1
2
Guð lovar ikki, at hansara orð skuldu “FINNAST AFTUR”.
Guð lovar at VARÐVEITA síni orð.
Jamen so hava tey ongantíð verið mist burtur.
6 Orðini hjá Harranum eru skír orð: sum silvur roynt í einum bræðsluovni av jørð, skírgaði sjey ferðir.
7 Tú skalt varða tey, O HARRI, tú skalt varðveita tey frá hesi ætt um ævir.
( Psálmur 12:6-7 FKJ )
Um ævir, O HARRI, títt orð er grundfest í himni.
( Psálmur 119:89 FKJ )
Himin og jørð skulu ganga undir, men orðini hjá mær skulu ikki ganga undir.
( St. Matthæus 24:35 FKJ )
Tey følsku Rolex urini niðri á Rhodos munnu vera mong; men eitt ekta Rolex ur finst tó.
Tey følsku kunnu vera óteljandi mong.
Tað sanna er altíð bert eitt.
Ein, sum ikki kann vísa tær á eina ávísa Bíbliu og siga, Henda er Guðs skíru, varðveittu, íblástu orð úr permu í permu, uttan feil, er ikki ein Bíbliu-trúgvandi; nei, hann kalla vit ein Bíbliu-agnostikari.
Og at siga, at uppruna-handritini VÓRU Guðs orð, er at melda bankarott, tí so hava vit onga Bíbliu í dag.
Men nú hava vit altso hana: King James Holy Bible, – tað sanna Rolex urið.
Soleiðis sær fyrsta síða út í eini reinari Cambridge Holy Bible.
Standard prent-pláturnar frá 1920.
Standard “image” (sí niðanfyri):
Takk, Guð, fyri tíni varðveittu, skíru orð.