Eg geri vart við, at hetta eru adventistar, ið gera hesar filmir. Vit eta fiskin, og spýta beinini út, beinini, t.e. teirra ovnurnógva tos um at halda leygardagin heilagan, og ikki sunnudagin, sum er dagurin, ið Jesus reis frá deyðum, og dagurin ið frumkirkjan møttist. Allir vilja tilogna sær valdensararnar og siga, at teir lærdu tað sama sum teir læra. Sannleikin vísir seg tó at vera, at millum valdensararnar vóru bólkar, ið høvdu ymsar lærur upp ígjøgnum tíðina. Men steindeyðar sacramentalistiskar, sacerdotalistiskar kirkjurottur vóru teir ikki. Teir vóru frelsir, sannir kristnir, sum upp ígjøgnum øldirnar vóru uttanfyri rómversku skøkju-kirkjuna, og sum aftur og aftur vórðu atsóktir og dripnir fyri sína skíru trúgv.
Títt er valið: Fylg Christi ímóti streyminum, ígjøgnum líðing, háð og deyða til himins; ella fylg fráfalnum Fríðrikssyni, undir heidnum løgtingi, undir danatingi, undir ES, undir Vaticaninum, undir pávanum, undir Satan, til helvitis.
Øll sonn kristin kunnu ikki annað enn kennast við valdensararnar; og ikki kennast við blóðigu, mordarisku, avgudatilbiðjandi católsku kirkjuna.
Undirgrundskirkjan í aplunum: