18 Tí at vreiði Guðs verður opinberað
frá himni ímóti øllum ógudligleika
og órættvísi hjá monnum,
sum halda sannleikanum í órættvísi;
19 Av tí at tað, sum kann verða
vitað um Guð, er eyðsýnt í teimum;
tí at Guð hevur sýnt teimum tað.
20 Tí hinir ósjónligu lutir hansara
frá skapan veraldarinnar eru
klárliga sæddir, verðandi fataðir
av teim lutum, sum eru gjørdir,
enntá hansara ævigi máttur og
Guðhøvd; so at teir eru uttan
umbering:
21 Av tí at, tá ið teir kendu Guð,
dýrðmettu teir hann ikki sum
Guð, eiheldur vóru takksamir ;
men gjørdust fáfongdir í sínum
ímyndanum, og teirra fávitskuta
hjarta varð myrkjað.
22 Váttandi seg sjálvar at vera
vísar, gjørdust teir dárar,
23 Og broyttu dýrd hins óforgongiliga
Guðs yvirí eina mynd,
gjørd lík forgongiligan manni, og
fuglum, og ferføttum djórum, og
skriðkyktum.
24 Hvørsvegna Guð eisini gav
teir upp til óreinsku gjøgnum
girndirnar av teirra egnu hjørtum,
at vanæra síni egnu likam
sín ámillum:
25 Hvørjir broyttu sannleika
Guðs yvirí eina lygn, og tilbóðu og
tænaðu skapninginum meiri enn
Skaparanum, sum er vælsignaður
um ævir. A´-men.
26 Av hesi grund gav Guð teir
upp at ringum lystum: tí enntá
kvinnur teirra broyttu hitt náttúrliga
brúkið yvirí hatta, sum er
ímóti náttúru:
27 Og somuleiðis eisini menninir,
farandi frá tí náttúrliga brúkinum
av kvinnuni, brendu í girnd
síni hvør móti øðrum; menn við
monnum virkandi hatta, sum er
ósømiligt, og móttakandi í sær
sjálvum tað viðurlag villu sínar,
sum var hóskiligt.
28 Og enntá sum teim líkaði
ei at afturhalda Guð í kunnleika
sínum, gav Guð teir yvir til eitt
afturkastiligt sinni, at gera hasar
lutir, sum eru ikki sømiligir;
29 Verandi fyltir við allari órættvísi,
siðloysi, vondsku, ágirnd, illviljaskapi;
fullir av øvund, morði,
trætnaði, sviki, óndskapi; teskarar,
30 Bakbítarar, hatarar av Guði,
hatursfullir, hugmóðigir, reyparar,
uppfinnarar av illum tingum,
foreldrum ólýdnir,
31 Uttan skil, sáttmálabrótarar,
uttan náttúrligan alsk, ósemjiligir,
ómiskunnsamir:
32 Hvørjir, kennandi Guðs dóm,
at teir, sum fremja slíkar lutir, eru
verdigir til deyða, ikki einans gera
hinar somu, men hava hugnað í
teimum, sum gera teir.
( Róm. 1:18-32 FKJ )
22 Tú skalt ikki liggja við mannkyni,
eins og við kvennkyni : tað er
andstygd.
23 Eiheldur skalt tú liggja við
nøkrum djóri til at dálka teg sjálvan
harvið : eiheldur skal nøkur
kvinna standa frammanfyri einum
djóri til at liggja niðri harfyri:
tað er ørkymlan.
( Leviticus 18:22-23 FKJ )
Um ein maður eisini liggi við
mannkyni, eins og hann liggur
við eini kvinnu, báðir teirra hava
framt eina andstygd: teir skulu
vissuliga verða tiknir av lívi ; teirra
blóð skal vera uppiá teimum.
( Leviticus 20:13 FKJ )
9 Vita tit ikki, at hinir órættvísu
skulu ikki arva kongadømi Guðs?
verðið ikki villleiddir : hvørki siðloysingar,
ella avgudadýrkarar, ella
hordómsfremjarar, ella kvinnulátigir,
ella misbrúkarar av sær sjálvum
við mannkyni,
10 Ella tjóvar, ella gírigir, ella
drykkjumenn, ella illmælismenn,
ella peninganoyðarar, skulu arva
kongadømi Guðs.
( I. Cor. 6:9 FKJ )
Til horkallar, til teir sum
dálka seg sjálvar við mannkyni,
til mannatjóvar, til lygnarar, til
meinsvornar persónar; og um tað
veri seg nakað annað ting, sum er
andstatt við heilnæma Guðslæru;
( I. Tim. 1:10 FKJ )