Heilaga Bíblian (King James) gevur einans tríggjar grundir fyri uppafturgiftu, og tær mugu skilgreinast og upplatast við at samanbera skrift við skrift, so at avsnittini ikki tileinkiðsgera hvørt annað, men finna sítt rætta pláss í mun til hvørt annað.
Grundirnar eru:
1: Deyði (Róm. 7:1-2)
2: Siðloysi (har tú sjálvandi ert tann óseki) (Matth. 19:9)
3: Frárýming (men har siðloysi finnur stað) (I. Cor. 7:27-28, smb. v/v.11)
Annars, um rýmdi makin er vantrúgvandi, ert tú ikki undir trældómi í slíkum førum, sum í konteksti má merkja, at tú ert leysur at fáa tær annan maka, uttan mun til, um tann rýmdi fær sær annan maka, ella ikki; sí I. Corinth. 7:15.
Hetta er altso Guðs orðs meiningar um hesar lutir. Traditión og prestameiningar halda vit — nú sum altíð — fullkomiliga uttanfyri. Eingin maður rísur uppum Guðs orð.