Havi sitið og spýtt og pussað, sum var eg í fongsli; nú síggja eygu míni gull, linju omaná linju

1

2

Hvat tú sært, tað er tín høvuðpína.
Hon er ikki bráðføgur: hon er yndislig og tekkilig; og hennara vakurleiki er djúpur og innvortisligur, ikki útvortisligur og grunnur. Nei, nei.