Hetta er ein beintframlig áheitan til hesar meinigheitirnar og handil um at venda um frá hasi prosperity falslæru Devulsins so beint upp úr helviti:
Lívsins Orð í Saltangará, sum prædika hatta lortið
Bókhandilin Vitin í Saltangará, sum selja hatta lortið
Keldan í Skálafirði, sum tangera uppá hatta lortið
Saron í Vestmanna, sum prædika hatta lortið
Betania í Skopun, sum prædika hatta lortið
Filadelfia í Tórshavn, sum prædika hatta lortið
Egangeliihúsið í Tórshavn, sum prædika hatta lortið
Sion í Vági, sum prædika hatta lortið
Húsmeinigheit Dánjal Gaardlykkes og Jack Petersens á Eiði, sum prædika hatta lortið
Egangeliihúsið skal á serligan hátt heitast á um at venda um frá allari síni falslæru, ígjøgnum sín erka-falslærara, – Dulamannin, sum siga, at fólk kunnu áframhaldandi liva í synd, bara tey minnast til at biðja um fyrigeving. Hetta er falskt. Vit skulu dagliga krossfesta kjøtið, og ikki liva eftir kjøtinum.
5 Tí teir sum eru eftir kjøtinum
eru hugaðir um lutirnar av kjøtinum;
men teir sum eru eftir Andanum
um lutirnar av Andanum.
6 Tí at vera kjøtliga hugaður er
deyði; men at vera andaliga hugaður
er lív og friður.
7 Av tí at hin kjøtligi hugur
er fíggindskapur ímóti Guði: tí
hann er ikki undirgivin Guðs lóg,
víst eiheldur kann vera.
8 So at teir sum eru í kjøtinum
kunnu ikki toknast Guði.
9 Men tit eru ikki í kjøtinum,
men í Andanum, um so veri at
Andi Guðs búgvi í tykkum. Nú,
um nakar maður havi ikki Anda
Christs, hann er ikki ein av hansara.
( Rom. 8:5-9 FKJ )
3 Háttelskaðu, tá ið eg veitti
allan íðinskap at skriva tykkum
um hina felags frelsu, var tað
neyðturviligt hjá mær at skriva
tykkum, og formana tykkum, at
tit skuldu álvarsamliga stríða fyri
trúnni sum varð eina ferð fingin
hinum heilagu.
4 Tí tað eru ávísir menn skridnir
inn óvarnandi, hvørjir vórðu
áður frá gamlari tíð útnevndir til
hesa dómfelling, ógudiligir menn,
umgerandi náði Guðs várs yvir í
skendsku, og avnoktandi hin einasta
Harra Guð, og Harra váran
Jesus Christ.
( Judas v. 3-4 KJV )
Kærliga elskaðu, eg bøni
tykkum sum fremmandar og
pílagrímar, haldið tykkum frá
kjøtligum girndum, sum kríggja
ímóti sálini;
( I. Pæt. 2:11 FKJ )