA!
Myljið tykkara stinkandi GULLKÁLV, og vendið um aftur til HARRAN GUÐ,
og tveitið horubukkarnar út (I. Cor. 5:1-13).
Amen, amen, amen!
(Handan HEKSIN, eg ikki mintist navnið á, eitur Joyce Meyer
.)