Harrans eingil sló Heródes fyri at halda røðu soleiðis sum hann gjørdi, og lata fólkið kalla hann ein gud, og ikki geva Guði æruna

… og má Harrans eingil sláa Føroyskar løgmenn, landspolitikarar, borgarstjórar, býarpolitikarar, bisp, dómpróst, og prestar, sum í Føroyum fullvæl kenna Guðs orðs greiðu talu um, hvat er synd og andstygd, men lyfta seg sjálvar uppum Guð og hans heilaga orð, og fyri manntokka halda røðu til frama fyri syndini og andstygdini, og soleiðis leiða fólkið burtur frá hinum sanna Guði út í myrkur.

20 ¶ Og Heródes var ógvuliga
ónøgdur við teir úr Týrus og Si´-
don: men teir komu við einum
ljómi til hansara, og, havandi gjørt
Blas´-tus kamarharra kongs til vin
sín, bóðu um frið; av tí at land
teirra varð nørt av landi kongsins.
 21  Og Heródes, á einum ásettum
degi, skrýddur í kongligt
skrúð, settist uppá trónu sína, og
helt eina røðu yvirfyri teimum.
 22  Og fólkið gav eitt róp, sigandi,
Tað er røddin á einum gudi,
og ikki á einum manni.
 23  Og í stundini sló eingil
Harrans hann, av tí at hann gav
ikki Guði æruna: og hann varð etin
av ormum, og gav upp andan.
( Gern. Ap. 12:20-23 FKJ )