1
2
3
24 ¶ Tá segði Jesus við lærusveinar
sínar, Um nakar maður
vilji koma aftaná mær, lat hann
avnokta sjálvan seg, og taka upp
kross sín, og fylgja mær.
25 Tí hvørsumhelst ið vil frelsa
lív sítt skal missa tað : og hvørsumhelst
ið vil missa lív sítt fyri
mína søk skal finna tað.
26 Tí hvat verður ein maður
gagnaður, um hann skal vinna
hin heila heimin, og missa sína
egnu sál? ella hvat skal ein maður
geva í viðurlag fyri sína sál?
( Matth. 16:24-26 FKJ )
28 ¶ Komið higar til mín, øll tit
ið strevast og eru tungt byrðað, og
eg vil geva tykkum hvílu.
29 Takið ok mítt uppá tykkum,
og lærið av mær ; tí eg eri eyðmjúkur
og lítillátin í hjarta : og tit skulu
finna hvílu sálum tykkara.
30 Tí ok mítt er nemt, og byrða
mín er løtt.
( Matth. 11:28-30 FKJ )
Minnist til konu Lots.
( Lukas 17:32 FKJ )
12 Men hesir, eins og náttúrlig
vitleys djór, gjørd at verða tikin og
oydd, tala ilt um teir lutir sum teir
skilja ikki ; og skulu fullkomiliga
glatast í teirra egnu spilling ;
13 Og skulu móttaka órættvísis
endurgjald, sum teir ið telja tað
njóting at óryggjast á deginum.
Blettir teir eru og lýtir, válkandi
sær sjálvum við teirra egnu villleiðingum
meðan teir veitsla við tykkum ;
14 Havandi eygu full av hordómi,
og sum kunnu ikki halda
uppat frá synd ; tølandi óstøðugar
sálir : eitt hjarta teir hava vant við
ágirndarsomum gerðum; bølbiðin
børn :
15 Hvørjir hava yvirgivið hin
rætta veg, og eru farnir av leið,
fylgjandi vegi Ba´-laam-s Bo´-sor-s
sonar, hvør elskaði órættvísis løn ;
16 Men varð hartaður fyri
misgerð sína : hin málleysi asni
talandi við mansrødd aftraði
ørskapi prophetsins.
17 Hesir eru keldur uttan vatn,
skýggj sum verða rikin við einum
harðveðri ; til hvørja myrkurs
disið er goymt um ævir.
18 Tí tá ið teir tala mikil uppblásandi
fáfongdar-orð, lokka teir
gjøgnum girndir kjøtsins, gjøgnum
mikið teymaloysi, teir sum
reint høvdu komist undan teimum
sum liva í villu.
19 Meðan teir lova teim frælsi,
eru teir sjálvir tænararnir hjá
spilling : tí av hvørjum ein maður
verður yvirvunnin, av hinum sama
verður hann førdur í trældóm.
20 Tí um, eftir teir hava komist
undan dálkingum heimsins gjøgnum
kunnleikan til Harrans og
Frelsarans Jesu Christs, teir verða
aftur fløktir harí, og yvirvunnir,
hin seinni endin verður verri hjá
teimum enn byrjanin.
21 Tí tað hevði verið betri fyri
teir ikki at hava kent veg rættvísis,
enn, eftir at teir hava kent hann,
at venda frá hinum heilaga boði
teimum varð fingið.
22 Men tað er hent teimum samsvarandi
við hitt sanna orðtak,
Hundurin er vendur til egnu spýggju
sína aftur ; og súgvin ið varð
tvigin til veltan sína í móruni.
( II. Pætur. 2:12-22 FKJ )
36 Um Sonurin tessvegna skal
gera tykkum fríar, skulu tit vera
fríir í roynd og veru.
37 Eg veit at tit eru sáð Ábrahams;
men tit søkja at drepa meg,
av tí at orð mítt hevur einkið pláss
í tykkum.
38 Eg tali tað sum eg havi sæð
hjá Faðir mínum : og tit gera tað
sum tit hava sæð hjá faðir tykkara.
39 Teir svaraðu og søgdu við
hann, Ábraham er faðir okkara.
Jesus sigur við teir, Um tit vóru
børn Ábrahams, vildu tit gjørt
verkini hjá Ábrahami.
40 Men nú søkja tit at drepa
meg, ein mann sum hevur sagt
tykkum sannleikan, sum eg havi
hoyrt av Guði: hetta gjørdi ikki
Ábraham.
41 Tit gera gerningar faðirs
tykkara. Tá søgdu teir við hann,
Vit eru ikki føddir úr hordómi;
vit hava ein Faðir, enntá Guð.
42 Jesus segði við teir, Um Guð
var Faðir tykkara, vildu tit elskað
meg : tí eg gekk fram og kom frá
Guði ; eiheldur kom eg av mær
sjálvum, men hann sendi meg.
43 Hví skilja tit ikki talu mína?
enntá av tí at tit kunnu ikki hoyra
orð mítt.
44 Tit eru av faðir tykkara djevlinum,
og lystir faðirs tykkara vilja
tit gera. Hann var ein myrðari
frá byrjanini, og varð ikki verandi
í sannleikanum, av tí at tað er
eingin sannleiki í honum. Tá ið
hann talar eina lygn, talar hann
av sínum egna : tí hann er ein
lygnari, og faðirin at henni.
( Jóh. 8:36-44 FKJ )
Teir sum synda harta frammi
fyri øllum, at aðrir eisini mega óttast.
( I. Tim. 5:20 FKJ )
7 Reinskið út tessvegna hitt
gamla súrdeiggið, at tit mega
verða nýggjur klumpur, eins
og tit eru ósúrgaðir. Tí enntá
Christus páskalamb okkara er
sláturofraður fyri okkum :
8 Tessvegna latum okkum halda
hátíðina, ikki við gomlum
súrdeiggi, eiheldur við súrdeiggi
illvilja og vondsku ; men við hinum
ósúrgaða breyði ærligleiks og
sannleiks.
9 Eg skrivaði til tykkara í einum
epistli ikki at samlagast við
siðloysingar :
10 Tó ikki samanumtikið við
siðloysingar hesa heims, ella við
hinar gírigu, ella peninganoyðarar,
ella við avgudadýrkarar ; tí
tá máttu tit neyðugt farið út úr
heiminum.
11 Men nú havi eg skrivað til
tykkara ikki at halda samlag, um
nakar maður sum er kallaður
ein bróðir, veri ein siðloysingur,
ella gírigur, ella ein avgudadýrkari,
ella ein illmælismaður, ella ein
drykkjumaður, ella ein peninganoyðari ;
við slíkum einum nei ikki at eta.
12 Tí hvat havi eg at gera at
døma teir eisini sum eru uttanfyri?
døma ikki tit teir sum eru
innanfyri ?
13 Men teir sum eru uttanfyri
dømir Guð. Tessvegna beinið
burtur frá ímillum tykkara handa
vonda persón.
( I. Cor. 5:7-13 FKJ )