Og Harrin segði við Nóah,
Kom tú og alt hús títt inn í ørkina; tí at teg havi eg sæð rættvísan frammi fyri mær í hesi ætt.
2 Av hvørjum reinum djóri skalt tú taka til tín í sjeyum, kallkynið og hansara kvennkyn: og av djórum, sum eru ikki rein, sum tvey, kallkynið og hansara kvennkyn.
3 Av fuglum eisini luftarinnar í sjeyum, kallkynið og kvennkynið; til at halda sáði á lívi uppiá ásjónini á allari jørðini.
4 Tí at enn eru sjey dagar, og eg vil elva tí at regna uppá jørðina fjøruti dagar og fjøruti nætur; og hvørt livandi evni, sum eg havi gjørt, vil eg oyða oman av ásjón jarðarinnar.
5 Og Nóah gjørdi samsvarandi øllum, sum Harrin beyð honum.
6 Og Nóah var seks hundrað ára gamalur, tá ið flóðin av vøtnum var uppiá jørðini.
7 ¶ Og Nóah fór inn, og synir hansara, og ektakona hansara, og ektakonur sona hansara við honum, inn í ørkina, uppá grund av vøtnunum av flóðini.
8 Av reinum djórum, og av djórum, sum eru ikki rein, og av fuglum, og av hvørjum tingi, sum skríður uppiá jørðini,
9 Fóru tað inn tvey og tvey til Nóah inn í ørkina, kallkynið og kvennkynið, eins og Guð hevði bjóðað Nóah.
10 Og tað bar á aftaná sjey dagar, at vøtnini av flóðini vóru uppiá jørðini.
11 ¶ Í tí seks hundradasta árinum av lívi Nóah, í øðrum mánaðinum, hinum seytjanda degi mánaðarins, hin sama dag vórðu allar keldur hins mikla djúps brotnar upp, og gluggar himins vórðu upplatnir.
12 Og regnið var uppiá jørðini fjøruti dagar og fjøruti nætur.
13 Í sjálvum tí sama deginum innfóru Nóah, og Sjem, og Ham, og Já´-pheth, synir Nóah, og ektakona Nóah, og tær tríggjar ektakonur sona hansara við teimum, inn í ørkina;
14 Tey, og hvørt djór eftir sínum slagi, og allur fenaðurin eftir teirra slagi; og hvørt skriðkykt, sum skríður uppiá jørðini, eftir slagi sínum; og hvør fuglur eftir slagi sínum, hvør fuglur av hvørjum slagi.
15 Og tey fóru inn til Nóah inn í ørkina, tvey og tvey av øllum kjøti, í hvørjum lívsandin er.
16 Og tey, sum fóru inn, fóru inn kallkyn og kvennkyn av øllum kjøti, eins og Guð hevði boðið honum: og Harrin lokaði hann inni.
17 Og flóðin var fjøruti dagar uppiá jørðini; og vøtnini øktust, og bóru uppi ørkina, og hon varð lyft upp uppum jørðina.
18 Og vøtnini høvdu yvirvág, og vórðu økt nógv uppiá jørðini; og ørkin fór uppiá ásjón vatnanna.
19 Og vøtnini høvdu yvirvág framúrligani uppiá jørðini; og allir hinir høgu heyggjar, sum vóru undir øllum himninum, vórðu huldir.
20 Fimtan alnir omantil høvdu vøtnini yvirvág; og fjøllini huldust.
21 Og alt kjøt doyði, sum rørdist uppiá jørðini, bæði av fugli, og av fenaði, og av djóri; og av hvørjum skriðkykti, sum skríður uppiá jørðini; og hvør maður:
22 Alt, í hvørs nasum lívsandin var, av øllum, sum var á turrlendinum, doyði.
23 Og hvørt livandi evni varð oytt, sum var uppiá ásjón lendisins, bæði maður, og fenaður, og skriðkyktini, og fuglur himinsins; og tey vórðu oydd frá jørðini: og Nóah einans varð verandi á lívi; og tey, sum vóru við honum í ørkini.
24 Og vøtnini høvdu yvirvág uppiá jørðini eitt hundrað og fimti dagar.
Og Guð mintist Nóah, og hvørt livandi ting, og allan fenaðin, sum var hjá honum í ørkini: og Guð fekk ein vind at fara yvir jørðina, og vøtnini linkaðu;
2 Keldurnar eisini djúpsins og gluggar himins vórðu tipt, og regnið frá himni varð hildið aftur;
3 Og vøtnini vendu aftur oman av jørðini støðugt: og við endan á teimum hundrað og fimti døgunum vóru vøtnini lækkaði.
4 Og ørkin hvíldi í tí sjeynda mánaðinum, á hinum seytjanda degi mánaðarins, uppiá Ar´-a-rat-s fjøllum.
5 Og vøtnini minkaðu støðugt inntil hin tíggjunda mánaðin: í tí tíggjunda mánaðinum, á hinum fyrsta degi mánaðarins, sóust fjallatindarnir.
6 ¶ Og tað bar á við endan á fjøruti døgum, at Nóah læt upp gluggan á ørkini, sum hann hevði gjørt:
7 Og hann sendi fram ein ravn, sum fór út fram og aftur, inntil vøtnini vórðu tornaði upp oman av jørðini.
8 Hann eisini sendi fram eina dúgvu frá sær, til at sjá, um vøtnini vóru lækkaði oman av ásjón lendisins;
9 Men dúgvan fann onga hvílu til ilina á fóti sínum, og hon kom aftur til hansara inn í ørkina, tí at vøtnini vóru á ásjónini á allari jørðini: tá rætti hann fram sína hond, og tók hana, og dró hana inn til sín inn í ørkina.
10 Og hann steðgaði enn aðrar sjey dagar; og aftur sendi hann fram dúgvuna út úr ørkini;
11 Og dúgvan kom inn til hansara um kvøldið; og sí, í hennara munni var eitt olivinblað – slitið av: so Nóah vitsti, at vøtnini vóru lækkaði oman av jørðini.
12 Og hann steðgaði enn aðrar sjey dagar; og sendi út dúgvuna; sum vendi ikki aftur til hansara meira.
13 ¶ Og tað bar á í tí seks hundradasta og fyrsta árinum, í tí fyrsta mánaðinum, hinum fyrsta degi mánaðarins, at vøtnini vóru tornaði upp oman av jørðini: og Nóah tók burtur dekking arkarinnar, og hugdi, og sí, ásjónin á lendinum var turr.
14 Og í øðrum mánaðinum, á hinum sjey og tjúgunda degi mánaðarins, var jørðin tornað.
15 ¶ Og Guð talaði við Nóah, sigandi,
16 Far fram úr ørkini, tú, og ektakona tín, og synir tínir, og ektakonur sona tína við tær.
17 Før út við tær hvørt livandi ting, sum er hjá tær, av øllum kjøti, bæði av fugli, og av fenaði, og av hvørjum skriðkykti, sum skríður uppiá jørðini; at tey mega nørast ríkiliga á jørðini, og vera ávakstasom, og margfaldast uppiá jørðini.
18 Og Nóah fór fram, og synir hansara, og ektakona hansara, og ektakonur sona hansara við honum:
19 Hvørt djór, hvørt skriðkykt, og hvør fuglur, og hvatsumhelst ið skríður uppiá jørðini, eftir sløgum sínum, fóru fram út úr ørkini.
20 ¶ Og Nóah bygdi eitt altar at Harranum; og tók av hvørjum reinum djóri, og av hvørjum reinum fugli, og ofraði brennioffurˇ á altarinum.
21 Og Harrin kendi søtan royk; og Harrin segði í hjarta sínum, Eg vil ikki aftur banna jørðina meira fyri mansins søk; tí at ímyndan hjarta mans er ónd frá ungdómi hansara; eiheldur vil eg aftur sláa meira alt livandi, eins og eg havi gjørt.
22 Meðan jørðin verður, skal sáðtíð og heyst, og kuldi og hiti, og summar og vetur, og dagur og nátt ikki halda uppat.
Ein og hvønn, sum ikki trýr uppá Nóah flóð bókstavliga so sum Guð sigur okkum í heilaga orði sínum, hann rokni eg sum VANTRÚGVANDI, og IKKI ein bróður.
3 Vitandi hetta fyrst, at tað skulu koma í hinum síðstu døgum spottarar, gangandi eftir teirra egnu lystum,
4 Og sigandi, Hvar er fyrijáttanin um komu hansara? tí síðan fedrarnir sovnaðu, allir lutir halda áfram sum teir vóru frá byrjan skapanarinnar.
5 Tí hetta teir eru viljugliga óvitandi um, at við orði Guðs himnarnir vórðu í forðum, og jørðin standandi út úr vatninum og í vatninum:
6 Við hvørjum heimurin sum tá var, verðandi yvirfloymdur við vatni, glataðist:
7 Men himnarnir og jørðin, sum nú eru, við hinum sama orði verða hildin í varðveitslu, goymd at eldi ímóti deginum av dómi og glatan av ógudiligum monnum.
( II. Pætur 3:3-7 FKJ )
Guðs orð sigur altso, at í síðstu døgum skuldu tey spotta hesi trý ting (sí omanfyri):
1) Skapanina
2) Syndaflóðina
3) Jesu afturkomu
Eg havi so ikki tíð til spottarar.
vórðu í forðum = “blivu til” í forðum.
Jóhannus Páll II pávalortur, og Billy frímúrari Graham kunnu eta hvør sín tveir metur langan ráligan, nýskitnan neytalort.
Báðir SÁÐA IVA um og tí SPOTTA skapanina og syndaflóðina, og tað enntá í Jesu navni sum dulbúnir rættvísis tænarar.
Páll II er longu í helviti (ikki skerseldi); so hann kann eta sín har.
Billy (og hansara innsníktu líkar, eisini her í Føroyum!) kann enn taka og venda sær um. Hasin steindeyði ræðuskíturin avnoktaði, at man má vera FRELSTUR fyri at koma til himmals, og at JESUS CHRISTUS ER EINASTI VEGUR TIL FAÐIRSINS. So er hann altso ein kavheiðin SPOTTARI!!!. Sært tú ikki tað, so ert tú STARBLINDUR!!!. Ikki havi eg enn hoyrt hann koma fram og siga, at hann segði nakað rangt. Hatta er so ikki mín bróðir. Hatta kalli eg ein KAVHEIDNAN SPOTTARA.
Babsarnir í Føroyum, sum blindir hava forgudað økumeniska pávasleikin Billy kunnu bara taka og eta hann; (eftir at hann hevur etið sítt); og skamma seg av og VAKNA!
Menn fylgja monnum, meðan teir kalla Guð ein lygnara!
Sannleikin er, at tað eigur at vera akkurát UMVENT!
Latið Guð vera sannorðaðan, men hvønn mann ein lygnara;
( Rom. 3:4 FKJ )
Billy og Páll eru tveir útforhálaðir LYGNARAR!
Ja, tey, sum yvirhøvur hava forgudað NAKRAN MANN yvirhøvur, kunnu læra seg at fylgja JESUSI CHRISTI eina okk aleina.
Tað er betri at vera ov ógvusligur fyri tí rætta, enn at spæla ein hampilig nissa fyri tí órætta.
Gev mær eina KING JAMES; og eig tú bara tínar smørmjúku kanónir uppi á 32. templara grad!
P.S. Pat Robertson er ein annar úlvur!