1 (Dreymur um anti-christ)
2
3 Latið ongan mann villleiða
tykkum við nøkrum midlum : tí
tann dagur skal ikki koma, uttan
tað komi eitt fráfall fyrst, og hasin
maður av synd verði opinberaður,
glatanarsonurin ;
4 Hvør stendur ímót og hevjar
seg sjálvan uppum alt sum verður
kallað Guð, ella sum verður
tilbiðið ; so at hann sum Guð situr
í templi Guðs, lýsandi seg sjálvan
at hann er Guð.
5 Minnast tit ikki, at, tá ið eg var
enn hjá tykkum, eg segði tykkum
hesar lutir?
6 Og nú vita tit hvat heldur
aftur at hann mátti verðið opinberaður
í tíð síni.
7 Tí misgerðar-loyndardómurin
virkar longu : einans hann hvør
nú heldur aftur vil halda aftur,
inntil hann verði beindur burtur
av veginum.
8 Og tá skal hasin Vondi verða
opinberaður, hvønn Harrin skal
upptæra við anda munns síns, og
skal oyðileggja við bjartleikanum
av komu síni :
9 Enntá hann, hvørs koma er eftir
virkan Satans við allari kraft og
tekinum og ljúgvandi undurum,
10 Og við øllum villleiðiligleika
av órættvísi í teimum sum glatast ;
av tí at teir móttóku ikki kærleikan
til sannleikans, at teir máttu verðið
frelstir.
11 Og fyri hesa grund skal Guð
senda teimum kraftmikla villu, at
teir skuldu trúgva eini lygn :
12 At teir allir máttu verða
heldømdir sum trúðu ikki sannleikanum,
men høvdu hugnað í órættvísi.
( II. Thess. 2:3-12 FKJ )
tykkum við nøkrum midlum : tí
tann dagur skal ikki koma, uttan
tað komi eitt fráfall fyrst, og hasin
maður av synd verði opinberaður,
glatanarsonurin ;
4 Hvør stendur ímót og hevjar
seg sjálvan uppum alt sum verður
kallað Guð, ella sum verður
tilbiðið ; so at hann sum Guð situr
í templi Guðs, lýsandi seg sjálvan
at hann er Guð.
5 Minnast tit ikki, at, tá ið eg var
enn hjá tykkum, eg segði tykkum
hesar lutir?
6 Og nú vita tit hvat heldur
aftur at hann mátti verðið opinberaður
í tíð síni.
7 Tí misgerðar-loyndardómurin
virkar longu : einans hann hvør
nú heldur aftur vil halda aftur,
inntil hann verði beindur burtur
av veginum.
8 Og tá skal hasin Vondi verða
opinberaður, hvønn Harrin skal
upptæra við anda munns síns, og
skal oyðileggja við bjartleikanum
av komu síni :
9 Enntá hann, hvørs koma er eftir
virkan Satans við allari kraft og
tekinum og ljúgvandi undurum,
10 Og við øllum villleiðiligleika
av órættvísi í teimum sum glatast ;
av tí at teir móttóku ikki kærleikan
til sannleikans, at teir máttu verðið
frelstir.
11 Og fyri hesa grund skal Guð
senda teimum kraftmikla villu, at
teir skuldu trúgva eini lygn :
12 At teir allir máttu verða
heldømdir sum trúðu ikki sannleikanum,
men høvdu hugnað í órættvísi.
( II. Thess. 2:3-12 FKJ )
< /span>
21 Av tí at, tá ið teir kendu Guð,
dýrðmettu teir hann ikki sum
Guð, eiheldur vóru takksamir;
men gjørdust fáfongdir í ímyndanum
sínum, og fávitskuta hjarta
teirra varð myrkjað.
22 Váttandi seg sjálvar at vera
vísar, gjørdust teir dárar,
23 Og broyttu dýrd hins óforgongiliga
Guðs yvir í eina mynd
gjørd lík forgongiligum manni,
og fuglum, og ferføttum djórum,
og skriðkyktum.
24 Hvørsvegna Guð eisini gav
teir upp til óreinsku gjøgnum
girndirnar av egnu hjørtum teirra,
at vanæra síni egnu likam sín
ámillum:
25 Hvørjir broyttu sannleika
Guðs yvir í eina lygn, og tilbóðu og
tænaðu skapninginum meiri enn
Skaparanum, hvør er vælsignaður
um ævir. A´-men.
26 Av hesi grund gav Guð teir
upp at ringum lystum: tí enntá
kvinnur teirra broyttu hitt náttúrliga
brúkið yvir í tað sum er ímóti
náttúru:
27 Og somuleiðis eisini menninir,
farandi frá hinum náttúrliga
brúkinum av kvinnuni, brendu
í girnd síni hvør ímóti øðrum;
menn við monnum virkandi tað
sum er ósømiligt, og móttakandi
í sær sjálvum tað viðurlag villu
sínar sum var hóskiligt.
28 Og enntá sum teim líkaði
ei at afturhalda Guð í kunnleika
sínum,gav Guð teir yvir til afturkastiligs
sinnis, at gera hasar lutir
sum eru ikki sømiligir;
29 Verandi fyltir við allari órættvísi,
siðloysi, vondsku, ágirnd, illviljaskapi;
fullir av øvund, morði,
trætnaði, sviki, óndskapi; teskarar,
30 Bakbítarar, hatarar av Guði,
hatursfullir, hugmóðigir, reyparar,
uppfi nnarar av illum lutum,
foreldrum ólýdnir,
31 Uttan skil, sáttmálabrótarar,
uttan náttúrligan alsk, ósemjiligir,
miskunnarleysir:
32 Hvørjir, kennandi dóm Guðs,
at teir sum fremja slíkar lutir eru
verdigir til deyða, ikki einans gera
hinar somu, menhava hugnað í
teim sum gera teir.
( Rom. 1:21-32 FKJ )