…………
Teksturin sum pdf her >
…………

1 Allir menn fara fram fyrir Guðs dómstól, þegar þeir deyja

Og eins og mönnum er fyrirsett eitt sinn að deyja, en eftir það er dómurinn,
(Hebreabréfið 9:27)

því allir hljótum vér að birtast fyrir Krists dómstóli
(Síðara Kórintubréf 5:10a)

…………

2 Það eru aðeins tvö pláss, sálin getur farið: til himins eða í helviti

En svo bar við að hinn fátæki dó og var borinn af englum í faðm Abrahams; sömuleiðis dó hinn ríki og var grafinn. En er hann var í helvítiskvölum, þá hóf hann upp augu sín, og sá Abraham álengdar, og Lasarus í faðmi hans.
(Lúkas 16:22-23)

…………

3 Jesús Kristur er einasti vegur til himins:

Jesús ansaði honum: eg em vegurinn og sannleikurinn og lífið, enginn kemur til Föðursins, nema fyrir mig. 
(Jóhannes 14:6)

…………

4 Allir hafa syndgað, líka þú!

því að allir hafa syndgað, og hafa skort á lofstír hjá Guði;
(Rómverjabréfið 3:23)

…………

5 Guð elskar alla, líka þig!

Því svo elskaði Guð heiminn, að hann gaf sinn eingetinn Son til þess, að hvör, sem á hann trúir ekki tapist, heldur hafi eilíft líf. 
(Jóhannes 3:16)

…………

6 Jesús er búinn að fullgera hjálpræðisverkið, þú þarft aðeins að taka ámóti með trú

En er Jesús hafði til sín tekið edikið, sagði hann: það er fullkomnað; og hann lét höfuðið hníga og gaf upp andann. 
(Jóhannes 19:30)

því af náð eruð þér hólpnir orðnir með trúnni, og það er ekki yður að þakka, heldur er það Guðs gjöf; ekki af verkunum, svo að enginn hefir orsök að stæra sig.
(Efesusbréfið 2:8-9)

…………

7 Þú átt aðeins þessa stundu, taktu því núna ámóti Jesúm Kristi sem þínum persónulega Frelsara!

(Ritningin segir: á hagkvæmri tíð bænheyrði eg þig og á hjálpræðisins degi hjálpaði eg þér. Sjá! nú er sú æskilega tíð, sjá! nú er dagur hjálpræðisins).
(Síðara Kórintubréf 6:2)

Fyrst sagt er: í dag, ef þér heyrið hans raust, þá forherðið ekki yðar hjörtu eins og hinir gjörðu í upphlaupinu.
(Hebreabréfið 3:15)

…………

Guðs orð segir okkur sannleikann eins og hann er, greitt og einfaldlega. Jesús talaði opinskátt um helviti, og það er verulegur staður. Frelsun sálar þinnar er HIÐ MIKILVÆGASTA sem er. Að öðlast frið með Guð er eitthvað sem EKKI má láta bíða fram á síðustu stundu, því að hver veit hvenær hún kemur?

---

---

Í ljósi þess, hvað fólk á Íslandi virðist vera mikið að eltast við spákonur og anda framliðinna, tel ég það Guðlegu skyldu mína, hvorki meira né minna, að sýna fram á, að þetta er ekki Guði allmáttgum þóknanlegt, heldur þvert á móti. Þetta er honum mikil andstyggð og blandast ekki saman með kristinna trú. Samkvæmt Biblíunni kveikir þetta reiði Guðs.
Spurningin er: Vill maður vera sannur kristinn eða ekki?
Kristnir menn trúa á Krist og vilja þóknast honum.

Þessar tilvitnanir í Biblíuna, eru bæði úr gamla og nýja testamenti.
Allt Guðs orð talar alveg skýrt í þessu máli:

3. Mósebók 20:6
Ef nokkur maður snýr sér til þeirra sem leita frétta af dauðum eða spásagnarmanna, og elta þá til að flekast af þeim, þá vil eg setja mitt andlit gegn þvílíkum og uppræta hann frá sínu fólki.

3. Mósebók 20:27
En ef maður eða kona skyldu vera á meðal þeirra, er særir dauða eða er táknaútleggjari, þá skulu þau dauða deyja; menn skulu lemja þau grjóti, þeirra blóð skal vera yfir þeim!

5. Mósebók 18:10-11
svo að enginn finnist hjá þér sem láti son sinn eða dóttur vaða bál, enginn sem fer með spádóma eður er dagveljari, ellegar tekur mark á fuglakvaki, eður galdramaður eða særingamaður, eður spásagnarmaður, eða teiknaútleggjari, eður nokkur sem leitar frétta af framliðnum,

1. Kroníkubók 10:13
Þannig lét Sál líf sitt sakir ótrúmennsku sinnar við Drottin, sakir þess að hann eigi varðveitti boð Drottins, og einnig sakir þess, að hann hafði gengið til frétta við vofu,

Jesaja 8:19-20
Og ef þeir segja til yðar, „leitið frétta hjá konum þeim, er upp vekja dauða menn úr jörðu, og hjá fjölkynngismönnum, þeim er umla og muðla fyrir munni sér!“ þá skuluð þér svara: á ekki fólkið að leita frétta hjá Guði sínum? á það að leita frétta hjá hinum dauðu, í staðinn fyrir hjá enum lifendu? Gætið lærdómsins og vitnisburðarins! Ef þeir tala ekki samkvæmt honum, (þá vitið), að fólkið hefir enga birtu,

Jesaja 19:3
Hyggindi Egyptalandsmanna skulu að öngu verða, eg vil ónýta þeirra ráðagjörðir, svo þeir skulu ganga til frétta við hjáguði, galdramenn, útisetukonur og kunnáttumenn.

Postulasagan 16:16-18
Nú skeði svo, er vér gengum til bæna, að þerna nokkur, sem hafði spásagnaranda, mætti oss, hvör eð ávann lánadrottnum sínum mikið fé með því að spá. Hún hljóp eftir úr Páli og oss og hrópaði: þessir menn eru þjónar Guðs hins hæsta, þeir eð kunngjöra oss hjálpræðisins veg. Þetta gjörði hún í marga daga. Páli féll það illa, sneri sér við og sagði til andans: eg skipa þér í nafni Jesú Krists, að þú farir út af henni! og hann fór út á samri stundu.

Postulasagan 19:13-20
Þá tóku nokkrir umhlaupandi særingamenn Gyðingakyns sér fyrir, að nefna yfir þeim, er þjáðust af illum öndum, nafn Herrans Jesú, segjandi: eg særi ykkur við Jesúm, hvörn Páll prédikar. Meðal þeirra, er þetta gjörðu, voru sjö synir Skevu, eins Gyðinga höfuðprests. Þá svaraði hinn vondi andi: Jesúm þekki eg, og við Pál kannast eg, en hvörjir eruð þér? Og maðurinn, sem sá vondi andi var í, flaug á þá, varð þeim yfirsterkari og lét þá finna til afl síns, svo að þeir flúðu naktir og særðir úr húsinu. Þetta varð kunnugt öllum Gyðingum og Grikkjum, er bjuggu í Efesus, og ótta sló yfir alla, og nafn Drottins Jesú miklaðist. Margir sem við trú höfðu tekið, komu nú, játuðust og sögðu frá athæfi sínu. Líka komu margir, er farið höfðu með kukl, með bækur, og brenndu þær öllum ásjáandi. Verð þeirra var reiknað saman og var upphæð þess fimmtíu þúsund silfur peningar. Orð Drottins vóx þanninn og efldist kröftuglega.

Ég vil segja beinum orðum, að kristnir menn gera ekki þetta. Fáfræðin getur ekki lengur verið afsökunin, þegar maður nú hefur fengið sannleikann að vita.
Iðrun og sönn hjartanleg bæn til Guðs um fyrirgefningu, aðeins fyrir verk Jesú Krists á krossinum, færir mikla blessun, já eilíft líf, hverjum þeim sem beygir hné og játar syndir sínar og gefst Jesú Kristi.

Til er enginn annar Guð en Ísraels Guð, JEHÓVAH, einn Guð, en þrjár persónur innan Guðdómsins: Faðirin, Sonurin, og Helgi Andin:

Jesaja 45:5-7
Eg em Drottinn, en enginn annar; engi Guð er til, nema eg. Þó þú þekkir mig ekki, vil eg útbúa þig með krafti, svo menn kannist við í frá uppgöngu sólar og frá niðurgöngu hennar, að engi sé fyrir utan mig, að eg em Drottinn, og enginn annar: að eg em sá, sem tilbý ljósið, og framleiði myrkrið, sem ræð hamingju og óhamingju. Eg Drottinn ræð öllu þessu.

Með von um, að þið takið þetta til ykkar, gjörið iðrun, biðjist Guði innilegrar afsökunnar fyrir at hafa gert þessa hræðilegu synd, snúið þessari synd bakið af sönnu, gefist Jesúm Kristi af sönnu, lesið og elskið orð hans, og fylgið Jesú allt lífið út, fram að dauða.

Kólossubréfið 1:12-14
Vér þökkum Föðurnum, sem gjörði oss hæfa til að fá hlutdeild í arfleifð þeirra, sem af ljósinu helgaðir eru, með því hann þreif oss frá myrkursins valdi og flutti oss inn í ríki síns elskulega Sonar, af hvörjum vér höfum lausnina, fyrirgefningu syndanna.

Rómverjabréfið 3:23-25
því að allir hafa syndgað, og hafa skort á lofstír hjá Guði; þeir verða réttlættir án verðskuldunar af hans náð fyrir endurlausnina í Kristó Jesú, hvörn Guð hefir framsett forlíkunarfórn, fyrir trúna, í hans blóði, til auglýsingar síns réttlætis með fyrirgefningu syndanna, er áður drýgðar voru undir Guðs þolinmæði;

Sjúrður Højgaard.

---

Teksturin sum pdf her

---

---

Viðvörun fyrir alla íslendinga

Ég kveð ykkur alla í nafni Jesú Krists, Drottins vors og einasta Frelsara.

Sjúrður heiti ég og bý í Færeyjum. Ég tók við Jesú sem mínum Frelsara, þegar ég var fimtán ára gamall, á vakningasamkomu innan Heimamissión, sem er vakningastarf innan fólkakirkjuna hér í Færeyjum. Orðinn 23 ára, fór ég til Reykjavíkur í nám í gráfískri hönnun, sem er það sem ég vinn við í dag. Einnig bjó ég um tímabil á Akureyri, þar sem ég sótti stundum Akureyrar kirkju en líka Glerár kirkju.

Ástæðan fyri að ég vil ávarpa ykkur er, að það gengur mikil villing fyrir sig í dag, hvað Drottinn Jesús líka sagði okkur myndi gerast, þegar hann sagði, að dagarnir rétt fyrir afturkomu sína myndu líkjast døgum Nóa og døgum Sódomu og Gomorru í Gamla Testamenti. Lúkas 17:26-30: Því eins og gekk til á dögum Nóa, eins mun tilganga við tilkomu Mannsins Sonar. Þeir héldu veislur, tóku sér konur og giftust, allt til þess dags, er Nói fór inn í örkina og flóðið kom, sem eyðilagði þá alla. Eins gekk til á dögum Lots, þeir sátu að veislum, keyptu, seldu, plöntuðu og byggðu hús; en á þeim degi, þegar Lot fór út af Sódómu, rigndi eldi og brennisteini af himni, sem eyðilagði þá alla. Eins mun tilganga á þeim degi þegar Mannsins Sonur birtist. (Viðeyjar Bíblian 1841.)

Jesús ber saman dögum Nóa og Lots, sem bjó í Sódómu, við dagana fyrir afturkomu sína, sem mun þýða, að teir dagar líkjast. Við lesum í fyrstu Mósebók 19. kapitula um daga Nóa, að spilla mansins var orðin mikil og um Sódómu lesum við, að einkennandi var, að menn vildu vera saman með öðrum karlmönnum svo sem maður á að vera með eiginkonu sinni, og að Guð sendi tvo engla að gá hvort þetta væri svo, og þegar þeir sáu að svo var, toguðu teir Lot, konu hans, og báðar dætur hans út úr Sódómu, áður en Guð sendi dómin yfir borgina, sem var brennandi brennisteinn af himni.

Kristnir menn trúa Guðs orði og dæma rangt og rétt aðeins út frá tví. Þeir dæma ekki sjálfir, en láta Guðs orð dæma, og er það Guðs orð sem og mun dæma á efsta degi (sjá Jóhannes 12:48). Það er athyglisvert, að það bréf, sem fyrst opnar fyrir okkur fagnaðarerindið, Rómverjabréfið, byrjar með því í fyrstu tveimur köplum að sýna fram á hvað synd er. Fyrsti kapítulin lýsir okkur fráfallið yvirleitt, sem má hugsanlega vera fráfallið áður en Guð dæmdi heimin með Nóa flóð og líka Sódómu og Gomoru með eldi, tví að bæði þau tímabilin byrjuðu vel með réttlátu fólki, en enduðu illa með fráfalli frá Guðs vegum. Í Rómverjabréfinu fyrsta kapítula v.21-27 lesum við: því þótt þeir vissu af Guði, þá vegsömuðu þeir hann ekki, sem Guð, né voru þakklátir, heldur urðu hégómlegir í þeirra þönkum, og þeirra skilningslausa hjarta formyrkvaðist; þá þeir þóttust vitrir vera, eru þeir heimskingjar orðnir, og sneru dýrð ens ódauðlega Guðs í líkneski dauðlegs manns, fugla og ferfætlinga og skriðkvikinda; þess vegna hefir Guð ofurselt þá þeirra hjartans girndum til saurlifnaðar, að þeir smánuðu sína líkami hvör á öðrum, þeir skiptu um sannleika Guðs fyrir lygina og göfguðu og dýrkuðu skepnuna fram yfir Skaparann sem er blessaður um eilífðir, Amen! Þar fyrir hefir Guð ofurselt þá svívirðilegri lostasemi, því að bæði umskipti þeirra kvenfólk náttúrlegri hegðun í ónáttúru og líka hættu karlmennirnir náttúrlegum samförum við kvenfólkið, og brunnu af lostagirnd hvör til annars, svo karlmenn frömdu skömm með karlmönnum, og tóku svo út á sjálfum sér endurgjald það, sem maklegt var fyrir villu þeirra.

Takið eftir, at fólkið byrjar með því að vita af Guði, en fóru svo að tilbiðja afguði, og svo falla þeir út í saurlifnað, og síðan út í svívirðilega lostasemi, sem Bíblian lýsir okkur er þegar fólk er saman af sama kyni.

Kirkja Jesú Krists stendur á orði Guðs, og á ekki að fylgja tíðarandanum, né láta stjórna sér af pólitiska valdinu. Prestur, sem er hirðir í kirkju Guðs, á að tala svo sem Guðs orð talar og leiða lýðin fram á vegum Guðs orðs. Fyrsta Pétursbréf 4:11 segir svo: Sá sem kennir, kenni svo sem Guðs orði hæfir. Psaltarinn 119:105 segir: Þitt orð er lampi fóta minna og ljós á mínum vegum. Ég treysti ekki nýju Biblíunum, bara trúbótarbiblíunum, eldri en 1884. Kirkja Guðs á að þekkja, kenna, og vernda um sannleikan. Fyrra Tímóteusbréf 3:15 segir: …Guðs húsi, sem er söfnuður lifanda Guðs, stólpi og grundvöllur sannleikans.

Ég verð að koma að málinu. Ég var að leita að mynd af Glerárkirkju á netinu og sá þar mynd af regnbogalitunum, málaðir á gangstéttina frá veginum að kirkjudyrunum og lengra inn. Þetta ólli mér mikla sorg og einnig pabba mínum, sem er 76 ára og líka trúaður og þjónn í Rituvíkur kirkju. Við vitum allir hvat regnbogalitirnir bera boð um: að verið er að fagna Sódómu syndinni og þeim sem fást við hana. Þess vegna verð ég að vara presta Íslands og alla íslendinga við, að þessi leið er ekki leið Guðs, af þeirri einföldu ástæðu að það stríðir ámóti orði hans öllu, bæði gamla og nýja testamenti. Svo að þetta sé greitt og óafturrekilegt, svo hevur Guð lagt tvöfalda alvarlega viðvörun í sítt orð fyrir þá sem fóru að gera sömu synd sem gert var í Sódómu og Gomorru, og vil ég taka þau bæði fram hér: Síðara Pétursbréf 2:6: og lagði borgirnar Sódóma og Gomorra í ösku, fordæmdi til eyðileggingar, og setti til fyrirmyndar þeim sem síðar óguðlega breyttu; … og Júdasarbréf vers 7: Sömuleiðis eru Sódóma og Gomorra og kringum liggjandi borgir, sem drýgðu saurlifnað á líkan hátt og þessir, og gengu eftir annarlegu holdi, settar til eftirdæmis og liggja undir eilífum eldi. Að ganga eftir annarlegu holdi er að hafa samfarir með fólk af sama kyni og maður sjálfur. Þetta er greið tala. Guðs orð segir, at þegar Guð dæmdi fólkið í Sódómu og Gomorru fyrir þeirra ógeðslegu synd, þá setti hann þá “til fyrirmyndar þeim sem síðar óguðlega breyttu”, sem þýðir, að þeir sem síðar myndu lífa eins og gert var þar munu fá sama dóm; – og hver er sá dómur? Jú, Guðs orð segir okkur klárt: Eilífur eldur. Guð brendi borgirnar og fólkið, en þau brenna eilíflega. Hvar? Í helviti.

Hvernig getur þá kirkja, sem segist vera kirkja Jesú Krists, fagnað þessari synd?
Kirkja, sem fagnar þeirri synd fyllir bikarinn fult upp, svo að Guð velur að dæma heilan samtíma og stórar borgir, er hún lengur kirkja Guðs?
Ég held ekki.
Þessvegna held ég, að kirkja Jesú Krists mun frá núna fara undir jörð.
Síðara Kórintubréf 6:14 og út segir: Dragið ekki ok með vantrúuðum. Hvört samfélag hefir dyggðin við ódyggðina, ljósið við myrkrið, Kristur við Belíal? hvörja hlutdeild hefir sá trúaði með þeim vantrúaða? Hvað á Guðs musteri skylt við musteri skurðgoðanna? Þér eruð ens lifanda Guðs musteri, eins og Guð hefir sagt: eg vil búa á meðal þeirra og dvelja hjá þeim og eg vil vera þeirra Guð og þeir skulu vera mitt fólk. Farið því burtu frá þeim og skiljið yður við þá—segir Drottinn—, og snertið ekki það, sem vanheilagt er, þá skal eg taka yður að mér og eg mun verða yðar Faðir og þér skuluð verða mínir synir og dætur, segir Drottinn almáttugur.

Fólk sem er verulega trúað af sönnu, frelsað fyrir fullgerða verk Jesú Krists á krossinum á Golgata, það verður leyst líka frá yfirráðandi valdi djöfulsins og syndarinnar; ekki þannig að skilja að maður verður syndlaus, því að það verðum við ekki þessumegin himinin, en við erum samt ekki þrælar syndarinnar, því Jesús leysir okkur með blóði sínu og Anda sínum. Kórint var saurlífisborg, en þar hafði Páll boðað fagnaðarerindið og þar var kirkja stofnuð. Páll varar bræður sína þar við, í fyrsta bréfi sínu til þeirra, 6 kapítula, vers 9-10: Vitið þér ekki að óréttvísir munu ekki Guðs ríki erfa? dragið yður ekki sjálfa á tálar; hvörki frillulífismenn, né skurðgoðadýrkarar, né hórdómsmenn, né mannbleyður, eður þeir, sem leggjast með karlmönnum, né þjófar, né ásælnir, né drykkjumen, né orðhákar, né ránsmen, munu Guðs ríki erfa. Varðandi málefninu fyrir höndum sjáum við, að menn sem leggjast með karlmönnum erfa ekki Guðs ríki, ekki heldur mannbleyður, sem í ensku King James Biblíunni er “effeminate”, sem er þegar karlmaður tykist vera leikur og kvennmaður. Þess vegna getur enginn vafi verið um, að það að tveir menn eða tvær konur eru saman kyrferðislega, þá er það synd í Guðs augum. Við, sem boðum Guðs orð, eigum að elska syndara, og það gerum við af sönnu með því að segja þeim sannleikan, – ekki með því að fagna syndini. Synd verður að kallast synd og reiknast sem slík. Synd verður að laugast í burtu, snúast í frá, og ekki lengur lífa í henni, því að fylgjandi versið (vers 11) segir: Þvílíkir voru nokkrir af yður áður, en nú eruð þér þvegnir, helgaðir og réttlættir fyrir Jesúm Krist og Guðs vors Anda. Í Kórint høfðu menn áður verið sódómítar (menn með mönnum, konur með konum), en þeir voru nu þvegnir, en ekki bara það, – líka helgaðir. Að Guðs orð segir að þvílíkir voru nokkrir af yvir áður þýðir, at þeir ekki lengur voru svoleiðis; þeir voru nú ný sköpun í Kristi Jesú, ekki bara að nafni til, en í raun og veru, – af sönnu!. Þar er kirkja Guðs!

Því hvör, sem er í Kristó, hann er orðinn ný skepna, það gamla er afmáð, sjá! allt er orðið nýtt.
(II. Kórintubréf 5:17)

Það, að ég vara íslendsku þjóðina alla við með orði Guðs með mesta alvara, er af því að ég elska Ísland og fólk þess. Þið eruð bræðratjóð okkar fyrir norðan og Guð lagði á hjarta mítt að biðja fyrir Íslandi, þegar ég var 18 ára unglingi og hafði aldrei komið þangað. Síðstu tólv árin hef ég þessvegna gert fjórar trúboðaferðir til Íslands og gert hið minsta sem ég get: gefið hverju heimili lítinn bækling sem heitir: ÞETTA VAR ÞÍTT LÍF. Ég trúi tví, að Guð vill senda mikla vakningu yfir Ísland, sanna vakningu til lifandi kristinnar trúar.

Kæru íslendingar. Sækið Jesús af sönnu hjarta og hann mun mæta þér. Lestu gömlu Íslendsku Bíbliunna, Guðbrands eða Viðeyjar Biblíuna, sem eru ólitaðar af tíðarandanum og pólitiskari agenda. Bíddu Jesús mæta þér og frelsa þig. Talaðu við einhvern sem er frelsaður og biddu hann eða hana leiða þig til sanna og lifandi trú á Jesú Krist. Og lestu svo orð hans, saman með sannri hjartanlegri bæn, og Helgi Andinn mun opinbera Guðs orð fyrir þér, og boða það svo með sönnum hjartans kærleika fyrir öðrum, vinum og fjölskyldu; eins og ritað er í Efesúsbréfinu 4:15, að við eigum að tala sannleikan í kærleika (King James Bíblian segir svo).

Ég gæti skrifað margt, en ég vil ekki þreyta lesandan núna. Ég bið þess að svo verði, bæði her í Færeyjum og á Íslandi, að vakning komi, í öllum sönnum lifandi söfnuðum. En kirkja, sem hefur regnbogalitina málaða á gangstéttina, er ekki lengur kirkja Krists, svo mikið verð ég að segja, og svo sá ég biskup Færeyja, Jógvan Fríðriksson, og líka biskup Noregs gangandi eftir regnbogalitunum, og sagði norski, að hún “hafði tár í auga þegar hún sá regnbogalitina.” Þetta ólli mér sorg og gerði, að ég varð að skrifa þetta bréf. Já, þetta ber vottun um það að við lífum svo sannarlega á síðustu tímum og er ég í engum vafa um, að hún mun vera hjá sódómitunum í heita plássinu um alla eilífð, því míður. Frelsað Guðs barn er hún ekki, og ekki heldur biskup okkar færinga, því míður, sem og er mjög sorglegt, því þeir segjast tala fyrir hann. Ekkert getur verið verra en að í Jesú nafni leiða þjóðina út á breiða vegin sem leiðir niður í glötun (sjá Matteus 7:13-14). Sá er ekki þjónn Jesú Krists, en þjónn kölskans. Ekki presur Jesú Krists, en helur prestur kölskans. Sú kirkja ekki kirkja Jesú Krists, en heldur Satans musteri. Vonandi sérð þú, að þetta er hræðilega alvarlegt: að við erum núna komin inn í þann tíma, sem Biblían kallar hina síðustu daga, og er þetta allt saman augljóst tákn um það. Það er mér vafalaust að margir prestar eru alls ekki trúaðir, og ef þeir eru það ekki, hvað hafa þeir þá að gera með að tykjast vera leiðtogi kirkju Guðs? Vitið þið ekki, að kennarar af Guðs orði munu hljóta strangari dóm? (sjá Jakobsbréf 3:1).

Svo að ég hef eytt síðustu fjórtán árin í því að þýða King James Bíbliuna AV1611, Lúthers Heilige Schrist 1545, og Dönsku Bibelen 1740 yvir á Færeysku, og er með í títinn hússöfnuð. Við brjótum brauðið sjálfir, og notum Ríbena safa í staðinn fyrur altarisvín. Eini milligöngumaður ámilli okkar og Guðs er maðurin Jesús Kristur (eins og segir í I. Tím 2:5). Allir sannir trúaðir menn eru prestar, og allir frelsaðir eru meðlimir í kirkju Jesú Krists, lútherskir eða ei; því að Kristur sjálfur er víntréð og grundvöllurin, ekki Lúther karlinn, þótt hann vissulega knár væri.

Sækið Jesú Krists. Þegar þú veist að þú átt hann af sönnu, þá ert þú orðin meðlimur í líkama hans, og átt eilíft líf með honum og öllum sönnum trúuðum í himni. Ekkert prestapróf gefur aðgang að himni, aðeins að Andi Krists býr í manni af sönnu; eins og ritað er í Rómverjabréfinu 8:9: En þér eruð ekki í holdinu heldur í andanum, svo framt andi Guðs býr í yður; en ef nokkur ekki hefir anda Krists, sá er ekki hans. Ég bið þess, að Ísland öðlist frelsaða safnaðarleiðtoga, því að þá og aðeins þá er von fyrir kirkjuna á Íslandi og íslendsku þjóðini; en á meðan ég bið verð ég að gera fleiri ferðir norður með fagnaðarerindið.

Guð frelsi alla íslendinga,
í Jesú nafni. Amen.
Sjúrður.

Ég kveð ykkur með þessum orðum úr II. Pétur 5:1-4 og bið Guðs blessun yfir hans sönnu hirða: Eg öldungur og vottur Krists pínsla, er ásamt yður mun hlutdeild fá í þeirri dýrð sem síðar mun opinber verða, áminni yður mína meðöldunga, að þér gætið þeirrar Guðs hjarðar, sem meðal yðar er, ekki nauðugir heldur af frjálsum vilja, né fyrir ávinningssakir, heldur fúslega; eigi sem þeir, sem harðlega vilja drottna yfir (Drottins) arfleifð, heldur svo sem þeir, sem eru fyrirmynd hjarðarinnar; þá munuð þér, þegar hinn æðsti hirðir birtist, bera úr bítum dýrðarinnar kórónu, sem aldrei fölnar.

En þeir, sem ekki eru hans, en þykjast og segjast vera hans, munu eilífan dóm fá í eilífum eldi, einkum og sérstaklega þeir sem leiddu hina minstu af leið, jafnvel í Jesú nafni. Verra gæti ekki verið. Ekki munu allir þeir, sem til mín segja: Herra! Herra! koma í himnaríki, heldur þeir einir, sem gjöra vilja míns himneska Föðurs. (Matteus 7:21)

En Guð prísar sína elsku til vor í því, að þegar vér enn þá vorum syndarar, er Kristur fyrir oss dáinn, svo miklu heldur munum vér þar fyrir nú réttlættir í hans blóði, frelsast fyrir hann frá reiðinni;
(Rómverjabréfið 5:8-9)

---

Mynd: Fríðriksson og norski wannabe bispinnan á Akureyri á norðurlendskum bispafundi herfyri, har teir samstundis fagna rassholinum. Eg havi ávarað tykkum í tólv ár, at hasin er ein úlvur av fyrstu skuffu. Sodomubispar í eyst og vest. Hvør stýrir fólkakirkjunum? Ikki Jesus, men staturin og Sátan. Fylg ikki fólkakirkjuni til helvitis!

---

Brævið og video er nú (15. juli) sent til so gott sum allar prestar í tjóðkirkju íslands, leiðsluna í KFUM & K í íslandi, allar hirðarnar í hvítusunnukirkjunum og hirðan í baptist kirkjuni í Njarðvík, til vinir og kenningar í íslandi, og nú eisini flestøll starvsfólk í Hjálpræðisherinum.

---

Leinki til tekstin sum pdf er her >

---

Týtt úr bókini: THE ANSWER BOOK
– A Helpbook for Christians, eftir Dr. Samuel C. Gipp

---

Kapitul 28

SPURNINGUR: Er King James Bíblian íblást ella varðveitt?

SVAR: Upprunahandritini vóru íblást. King James Bíblian er tey somu upprunahandritini varðveitt fram til í dag.

FRÁGREIÐING: Tann besti mátin til einfalt at greiða frá íbástri og varðveitslu Bíbliunnar er sum fylgjandi:
Íblástur er tá ið Guð tekur eitt blankt pappír (papyrus, vellum osv) og brúkar menn at skriva síni orð.
Varðveitsla er tá ið Guð tekur tey orðini, sum longu eru skrivað, og brúkar menn til at varðveitta tey fram til í dag.

Báðar hesar handlingar eru GUDDÓMLIGAR og tryggjaðar av Guði, so sum skrásett er í Psálmi 12:6-7:
Orðini hjá HARRANUM eru skír orðˇ: sum silvur roynd í einum bræðsluovni av jørð, skírgaði sjey ferðir.
Tú skalt varða tey, O HARRI, tú skalt varðveita tey frá hesi ætt um ævir.

Í Psálmi 12:6 vissar Guð okkum um, at hansara upprunahandrit eru fullkomin. Sjálvt um tey vórðu skrivað av feilandi monnum, sum framdu ræðuligar syndir so sum morð (Móses og Dávid), siðloysi (Dávid), avgudadýrkan (Sálomon), og avnoktan av Harranum Jesusi (Pætur), so eru Guðs orð óblettað av syndunum hjá skrivarunum.

At upprunahandritini vóru íblást fullkomiliga í síni heild, er ein óumdeild trúgv millum fundamentalistar í dag.

Men teir flestu fundamentalistarnir føra fram, at bara” upprunahandritini” vóru fullkomin. Teir siga, at í dag hava vit einkið uttan avrit og týðingar av teimum eintøkunum. Teir verða vreiðir yvir tankan, at ein týðing skuldi verðið mett sum eitt fullkomið eintak av upprunahandritunum. Teir hevda, at avrit og týðingar eru framleiðslan av ikki-íblástum monnum og mugu tí innihalda feilir.

Fundamentalistar, sum halda henda lærusetning, eru villleiddir. Teirra dárskapur í at taka við hesi feilandi læru er fjórføld.

1) Tað er ørkymlandi og ófatiligt, at ein persónur skuldi hevdað, at Guð ikki kundi brúkt syndafullar menn at varðveita síni orð, tá ið nú allir fundamentalistar trúgva, at hann brúkti syndafullar menn at skriva síni íblástu orð. Vissuliga kann ein Guð, sum hevði makt nokk at íblása síni orð, eisini hava makt nokk at varðveita tey. Eg ivist stórliga í, at hann skal hava mist henda førleika ígjøgnum árini.

2) Hví skuldi Guð íblást upprunahandritini, og so mist tey? Hví geva eina fullkomna Bíbliu til menn so sum Pætur, Jóhannes, Jákup, Judas og so víðari, men ikki okkum? Teir høvdu sæð og nomið við Harran (I. Jóh. 1:1). Tað hava vit ikki! Um nøkrum tørvar eina fullkomna Bíbliu, so er tað vit, næstan tvey túsund ár frá Frelsaranum sum vit ikki hava sæð!

Hví íblásti Guð fullkomin upprunahandrit, um hann ikki ætlaði sær at varðveita tey? Kundi hann havt loyvt sær onkrar feilir í sínum upprunahandritum, júst sum summir trúgvandi trúgva at hann hevur loyvt feilir í dagsins Bíbliu? Ella trúgva kritikarar av Guðs fullkomnu Bíbliu, at Guð ikki var førur fyri at koma í vegin fyri feilum í avritum? Tað tykist sum ein hálvur Guð, sum hevði makt til at gera tað eina, men so ikki hitt.

3) Tað er ein “hent” trúgv, sum ikki kann testast? Við øðrum orðum, so er tað heldur trygt at siga seg trúgva á eitt fullkomið sett av upprunahandritum, sum ikki eru til. Eftir sum at tey ikki eru til, so kann eingin nakrantíð bjóða eini slíkari trúgv av. Eftirfylgjarar av eini so grunnari sannføring kunnu hvíla trygt í, at teir ongantíð verða prógvaðir at hava feil, við tað at prógvið, sum skal til fyri at vísa teir hava feil (“upprunahandritini”), ikki finst.

Men um teir skuldu dittað sær at sett sína trúgv á eina Bíbliu sum finst í dag, ja so vita teir, at teir heilt víst høvdu fingið blóð á seg í verjuni av síni trúgv.

Tað, at trúgva á eitt fullkomið sett av upprunahandritum, men ikki at trúgva á eina fullkomna Enska Bíbliu, er tí í veruleikanum ikki at trúgva nøkrum yvirhøvur.

4) Uttan mun til teirra argumentir ímóti Guðslæruni um eina varðveitta, fullkomna Bíbliu, so er ein slík sannroynd líka nógv garanterað av Skriftini sum likamliga afturkoma Jesu Christs (Áp. Gern. 1:8).

Psálmur 12:7 sigur greitt: Tú skalt varða tey, O HARRI, tú skalt varðveita tey frá hesi ætt um ævir.

Soleiðis lovar Guð at varðveita tey somu orðini sum hann íblásti. Hetta er ikki ein gerð, sum er so ring, at hon kundi tikið almáttuga Guð av bóli.

Krampaktigi fundamentalisturin ger tvey álop á Guðslæru skriftarinnar í Psálmi 12:7.
1. Teir hevda, at: “Vers 7 talar um Jødarnar, ikki Bíbliuna”. Og fyri at læna trúvirði til sína hevdan, so skunda teir sær at geva út eina týðing sum sigur júst tað í Psálmi 12:7. Lat okkum hyggja eftir hesum versinum í New International Version (Vit hyggja í Dahls týðing):

“Tú skalt tey varða, Harri, okkum verja mót hesi slekt, allar ævir.”

Hetta er ein ábyrgdarleys og óerlig týðing. Tað Hebráiska orðið “shamar”, sum merkir “at varðveita/varða”, sum NIV og Dahl týða sum “okkum verja”, finst í øðrum persóni eintali, framtíð, “ tú skalt varðveita”, og peikar til TRIÐJA persón fleirtal “tey”, IKKI til fyrsta persón fleirtal “okkum”, so sum NIV og Dahl skriva.

Soleiðis síggja vit, at tað er King James Bíblian, Guðs fullkomna, varðveitta Bíblia, sum neyvt hevur varðveitt lesiháttin í upprunahandritunum, ikki óálítandi týðing NIV, Dahls, v.m.

Psálmur 12:7 er ikki Guðs lyfti um at varðveita Jødarnar, eitt lyfti sum er ríkiligt aðrastaðni í Skriftini. Tað er Guðs lyfti um at varðveita síni orð, og er ein beinleiðis tilvísing til tey orðini, sum longu vórðu umtalað í Psálmi 12:6.

2. Ofta vil ein Christin, hvørs trúgv er ov veik til at góðtaka bókstavliga sannleikan í Psálmi 12:6-7, so fromt sitera Psálm 119:89:

“Um ævir, O HARRI, títt orð er grundfest í himni.”

So siga tey, at Guð í veruleikanum meinti, at hann varðveitti sína fullkomnu Bíbliu í himni, ikki á jørð. Og hetta standa teir altso og siga so beint fram! Men henda eitisgrundgeving er flóvisliga stuttlig.

Fyri tað fyrsta, so er tað býttisligt hjá nøkrum at trúgva, at Guð íblásti fullkomin uppfunahandrit á jørð, so at hann kundi fáa tey førd til himmals. Skal tað vera grundin fyri, at hann skrivaði upprunahandritini? Svarið er flóvisliga einfalt. Bíblian er stílað til manna, ikki til Guðs. Guð skrivaði ikki eina fullkomna bók, stílað til manna, og setti hana síðan á eitt bókasavn í himni, har menn ikki kunnu fáa gagn av at hon er til. Uppaftur spyrja vit: Hvat gagn hava vit, her og nú, av eini fullkomnari bók sum er innilokað og óatkomilig í himni?

Fyri tað næsta, so ger Psálmur 12:6 tilvísing til, at orðini hjá honum eru á jørð; (roynd í einum bræðsluovni av jørð). At varðveita tey nakra aðrastaðni enn á jørð, er ikki at varðveita tey yvirhøvur. So vit síggja altso, at Guð íblásti fullkomin upprunahandrit. Síðan hevur hann, ígjøgnum øldirnar, varðveitt tey somu orðini fram til í dag. Tey finnast í Authoriseraðu Versjónini.

Viðmerking:
Viðvíkjandi “íblástari týðing”, so kann viðmerkjast, at dupulti sannleikin í Genesis 22:8, sum í King James Bíbliuni klárt er opinberað sum ein prophetisk tilvísing til Jesus Christ, er burturi í slíkum veikum týðingum so sum New King James, NIV, og NASB, Victor, Dahl osv.
AV sigur: God will provide himself a lamb (#1: Guð fór at skaffa sær eitt lamb; og #2: Tað lambið var Guð sjálvur; sum aftur merkir, at Guðs Lamb, Jesus Christus, er Guð). Tað sama finnur tú í FKJ, sjálvandi.

---

Kapitul 1

SPURNINGUR: Eiga vit ikki at vera trúgv ímóti “upprunahandritunum”, og ikki eini týðing?

SVAR: Vit eiga at legga líka nógv virði í “upprunahandritini” sum Guð ger.

FRÁGREIÐING: Tað er ómøguligt at vera trúgvur ímóti upprunahandritunum, tí at upprunahandrini eru langt síðani burturi, – ikki eitt av teimum er til!. Henda væl grundaða sannroynd skuldi verið nokk til at fáa tann ærliga studentin av Skriftini at innsíggja, at eitt játtandi svar til henda spurning er ómøguligt.

Men tað gevur tó ikki eitt svar til spurningin omanfyri. Júst hvussu stórt virði leggur Guð í upprunahandrit?

Fyri at fáa svar til hetta, fara vit kanna nakrar kapitlar í Jeremiah bók, byrjandi við tí kenda kapitli 36, sum viðvíkur bókarrulluni sum Jeremiah hevði skrivað.

Í vers 21 verður rullan førd framfyri Jehoiakim kong og lisin av tænara hansara Jehudi.

Vers 23 sigur okkum, at Jehudi las trý ella fýra bløð, og so skar Jehoiakim kongur rulluna sundur við einum pennaknívi og kastaði hana inn í eldin á grúgvuni, inntil hon var upptærd.

Soleiðis endaði UPPRUNAHANDRIT #1!

So rørdi Harrin Jeremiah til at endurskriva rulluna, og leggja onkur orð afturat (sí Jeremiah 36:32).

Soleiðis varð UPPRUNAHANDRIT #2 til.

Vit fáa at síggja tekstin av upprunahandriti nummar tvey í Jeremiah kap. 45-51, har tað verður endurgivið fyri okkara gagn.

Jeremiah bað Seraiah lesa hesa rulluna, tá ið hann kom til Bábylon (sí Jeremiah 51:59-61). Síðan skipaði Jeremiah at Seraiah, eftir at hann var liðugur at lesa rulluna, skuldi binda ein stein til hana og kasta hana í Evphrátes ánna (Jeremiah 51:63)!

Soleiðis endaði UPPRUNAHANDRIT #2!

Men bíða líka! Vit hava eitt kopi av tekstinum í hesi rulluni í kapitlum 45-51. Hvar kom hann frá? Hann kom frá einum avriti av upprunahandriti #2, sum vit bara kunnu kalla UPPRUNAHANDRIT #3!

So at tey, sum leggja ovurstóra áherðsla á upprunahandrit, hava altso tveir ovurstórar trupulleikar.

1) Hvør Bíblia, sum nakrantíð er prentað, við einum avriti av Jeremiah í henni, hevur ein tekst í kapitlum 45-51, sum er týddur eftir einum avriti av upprunahandriti #2, ella upprunahandriti #3.

2) Tínæst, so kann eingin síggja framvið teirri sannroynd, at Guð hevði ikki minsta áhuga í at varðveita upprunahandritið, eftir at tað var avritað og tess boðskapur givin. So HVÍ skuldi vit lagt størri áherðslu á upprunahandrit enn Guð ger? Ein áherðsla sum heilt greitt er óskriftlig?

Soleiðis at, við tað at vit hava tekstin av upprunahandritunum varðveittan í King James Bíbliuni, so hava vit ongan tørv á upprunahandritum, – um tey so vóru til taks.

---

Kapitul 15

SPURNINGUR: Eru ikki dagsins lærdu betri útgjørdir til at týða Bíbliuna enn King James týðararnir vóru?

SVAR: Nei.

FRÁGREIÐING: Svarið til spurningin er nei, av tveimum grundum.

Hin fyrsta er, at lærdómurin hjá teimum monnunum, ið týddu King James Bíbliuna, kann bókstavliga ikki røkkast framum av dagsins lærdu. Tvær bøkur, sum best lýsa hetta og sum skuldu verðið lisnar av hvørjum tí, sum vil seta seg inn í hetta evni, eru: Translators Revised eftir Alexander McClure, Maranatha Publications; og The Men Behind the King James Version, eftir Gustavus Paine, Baker Book House.

Menninir í King James týðingarnevndini vóru lærdir menn, við førleikum sum ikki kunnu javnast. Ein stutt lýsing av teirra førleikum finst í einum øðrum undanfarnum broti í hesi bók.

Fyri tað næsta, so hevði tað verið dársamt og mótsigandi at trúð, at dagsins lærdu nakrantíð kundu javnað ella farið framum teir í Authoriseraðu Versjónini.

Flest øll Christin eru samd um, at heimurin avskeplast og gongur afturá við tíðini. Moralur hevur gingið afturá síðan 1611. Karakterur hevur gingið afturá síðan 1611. Sjálvt okkara lofthav er gingið afturá. Eiga vit tá at trúgva, at lærdómur er vorðin betri? Bert ein tilbiðjari av lærdómi kundi funnið uppá at trúð slíkum ævintýri. Lærdómur er gingin afturá, saman við allari heimsskipanini, og kundi aldri endurframleitt ein lærdan, sum kann javnast við teir frá fýra hundrað árum síðani.

---

Kapitul 21

SPURNINGUR: Tilbiðja ikki King James Bíbliu trúgvandi Bíbliuna? Oyddi Guð ikki upprunahandritini, tí hann ikki vildi, at fólk skuldu hámeta tey?

SVAR: Nei og nei.

FRÁGREIÐING: Mangir atfinnarar av fullkomnu Bíbliuni eru vorðnir sera ørkymlaðir tey seinnu árini. Hetta kemst av teirri orsøk, at alt teirra argument ímóti Bíbliuni hevur hvørt eftir øðrum verðið oyðilagt av søguligum sannroyndum, teirra egna skorti á lærdómsligum førleikum og eisini av støðugu signingini av King James Bíbliuni av Halga Andanum.

Tað er av tí at teir eru sjúkir eftir at tveita runu eftir Bíbliu trúgvandi, at teir koma við omanfyristandandi útsøgn (í spurninginum).

Tilbiðja King James Bíbliu trúgvandi Bíbliuna? Nei. Vit biðja ikki til hana, eins og vit biðja til Jesus Christ. Vit prædika ikki, at “Bíblian frelsir”, men at Harrin Jesus frelsir. Fegnir skriva vit viðmerkingar í okkara Bíbliu, men eingin av okkum hevði gjørt tað við Jesus Christ.

Tað finst ikki nokk av próvgrundum fyri, enntá av misgáum, at trúð, at King James Bíbliu trúgvandi tilbiðja Bíbliuna. Tí er ákæran tíverri gitin av illvilja, ikki í falsloysi.

Oyddi Guð upprunahandritini, fyri at halda King James Bíbliu trúgvandi frá ein dag at farið at tilbiðið tey? Nei. Einkið kundi verið fjarri frá sannleikanum.

Guð læt upprunahandritini hvørva, tí at teirra virði var teirra orð, hvørji hann varðveitti við avritum. Tá ið upprunahandritini høvdu uppfylt sítt endamál og vóru avritað, so móttóku tey onga meira trúgva virðing frá Guði ella hansara fólki.

Um upprunahandritini á onkran undursamligan hátt skuldu birtst í dag, so høvdu tey verið av lítlum áhuga fyri okkum Bíbliu trúgvandi, eftirsum at vit ikki gera nógv úr teimum nú (tí vit hava jú Guðs orð).

Um nakar hevði hávirt tey, so hevði tað helst verið tann hópurin sum ger so nógv úr teimum í dag: Bíbliu kritikararnir.

---

Kapitul 22

SPURNINGUR: Eru King James Bíbliu trúgvandi ikki ein kult?

SVAR: Nei.

FRÁGREIÐING: Ákæran, at King James Bíbliu trúgvandi eru ein kult, líkist ákæruni um, at vit skuldu tilbiðið Bíbliuna. Tað er ein avleiðing av somu ørkymlan og misnøgd, og er gitið av sama illvilja. Tíverri er tað so, at tá ið teir ikki kunnu prógva seg hava rætt við sannroyndum, so lækka teir seg niður til karaktermorð.

Kultir eru eitt sindur ringar at skilgreina, men tað finnast tvey týðilig eyðkenni, sum eru sjónlig í øllum kultum.

Fyri tað fyrsta, so hevur ein kult eina ávísa kjarnu, sum tekur avgerðir fyri allar hennara lærusveinar. Flest allir King James Bíbliu trúgvandi eru øgiliga sjálvstøðugir og eru mangan ósamdir í øðrum læruspurningum, enntá sín ámillum. Men teir hava hetta til felags: Teirra einasti megin myndugleiki er Bíblian, ikki nakar lærustovnur.

Fyri tað næsta, so óttast kultir, at teirra lærusveinar skulu fara at kanna tað, sum teirra mótstandarar trúgva, og so verða umvendir til at fylgja tí. Tí gera teir strangar reglur, sum banna bøkur og tilfar, sum mótstríðir teirra læru.

Men hinvegin, eftir sum at sannroyndirnar styðja Authoriseraðu Versjónini, so eru King James Bíbliu trúgvandi ikki ræddir fyri at studera ákærurnar frá teirra mótstandarum. Ja, sjálvt henda bók er ein roynd at svara ákærum frá Bíbliu kritikarunum, við fullkomnum opinleika og gjøgnumskygni.

Men sigast má, at tað finnast Bíbliu skúlar og lærustovnar, sum hava eina venju í at leggja hald á bøkur ið styðja sjónarmiðið um eina fullkomna Bíbliu. Sjálvt henda bókin kann væl vera á tí listanum ein dag.

Tað fær ein at hugsa um, hvør ið er “kultin” og hvør ikki er.

---

Kapitul 23

SPURNINGUR: Er tað falslæra at trúgva, at King James Bíblian er fullkomin?

SVAR: Nei.

FRÁGREIÐING: Tað er stuttligt og samstundis ræðuligt, at ein King James Bíbliu trúgvandi, sum TRÝR at Bíblian er uttan feil, verður kallaður ein “falslærari” og ein “kettari” av fólki sum HEVDA at tey trýgva at Bíblian er uttan feil.

Sambært Webster, so er falslæra: “ein meining ella læra, sum er mótsatt sannleikanum, ella tí, sum sum heild er viðtikið”.

Tað er “sum heild viðtikið”, at Bíblian er Guðs fullkomna orð. Eg havi mangan sagt við fólk: “Eg trúgvi ikki at King James Bíblian er Guðs ófeilbæra orð. Eg trúgvi at BÍBLIAN er Guðs ófeilbæra orð. Men um tú biður meg geva tær eitt eintak av teirri Bíbliuni, so gevi eg tær eina King James Bíbliu.”

Kritikarar av King James Bíbliuni trúgva at Bíblian er Guðs ófeilbæra orð. Men bið teir geva tær eitt eintak av teirri ófeilbæru Bíbliuni sum teir trúgva á, og tú finnur útav at teir halda, at hon ikki finst nakrastaðni á hesi jørð!

Vit King James Bíbliu trúgvandi einfaldliga trúgva tí sum teir HEVDA at teir trúgva. Og fyri tað verða vit kallaðir “kettarar”.

Í veruleikanum er kettara-spjaldrið ætlað meira til at ræða ungar viðhaldsmenn burtur frá ófeilbæru Bíbliuni, enn til ærliga at lýsa kenslur og hugsanir hjá honum ið kallar okkum so. Tað er vónin hjá Bíbliu kritikaranum, at óttin fyri at verða kallaður ein kettari skal halda vandlátum Christnum frá at VERULIGA trúgva tí sum Bíbliu kritikararnir hevda at teir trúgva.

Men um tað “sum heild verður hildið av fundamentalistum, at Bíblian er Guðs ófeilbæra orð,” og ein Bíbliu kritikari kann finna feilir í hvørji Bíbliu tú gevur honum í hondina, hvør er tað so sum veruliga er kettarin?

---

Kapitul 25

SPURNINGUR: Hvat er munurin ímillum ein “Textus Receptus mann” og ein “King James mann”?

SVAR: Ein TR maður fær síni handrit úr Antiochiu og sín hugsunarhátt úr Alexandriu.

FRÁGREIÐING: Vit hava áður víst á, viðvíkjandi Antiochiu og Alexandriu, at vit heinta tvey ting frá hesum báðum støðunum. Vit heinta handrit og ein hugsunarhátt (ideologi), sum vit døma handrit útfrá.

Úr Alexandriu fáa vit spilt handrit, blettað av kristisku hond Origens. Vit fáa eisini ein hugsunarhátt, sum trýr at Bíblian er guddómlig, men ikki fullkomin, ikki uttan feil.

Úr Antiochiu móttaka vit ta skíru linjuna av handritum, sum nær sítt hámark í tí sum verður kent sum “Hin móttikni teksturin”, ella Textus Receptus. Vit móttaka eisini ta hugsjón, at Bíblian ikki bara er guddómlig, men hartil fullkomin, uttan feil.

1) Flestu Bíbliu kritikarar trúgva ikki, at Bíblian er fullkomin. Hetta er Alexandriska hugsjónin. Vanliga halda teir eisini at Alexandrisku handritini eru hægri enn tey Antiochisku.
2) Ein King James Bíbliu trúgvandi sigur, at Antiochisku handritini ella Textus Receptus eru hægri enn tey Alexandrisku. Vit standa eisini við Antiochisku hugsjónina í at vit siga, at Bíblian er ófeilbærlig, og vit trúgva ikki at hon inniheldur nakran feil ella mistýðingar, og at hon ikki kann betrast uppá.
3) Ein Textus Receptus maður tekur eisini støðu við, at Antiochisku handritini ella Textus Receptus eru hægri enn tey Alexandrisku, men hann sær uppá tey við Alexandriskari hugsjón. Hann góðtekur onga týðing sum fullkomna og uttan feil. Yvirhøvur heldur hann, at King James er tann besta týðingin, men at hon kann betrast uppá. Ein slíkur snávar t.d. um Ápostlanna Gerningar 12:4 og hevdar, at tað er ein mistýðing.

Henda mótsøgn er ikki endiliga úrslítið av einum óndum ella óerligum hjarta, men er kanska heldur sum oftast úrslit av ringari upplæring. Teir flestu Textus Receptus menninir hava verðið lærdir av øðrum, sum hava verðið villleiddir til at taka við Alexandrisku hugsjónini, og tað mangan ótilvitað.

---

Kapitul 26

SPURNINGUR: Vil ein Bíbliuskúla útbúgving loysa deilumálið um eina fullkomna Bíbliu?

SVAR: Nei. Umleið níti níggju ferðir út av hundrað vil ein Bíbliuskúla útbúgving annaðhvørt ørkymla ella oyðileggja trúnna hjá einum manni á fullkomnu Bíbliuna.

FRÁGREIÐING: Tað finnast ávísir ágóðar av eini Bíbliuskúla útbúgving. Hin lesandi kann læra virðismiklar lærdómar í at vera hirði og um at planta samkomur. Ein, sum er veikur í Guðslæruni, kann gerast meira grundfestur. Vinskapir og upplivingar frá Bíbliuskúla tíðini vara mangan alt lívið.

Tíverri, so verður trúgvin á, at Guð hevur eina fullkomna Bíbliu, oftari enn ikki eitt offur fyri Bíbliuskúla útbúgving, heldur enn ein ágóði av henni. Orsøkin er einføld. Teir flestu Bíbliuskúlarnir hava vælmeinandi starvsmenn, sum mangir elska Harran, men sum eru offur fyri Alexandriskum lærdómi og hugsan.

Aðrir, sum hóast teir síggja rætt uppá røttu handritsfamiljuna, so verða teir plágaðir av eini bíbliutrúgv sum er viknað av Alexandriskari hugsjón. Teir kunnu ikki góðtaka trúnna á at Bíblian, tann teir halda í hondini, av sonnum er fullkomin. (væl at merkja um teir hava eina KJB í hondini).

Viðhvørt verða skúlar, sum lýsa seg at vera “King James Einans”, ella “Textus Receptus Einans”, kortini plágaðir av hesum sjúkdómi. Soleiðis upplivir hin lesandi seg ørkymlaðan, tá ið hann fær at hoyra sína Bíbliu rættaða uppá á einum skúla sum hevdar at hann góðtekur Bíbliuna sum fullkomna. Oftast vil hann geva eftir fyri hesum ógvisliga álopi og eisini gerast ein kritikari av tí fullkomnu Bíbliuni. Um hann ikki góðtekur støðu skúlans, so verður hann sum oftast stemplaður sum ein “fanatikari”, skúgvaður til viks, ella burturvístur.

Hetta merkir ikki, at ein Bíbliuskúla útbúgving ikki hevur sínar fyrimunir. Tað merkir tó, at ein Bíbliuskúla útbúgving sjáldan styrkir trúgv hins lesandi á, at Bíblian (King James) er fullkomin.

---

---

---

---

---

---

---

---

Steffan Klein er ein lúgvandi prophetur, tí hann billar tykkum inn, at morðið av óføddum børnum ikki altíð er morð, men kann avsakast í ávísum førum. Nei, Steffan, hatta er ALTÍÐ morð, og morð kann ONGANTÍÐ forsvarast!

Avrættan av illgerarum av rættvísum stati er ikki morð, men rættvíst endurgjald undir Guði.

Sjálvverja, har ein verjir seg ímóti onkrum, sum roynir at drepa teg ella onkran annan, og tú noyðist at drepa drápsmannin, er sjálvandi ikki morð, men sjálvverja.

Í dag má man altíð greiða frá slíkum, tí fólk yvirhøvur hava mist vitið, heiladálkað av skúla og media, sum eru í hondum Sátans.

Steffan Klein er heldur kleinur – als ikki nóg gott stoff í Steffan.
Wenden Sie um, býtte! Du bist ein mitkooperativ kinderschlachter!

Viðgeri m.a. eisini falslæruna OSAS og eftir mínum tykki heldømiligu falslæruna JDS

---

Leinki til tekstin sum pdf her >

---

Týtt úr bókini: THE ANSWER BOOK – A Helpbook for Christians, eftir Dr. Samuel C. Gipp

Kapitul 2

SPURNINGUR: Er ikki “Páskir (Easter)” í Gerningar Ápostlanna 12:4, ein feil týðing av orðinum “Pascha”, og skuldi tað ikki verðið týtt sum “umleyp (passover)”?
SVAR: Nei, pascha er rætt týtt sum páskir í Gerningum Ápostlanna 12:4, sum fylgjandi frágreiðing klárt fer at vísa.

FRÁGREIÐING: Grikska orðið, sum er týtt sum “Páskir” í Gerningum Ápostlanna 12:4, er orðið “Pascha”. Hetta orðið sæst níggju og tjúgu ferðir í Nýggja Testamenti. Átta og tjúgu av teimum ferðunum er orðið týtt sum “umleyp”, sum tilvísing til ta náttina, tá ið Harrin fór ígjøgnum Egyptaland og drap allar hinar frumbornu hjá egyptum, men leyp um húsini hjá Hebreunum, tá ið hann sá blóðið smurt á durastavirnar og yvirleggjaran, (sí Exodus 12:12-13), og setti soleiðis Ísrael í frælsi undan fýra hundrað árum í trældómi.
Teir mongu mótstandararnir av hugtakinum av, at hava eina fullkomna Bíbliu, hava gjørt nógv úr hesi týðingini av orðinum “Pascha”.
Tá ið teir koma til orðið “Páskir” í Guðs Authoriseraðu Bíbliu, loypa teir á tað, og ímynda sær, at teir nú hava funnið prógv um, at Bíblian ikki er fullkomin. Tíbetur fyri okkum elskarar av Guðs orði, so taka teir feil. Páskir, sum vit vita, kemur frá fornu, heidnu hátíð Astarte, eisini kend sum Ishtar (úttalað næstan sum “Easter”). Henda hátíð hevur altíð verðið hildin seint í Apríl mánaði. Hon var, í sínum upprunaliga formi, ein fagnan av endurnýggjan jarðarinnar, eftir vetrartíðina. Hátíðin íroknaði eina fagnan av nøring. Orsakað av hesum, eru vanligu súmbolini um Páskafagnaðin til dømis kaninin, og eggið. Bæði eru kend fyri sínar nørandi eginleikar. Hetta snúðist mest um Astarte, ein kvinnuligan guddóm. Hon er kend í Bíbliuni sum “Himinsdrotningin” (sí Jeremiah 7:18; 44:14-25). Hon er móðir Tammuz (sí Ezekiel 8:14), sum eisini gjørdist maður hennara! Hesi perverteraðu ritualir funnu stað um sólarris páskamorgun (Ezekiel 8:13-16). Frá tilvísingunum í Jeremiah og Ezekiel, kunnu vit síggja, at sonnu Páskirnar hava ongantíð havt nakra sameining við Jesus Christ.
Trupulleiki: Sjálvt um Jødiska umleypið varð hildið mitt í Apríl (fjúrtanda dag í Apríl), og heidna hátíðin Páskir varð hildin seinni sama mánaðin, hvussu vita vit so, at Heródes vísti til Páskir (Páscha) í Gerningum Ápostlanna 12:4, og ikki Jødiska umleypið? Um hann vísti til umleypið, so var týðingin av “Pascha” sum “Páskir” ikki røtt. Men um hann veruliga vísti til heidna hátíðardagin Páskir (Pascha/Ishtar), so má King James Bíblian (AV 1611) av sonnum vera sjálvasta Guðs orð og sjálv orðini hjá Guði, tí hon er einasta Bíbian í prenti í dag, sum inniheldur rætta lesiháttin; (men nú eisini FKJ).
At greiða gátuna viðvíkjandi “Páskir” í vers 4, so mugu vit ráðføra okkum við okkara endaliga myndugleika, HEILAGU BÍBLIUNA. Lykilin, sum loysir loyndarmálið, finst ikki í vers 4, men í vers 3. (“Tá vóru dagar ósúrgaðs breyðs …”). At tryggja okkum rætta svarið, sum vit søkja, mugu vit finna sambandið ímillum umleypið og dagar ósúrgaðs breyðs. Vit mugu hava í huga, at Pætur varð handtikin, meðan “dagar ósúrgaðs breyðs” vóru (Gern. Áp. 12:3)
Okkara kanning má byrja við fyrsta umleypinum. Tað var tann náttin, í hvørji HARRIN sló allar hinar frumbornu í Egyptalandi. Ísraelitarnir vórðu bidnir um at drepa eitt lamb og rýða tess blóð á báðar síðustavirnar og á ovara síðustavin (yvirleggjaran), (sí Exodus 12:4-7). Lat okkum nú síggja, hvat Bíblian sigur viðvíkjandi fyrsta umleypinum, og um dagar ósúrgaðs breyðs.
Exodus 12:13-18: “Og blóðið skal vera hjá tykkum til eitt tekin uppiá húsunum har tit eru: og tá ið eg síggi blóðið, vil eg leypa um tykkum, og plágan skal ikki vera uppiá tykkum til at oyða tykkum, tá ið eg slái Egyptaland.
14 Og hesin dagurin skal vera tykkum til eitt minni; og tit skulu halda hann eina hátíð fyri HARRANUM út gjøgnum ættir tykkara; tit skulu halda hann eina hátíð eftir eini regluskipan um ævir.
15 Sjey dagar skulu tit eta ósúrgað breyð; enntá hin fyrsta dagin skulu tit beina burtur súrdeiggj út úr húsum tykkara: tí at hvørsumhelst ið etur súrgað breyð frá hinum fyrsta degi inntil hin sjeynda dagin, tann sál skal verða skorin av frá Ísrael.
16 Og í hinum fyrsta degi skal vera ein heilag samankalling, og í hinum sjeynda degi skal vera ein heilag samankalling hjá tykkum; einkið háttarlag av arbeiði skal verða gjørt í teimum, uttan tað sum hvør maður má eta, tað einans kann verða gjørt av tykkum.
17 Og tit skulu halda hátíð ósúrgaðs breyðs; tí at í sjálvum hesum sama deginum havi eg ført tykkara herar út úr Egyptalandi: tí skulu tit halda henda dagin í ættarliðum tykkara við eini reglugerð um ævir.
18 Í hinum fyrsta mánaði, á hinum fjúrtanda degi mánaðarins um aftan, skulu tit eta ósúrgað breyð, inntil hin ein og tjúgunda dag mánaðarins um aftan.”
Her, í Exodus 12:13, síggja vit, hvussu umleypið fekk sítt navn. HARRIN segði, at hann mundi “leypa um” øll tey hús, sum høvdu blóðið av lambinum rýtt á hurðina.
Eftir umleypið (Exodus 12:13-14), síggja vit, at sjey dagar skuldu fullførast, í hvørjum Jødarnir skuldu eta ósúrgað breyð. Hetta eru dagar ósúrgaðs breyðs!
Í vers 18 síggja vit, at dagarnir, sum hetta skuldi haldast, vóru 14. Apríl til og við 21. Apríl.
Hetta trúarliga halgihald er lýst klárari í Nummur 28:16-18: “Og í hinum fjúrtanda degi av tí fyrsta mánaðinum er umleyp HARRANS.
17 Og í hinum fimtanda degi av hesum mánaði er hátíðin: sjey dagar skal ósúrgað breyð verða etið.
18 Í tí fyrsta deginum skal vera ein heilag samankalling; tit skulu einkið háttarlag av tænarakendum arbeiði gera harí:”
Í vers 16 síggja vit, at umleypið bert verður roknað at vera á fjúrtanda degi mánaðarins. Morgunin eftir, tann fimtanda, byrja “dagar ósúrgaðs breyðs”.
Devteronomium 16:1-8: “GEV ans eftir Ábib (Apríl) mánaði, og halt umleypið at HARRANUM Guði tínum: tí at í Ábibs mánaði førdi HARRIN tín Guð teg fram út úr Egyptalandi um náttina.
2 Tú skalt tí sláturofra umleypið at HARRANUM Guði tínum, av stórfæafylginum og av smáfæafylginum, í tí plássi sum HARRIN skal velja at staðseta navn sítt har.
3 Tú skalt einkið súrgað breyð eta við tí; sjey dagar skalt tú eta ósúrgað breyð harvið, enntá nívdar breyðið; tí at tú komst fram út úr Egyptalandi í skundi: at tú mást minnast tann dag, tá ið tú komst fram úr Egyptalandi allar dagar lívs tíns.
4 Og tað skal einkið súrgað breyð verða sæð hjá tær í øllum bredda tínum sjey dagar; eiheldur skal nakað ting av kjøtinum, sum tú sláturofraðirt hin fyrsta dagin um aftan, verða verandi alla nátt inntil morgunin.
5 Tú mást ikki sláturofra umleypið innanfyri nakað av portrum tínum, sum HARRIN tín Guð gevur tær:
6 Men í tí plássi sum HARRIN tín Guð skal velja at staðseta navn sítt í, har skalt tú sláturofra umleypið um aftan, við niðurfaring sólarinnar, við tíðina sum tú komst fram út úr Egyptalandi.
7 Og tú skalt steikja og eta tað í tí plássi sum HARRIN Guð tín skal velja: og tú skalt snúgva um morgunin, og fara at tjøldum tínum.
8 Seks dagar skalt tú eta ósúrgað breyð: og á tí sjeynda deginum skal vera ein hátíðar-savnaður fyri HARRANUM Guði tínum: tú skalt einkið arbeiði gera harí.”
Her, í Devteronomium, síggja vit aftur, at umleypið verður sláturofrað fyrstu náttina (Devt. 16:1). Vert er at leggja til merkis, at umleypið skuldi haldast um kvøldið (v.6), ikki um sólarris (Ezekiel 8:13-16).
Í II. Krýnikubók 8:13 síggja vit, at hátíð ósúrgaðs breyðs var ein av trimum Jødiskum hátíðum, sum skuldu haldast um árið.
II. Krýnikubók 8:13: “Enntá eftir einum ávísum satsi hvønn dag, ofrandi samsvarandi við ábjóðan Móse, á sabbatunum, og á nýmánunum, og á hátíðar-festunum, tríggjar ferðir í árinum, enntá í hátíð ósúrgaðs breyðs, og í vikna-hátíðini, og í tabernakla-hátíðini.”
Nær ið enn umleypið varð hildið, so var tað altíð áðrenn dagar ósúrgaðs breyðs. Í II. Krýnikubók 30 fingu onkrir Jødar, sum ikki vóru førir fyri at halda umleypið í fyrsta mánaðinum, loyvi til at halda tað í øðrum. Men daga-tølini vórðu tey somu.
II. Krýnikubók 30:15&21: “So drópu teir umleypið á tí fjúrtanda deginum av øðrum mánaðinum: og prestarnir og Levitarnir skammaðust, og halgaðu seg sjálvar, og førdu inn brenniofrini inn í hús HARRANS.” … “Og børn Ísraels, sum vóru hjástaddir í Jerusalem, hildu hátíð ósúrgaðs breyðs í sjey dagar við miklari gleði: og Levitarnir og prestarnir prísaðu HARRANUM dag um dag, syngjandi við hørðum ljóðførum at HARRANUM.”
Ezra 6:19&22: “Og børn fangaskapsins hildu umleypið uppá hin fjúrtanda dag hins fyrsta mánaðar.” … “Og hildu hátíðina av ósúrgaðum breyði sjey dagar við gleði: tí at HARRIN hevði gjørt teir frøifullar, og vent hjarta kongsins av Assýriu at teimum, til at styrkja teirra hendur í arbeiði húsar Guðs, Ísraels Guðs.”
Vit síggja, frá at studera hvat BÍBLIAN hevur at siga viðvíkjandi hesum málevni, at raðfylgjan í tingunum er sum fylgjandi:
(1) 14. Apríl varð lambið dripið. Hetta er umleypið. Eingin hending, aftaná 14. Apríl, verður kallað umleypið.
(2) Um morgunin hin 15., byrja dagar ósúrgaðs breyðs, eisini kent sum hátíð ósúrgaðs breyðs.

Eisini má leggjast til merkis, at tá ið umleypið verður nevnt í Nýggja Testamenti, vísir tað altíð til máltíðina, sum skuldi etast um kvøldið 14. Apríl, ikki til alla vikuna. Dagar ósúrgaðs breyðs verða ONGANTÍÐ umtalaðir sum umleypið. (Minnast má til, at eingil HARRANS fór ígjøgnum Egyptaland í éini nátt, ikki sjey nætur á rað.

Lat okkum nú hyggja at Gerningum Ápostlanna 12:3-4: “Og av tí at hann sá at tað toknaði Jødunum, fór hann longur fram til at taka Pætur eisini. (Tá vóru dagar ósúrgaðs breyðs.)
4 Og tá ið hann hevði handtikið hann, setti hann hann í fongsul, og gav hann yvir til fýra fýramanna-vaktir av hermonnum at vakta hann; ætlandi eftir Páskir at føra hann fram til fólkið.”
Vers 3 vísir, at Pætur varð handtikin undir døgum ósúrgaðs breyðs (tað er 15.-21. Apríl). Bíblian sigur: “Tá vóru dagar ósúrgaðs breyðs”. Umleypið (sum altíð var 14. Apríl), var longu komið og farið. Heródes kundi ómøguliga havt meint við umleypið í síni framsøgn viðvíkjandi Páskum. Næsta umleypið var eitt heilt ár burturi! Men heidna hátíðin Páskir (Pascha) var bara nakrar fáar dagar burturi. Minst til, at Heródes var ein heiðin Rómverji, sum tilbað “himinsdrotningina”. Hann var IKKI ein Jødi. Hann hevði onga grund til at halda umleypið. Summir kundu talað fyri, at hann vildi bíða, inntil eftir umleypið, av ótta fyri at øsa Jødarnar. Men tað eru tveir ræðuligir feilir í hesum hugsanarhátti.
Fyri tað fyrsta, so varð Pætur ikki longur roknaður sum Jødi. Hann hevði frásagt Jødadómin. Jødarnir høvdu her onga grund til at øsast av gerðum Heródesar.
Fyri tað næsta, so kundi hann ikki havt bíðað inntil eftir umleypið, tí hann helt, at Jødarnir ikki vildu drepa nakran mann undir eini trúarligari hátíð. Teir drópu Jesus undir umleypinum (Matthæus 26:17-19:47). Teir vóru eisini spentir av Heródesar drápi av Jákupi. Ein og hvør veit, at eitt øst harkalið hevur serligt mót til at fremja harðskap undir trúarligum hátíðum, ikki eftir.
Tá ið vit víðari umhugsa støðu Heródesar sum Rómverji, so mugu vit minnast til, at Heródesarnir vóru væl kendir fyri at feira hátíðir (Matthæus 14:6-11). Ja, hjá Matthæus 14 síggja vit, at Heródes var enntá villigur at drepa ein Guðs mann undir einum av sínum hátíðarhaldum.
Tað er grundleggjandi at síggja, at Heródes, í Gerningum Ápostlanna 12, longu hevði handtikið Pætur undir døgum ósúrgaðs breyðs, sum er eftir umleypið. Dagar ósúrgaðs breyðs endaðu 21. Apríl. Stutt eftir tað, kom Heródesar hátíðarhald av heidnu páskunum. Heródes hevði ikki dripið Pætur undir døgum ósúrgaðs breyðs, einfaldliga av tí, at hann vildi bíða til eftir Páskir. Við tað, at tað er greitt, at bæði Jødar (Matthæus 26:17-47) og Rómverjar (Matthæus 14:6-11) ikki vildu drepa undir trúarligum hátíðarhaldi, tykist meiningin hjá Heródesi at hava verið, at hann ikki vildi lata Jødarnar eiga allan stuttleikan. Hann fór at bíða til hansara egna heidna hátíð kom, og síggja til tess, at Pætur doyði mitt í øllum tí stuttleikanum.
Soleiðis síggja vit, at tað var Guðs forsjón, sum fekk teir Andsfyltu týðararnar av okkara King James Bíbliu til RÆTT at týða “Pascha” sum “Páskir” (og tað orðið stendur av røttum bara her í allari Bíbliuni!). Tað vísti heilt víst ikki til Jødiska “umleypið”. Ja, at broytt tað til umleyp hevði at ørkymlað lesaran og gjørt sannleikan um støðuna ógreiðan.

---

Kapitul 3

SPURNINGUR: Eg havi hoyrt, at King James var ein sodomitur. Er tað satt?
SVAR: Nei.

FRÁGREIÐING: James kongur I av Onglandi, sum autoriseraði týðingina av kendu King James Bíbliuni, varð hildin vera ein hin besti, um ikki hin besti kongur, sum Ongland nakrantíð hevur havt.
Ígjøgnum sín vísdóm og sítt miðvísi, sameindi hann teir kríggjandi ættarbólkarnar í Skotlandi til éina sameinda tjóð, og síðan sameindi hann Ongland og Skotland, til at mynda grundleggingina av tí, sum varð kent sum Bretska heimsveldið.
Í eini tíð, har einans kirkjurnar í Onglandi høvdu Bíbliuna á Enskum, var tráanin hjá James kongi, at tað meiniga fólkið skuldi hava Bíbliuna í hondini á teirra egna máli. Og soleiðis varð tað, at í 1603 rópaði James kongur 54 av best lærdu monnum í søguni saman at fullføra hetta mikla arbeiði. Í eini tíð, har heimsins leiðarar ynsktu at halda sínar undirsáttar í andligari óvitan, bjóðaði James kongur sínum undirsáttum størstu gávu, sum hann kundi geva teimum: Teirra egna eintak av Guðs orði á Enskum.
James, sum dugdi flótandi Latín, Grikskt, og Franskt, og var lærdur í Italskum og Sponskum, skrivaði enntá eina traktat, sum varð kallað: “Mótleikur ímóti tubbakki”, sum varð skrivað, fyri at hjálpa til at bæsa nýtsluni av tubbakki í Onglandi.
Ein slíkur maður mátti vissuliga fáa sínar fíggindar. Ein slíkur maður, Anthony Weldon, mátti koyrast úr hirðini hjá kongi. Weldon svór hevnd. Tað varð ikki fyrr enn í 1650, fimm og tjúgu ár eftir deyða James, at Weldon sá sín møguleika. Hann skrivaði eitt skriv, har hann kallaði James fyri ein sodomit. Sjálvandi, tá ið James nú var deyður, kundi hann ikki verja seg.
Við tað, at enn var nóg mikið av fólki á lívi, sum vitsti, at hetta ikki var satt, varð skrivið í tað stóra og tað heila sæð burtur frá. Í veruleikanum var tað sovandi í mong ár, inntil fyri nýggjum, tá ið tað varð grivið upp av kristnum, sum vóna, at við at møguliga kunna spilla James kong út, so kunnu tey bletta Bíbliuna, sum ber hansara navn, so at Christin høvdu vent burtur frá Guðs Bók til eina meira “nútíðar týðing”.
Tó tykist tað sum um, at falska frágreiðingin hjá Weldon stórt sæð ikki verður tikin fyri fult av bróðurpartinum av Christindóminum, undantikið av teimum sum hava duldar ætlanir, so sum Weldon sjálvur eisini hevði.
Her kann eisini nevnast, at Rómverska Católska kirkjan var so sjúk eftir at halda sonnu Bíbliuna burturi úr hondunum á Enskt talandi fólkinum, at hon royndi at drepa James kong og alt parlamentið í 1605.
Í November í 1605 varð ein Rómverskur Catolikkur, nevndur Guy Fawkes, undir leiðslu av einum jesuitiskum presti, sum nevndist Henry Garnet, funnin í kjallaranum í parlamentinum við tríati og seks tunnum av krúti, sum hann ætlaði at brúka til at spreingja James kong og alt parlamentið í luftina við hin 5. November. Eftir at hava dripið kong, ætlaðu teir at fongsla børn hansara, og endurstovna Ongland sum ein stát, sum skuldi lýða pávan og drepa øll, sum stóðu ímóti. Ikki er neyðugt at siga tað, men fullkomna Enska Bíblian hevði heilt víst verið eitt av ætlaðu ofrunum. Fawkes og Garnet og átta aðrir samansvornir vórðu handtiknir og hongdir.
Tað tykist sum um at teir, sum arbeiða so hart fyri at bletta persónleika James kongs, koma upp í part við ein vanheilagan hóp.

---

Kapitul 6

SPURNINGUR: Stuðla ikki tey bestu handritini nýggju versjónunum?
SVAR: Nei. Tey bestu handritini stuðla Bíbliuni, Authoriseraðu Versjónini (AV).

FRÁGREIÐING: Tær nýggju versjónirnar eru stuðlaðar av umleið fimm av teimum yvir 5000 handritunum av Bíbliu tekstinum. Atfinnarar av Bíbliuni hevda, at tey handritini sum nýggju versjónirnar eru bygdar á, eru betri enn tey sum týðararnir av Authoriseraðu Verjsónini brúktu, men hetta er ikki rætt.
Tvey tey mest framtraðkandi av hesum, Vaticanus, sum er ognin hjá Rómversk Católsku kirkjuni, og Sinaiticus, eru bæði kend fyri at vera yvirsvomin við feilum. Sagt verður, at Sinaiticus hevur verðið rættað og broytt av ikki minni enn tíggju ymsum skrivarum. Í Vaticanus finst prógv um sera slapt arbeiði. Ferð eftir ferð eru orð og heilir setningar endurtikin hvørt eftir øðrum, ella fullkomiliga útilatin. Allur teksturin hevur verðið rongdur av onkrum persóni, ella persónum, sum fóru yvir hvønn bókstav við einum penni, og hava harvið gjørt skilgreiningina av bókstøvunum ómøguliga.
Bæði handritini innihalda ikki-íblástar, anti-skriftligar bøkur, sum ikki finnast í Bíbliuni.
Tað einasta, sum hesi feilfyltu, óálítandi handritini eru betri í, er tað materialið, tey eru skrivað á. Tey eru væl innbundin, og síðurnar eru ovurfínt djóraskinn. Teirra evnisliga útsjónd, mótsatt teirra virðisleysa teksti, er lokkandi fyri tað náttúrliga eygað. Men vit hava øll hoyrt orðtakið: Tú kanst ikki døma eina bók eftir permuni”. Permurnar eru vakrar, men teirra tekstir líkjast ongum.
Og kortini, hóast hesar væl kendu korruptiónir, so eru hesi bæði handritini grundarlagið fyri nýggju versjónunum, so sum NASB og NIV og ESV, sum gera hesar versjónir grundleggjandi feilandi og óálítandi.
Tey handritini, sum eru umboðað av King James Bíbliuni, hava tekst av hægstu góðsku. So vit síggja, at tey bestu handritini eru tey, sum vórðu brúkt av King James týðarunum.

---

Kapitul 7

SPURNINGUR: Um tað finst ein fullkomin Bíblia á Enskum, má tað so ikki eisini vera ein fullkomin Bíblia á Fronskum, Týskum, Japonskum, osfr.?
SVAR: Nei. Guð hevur altíð givið sítt orð til éitt fólk, á éinum máli, fyri at útføra éitt endamál: Umvenda heimin. Uppáhaldið, at tað má vera ein fullkomin týðing á hvørjum máli er rangt og ósambæriligt við Guðs prógvaða framgangsmáta.

FRÁGREIÐING: Henda frágreiðing kemur í trimum pørtum: Gamla Testamentið, Nýggja Testamentið, og Bíblian øll.

(1) Gamla Testamentið:
Tað er ein viðurkend staðroynd, at, við undantaki av onkrum pørtum av Ezra og Dániel, so varð Gamla Testamentið skrivað á Hebraiskum. Tað er eisini viðurkent, at tað varð Guðdómliga givið Jødunum.
Soleiðis stovnar Guð sítt arbeiðsmynstur. Hann gav sítt orð til éitt fólk á éinum tungumáli.
Guð, sum týðiliga ikki var hóttur av nútíðar lærdómi, helt seg ikki vera noyddan at veita síni orð á Egyptiskum, Kaldeiskum, Sýriskum, Ethiópiskum, ella nøkrum øðrum av teimum málunum sum vóru í brúki á jørð um tað mundið, tá ið Gamla Testamentið varð skrivað.
Gamla Testamentið varð útilokandi givið Jødunum. Tann, sum ynskti sær Guðs orð, mátti umvenda seg til Jødadómin. Ríkilig veitan varð gjørd fyri slíkum hendingum.

(2) Nýggja Testamentið:
Tað er eisini ein viðurkend staðroynd, at Nýggja Testamentið varð skrivað á Grikskum, Koine Grikskum. Aftur her, sá Harrin opinbært onga grund fyri, at íblása fullkomin upprunahandrit á øllum heimsins tungumálum, sum tá funnust.
Men hesa ferð, ístaðin fyri at geva sína Bók til eina tjóð, so sum Ísrael, so gav Guð hana til tey Christnu, sum fingu boð um at fara út at prædika gleðiboðskapin fyri øllum heiminum, (Matthæus 28:19). Hansara val av Grikskum til málið í Nýggja Testamenti var eyðsæð, í og við at tað var tað mest útbreidda málið í heininum um tað mundið.

(3) Bíblian øll:
Tað er týðiligt, at Guð nú hevði brúk fyri at fáa bæði sítt Gamla Testamenti og sítt Nýggja Testamenti sveisað saman á einum máli, sum var kent fyri øllum heiminum. Einans Enskt kann sigast vera eitt slíkt tungumál.
Enska málið hevði ment seg í nógvar øldir, inntil síðst í 1500 talinum. Um tað mundið, náddi tað eitt støði av góðsku, sum einkið tungumál á jørð nakrantíð hevur nátt. Tað tykist sum Guð gjørdi restina. Hann valdi hetta fullkomna málið til fullfíggingina av síni fullkomnu Bók.
Fyrst dekkaði Ongland, og seinni Sameindu Statirnir, allan heim, sum máttmiklastu tjóðir heims, og grundløgdu Enskt á øllum hornum heimsins sum fyrsta, ella annað mál.
Í dag mugu tjóðir, sum ikki tosa Enskt, enn læra sínar borgarar Enskt. Enntá tjóðir, sum eru illviljaðar ímóti vesturheiminum, so sum Russland og reyða Kina, mugu læra sítt handilsfólk og sítt hernaðarfólk at tosa og skriva Enskt.
Soleiðis varð tað, at hjá Guði at velja Enskt, at sameina bæði Testamenti síni í, so valdi hann tað einasta málið, sum allur heimurin fór at kenna. Júst sum hann hevur víst, í at velja bert éitt mál fyri Gamla Testamentið og bert éitt mál fyri Nýggja Testamentið, so helt hann áfram henda framgangshátt, við at sameina tey bæði Testamentini í bert éitt tungumál.
Men lat okkum ikki gloyma ta sannroynd, at saman við at velja Enska málið, so hevur Guð givið okkum boð um at útføra boðanina av gleðiboðskapinum. Hann gav okkum ikki eina fullkomna Bíbiu, til at liggja vakurt á kaffiborðinum, ella í stovuni, so at gestirnir kunnu síggja at vit eru sera trúrøkin. Hann gav okkum ikki sína Bók, hjá okkum at pressa fyrstu blómuna, vit fingu frá okkara unnustu, ella unnusta, ella at halda eina familjuskrá í. Hann gav okkum hana at lesa! Og at stinga undir armin og boða fyri óumvenda heiminum gleðitíðindini um Jesu rindan fyri okkara syndir.
Latum okkum trúliga gera tað!

---

Kapitul 14

SPURNINGUR: Hevdaðu týðararnir av Authoriseraðu Versjónini, at teir vóru íblástir av Guði?
SVAR: Nei. Men Bíbilskt sæð, so merkir tað ikki at teir ikki kundu vera íblástir.

FRÁGREIÐING: Menninir í týðingarnevndini av King James Bíbliuni vóru, uttan andmæling, teir mest lærdu í síni síni og dyggiliga egnaðir til tað arbeiði sum teir fóru undir. Teir vóru sum heild útgjørdir bæði bókliga, av síni víðu vitan, men eisini andliga egnaðir, av síni hollu lívsførslu.
Teirra millum vóru menn, sum akademiskt tóku ein mánað frí og brúktu tíðina at læra seg eitt nýtt mál; skrivaðu Persiska orðabók, uppfunnu serliga støddfrøðiliga strikufjøl, ein var arkitektur, ein hevði ræði á eysturlendskum málum, teir kjakaðust alment á Grikskum, lærdu Elizabeth drotning Grikskt og støddfrøði. Um ein teirra varð sagt: Hebraiskt hevði hann í fingrunum. Men høvuðkunnleiki kann vera ein banning, um hann ikki verður javnvigaður við einum brennandi, Guðrøknum hjarta.
Á hesum øki, tí andliga økinum, vóru teir langt frammanfyri mangar sum í dag vifta við sínum lærdómi, men sum tó dumpa, tá ið tað kemur til ein praktiskan, persónligan vitnisburð.
Hesin hópurin varð signaður við monnum, sum vóru kendir fyri sítt vandlæti og dugnaskap í at kjakast við og umvenda Rómverskar Catolikkar til Christ. Teir brúktu fleiri tímar, bæði í persónligari og familju andakt. Mangir gjørdu trúboðanargerning og virkaðu sum missiónsumboðsmenn hjá Elizabeth drotning. Ein livdi heilt til hundrað og eitt ára aldur. Í sínum síðstu árum, eftir at hava prædikað tveir heilar tímar fyri savnaði sínum, segði hann: “Eg vil ikki longur troyta tykkara tolmóð”, til hvat allur savnaðurin einmælt rópaði út: “ Fyri Guðs skyld halt áfram”. Síðan helt hann áfram sína upplating av Guðs orði til longdar.
Tó varð mannliga tilveran eisini teirra lutur, sum so týðiliga er opinberað í TILOGNINGAR EPISTLINUM:
“So at um, á teirri einu síðuni, vit skulu verða baktalaðir av Pávaligum Persónum her heima ella burturi, sum tí vilja útspilla okkum, av tí at vit vóru neyðars amboð at fáa Guðs heilaga Sannleika at verða enn meir og meir kendan hjá fólkinum, hvørji teir tráa enn at halda í vankunnu og myrkri; ella um, á hinari síðuni, vit skulu
verða útspiltir av sjálvsinnbillandi Brøðrum, sum renna sínar egnu vegir, og veita dáming at ongum, uttan tí sum er myndað av teim sjálvum, og smíðað á teirra ambolti;”. Kortini, hóast sínar framúrskarandi eginleikar, so hevdaðu teir aldri íblástur. (Sum, um teir høvdu gjørt tað, hevði tað gjørt spilliklútarnar fegnar, sum prógv um ein hugmóðigan anda.) Teir hevdaðu ikki eingong fullkominleika um sítt arbeiði.
Merkir hetta, at av tí at teir ikki hevdaðu at Guðs hond var við teimum í týðingararbeiðinum av Skriftini, at hann ikki kundi vera ella ikki sat í stjórn yvir teirra arbeiði? Fyri at finna svarið, mugu vit hyggja í Bíbliuna, okkara endaliga myndugleika í øllum málum um trúgv og venju.
Tá ið Jóhannes Doyparin, í Jóhannes kapitul eitt, varð spurdur av Levitunum, um hann var Elijah, (Jóh. 1:21), tá svaraði hann, at hann ikki var Elijah. Tó sigur Jesus Christus greitt, í Matthæus 11:7-14 og 17:10-13, at Jóhannes var Elijah.
Leyg Jóhannes Doyparin? Nei. Leyg Jesus Christus? Sjálvandi ikki. Svarið er einfaldliga tað, at Jóhannes var Elijah, men hann vitsti ikki av tí! Soleiðis síggja vit frá okkara Bíbilska fyridømi, at ein maður kann hava Guðs virknað ígjøgnum seg, men ikki vita av tí. Somuleiðis kundi Guð lættliga, á Guðdómligan hátt, leiða King James týðararnar, uttan teirra virknu medvitan um tað.

---

Kapitul 4

SPURNINGUR: Finnast ikki forn orð í Bíbliuni, og tørvar okkum ikki eina nútíðar týðing, fyri at sleppa av við tey?
SVAR: Ja og nei. Ja, tað finnast forn orð í Bíbliuni, men nei, okkum tørvar ikki eina nútíðar týðing fyri at sleppa av við tey.

FRÁGREIÐING: At tað finnast forn orð í Bíbliuni er satt. Eitt fornt orð er eitt orð, sum ikki longur verður nýtt í dagligari talu og hevur verðið skift út við eitt annað. Eitt gott dømi um eitt fornt Enskt orð finst í I. Corinth 10:25
“Whatsoever is sold in the shambles, that eat, asking no question for conscience sake:”
Orðið shambles er fornt. Tað hevur verðið skift út í vanligari talu við orðið “market place”. Vit kunnu vissuliga vera vís í, at shambles var eitt meira beinrakið orð at lýsa forna marknaðin, og mangar út um heimin í dag. (shambles = hurlivasi). Kortini er tað farið úr vanligari nýtslu fyri ein marknað.
Jamen, skuldu vit so ikki givið út eina nýggja týðing, sum fjernar “shambles” og setur ístaðin tað meira vanliga orðið “market place”?
Nei. Tað, sum vit eiga at gera, er venda okkum til Bíbliuna, okkara hægsta myndugleika í øllum málum um trúgv og venju, og vita hvat Bíbilsk venja er viðvíkjandi fornum orðum. Tí at vissuliga vilja vit, sum trúgva á eina fullkomna Bíbliu, fylgja Bíbliunnar venju viðvíkjandi fornum orðum.
Tá ið vit søkja í skriftini, finna vit ta Bíbilsku venjuna, hvussu ein fer við fornum orðum, í I. Sámuel 9:1-11: “NÚ, tað var ein maður av Benjamin, hvørs navn var Kisj, sonur Abiels, sonar Zerors, sonar Bechoraths, sonar Aphiah, ein Benjamiti, ein mektigur veldismaður.
2 Og hann hevði ein son, hvørs navn var Saul, ein úrvals ungur maður, og ein frálíkur: og tað var ikki Ísraels barna millum ein frálíkari persónur enn hann: frá sínum akslum og uppeftir var hann hægri enn nakar av fólkinum.
3 Og asnarnir hjá Kisj, faðir Sauls, vóru burturvilstir. Og Kisj segði til Sauls, sonar síns, Tak nú ein av tænarunum við tær, og reis teg, far og leita eftir asnunum.
4 Og hann fór um Ephraim fjall, og fór ígjøgnum land Sjalisja, men teir funnu teir ikki: tá fóru teir ígjøgnum land Sjalims, og har vóru teir ikki: og hann fór ígjøgnum land Benjamitanna, men teir funnu teir ikki.
5 Og tá ið teir vóru komnir til land Zuphs, segði Saul til tænara síns, sum var við honum, Kom, og latum okkum venda aftur; at ikki faðir mín fari frá at hava umsorgan fyri asnunum, og stúri fyri okkum.
6 Og hann segði við hann, Sí nú, tað er í hesum staðinum ein Guðs maður, og hann er ein ærumikil maður; alt, sum hann sigur, ber vissuliga á: nú, latum okkum fara hagar; vera má, at hann kann sýna okkum veg okkara, sum vit skuldu farið.
7 Tá segði Saul til tænara síns, Men sí, um vit fari, hvat skulu vit bera manninum? tí at breyðið er brúkt í ílátum okkara, og til er ikki ein gáva at føra til Guðs mansins: hvat hava vit?
8 Og tænarin svaraði Sauli aftur, og segði, Sí, eg havi her við hond fjórðingspartin av einum sjekli av silvuri: tað vil eg geva til Guðs mansins, at siga okkum veg okkara.
9 (Áðurfyrr í Ísrael, tá ið ein maður fór at fregnast av Guði, svá talaði hann, Kom, og lat okkum fara til síggjarans: tí at hann, sum nú verður kallaður ein Prophetur, varð áðurfyrr kallaður ein Síggjari.)
10 Tá segði Saul til tænara síns, Væl sagt; kom, latum okkum fara. So teir fóru at staðinum, har Guðs maðurin var.
11 Og sum teir fóru niðan heyggin til staðarins, funnu teir ungar moyggjar, farandi út at draga vatn, og søgdu við tær, Er síggjarin her?”

Her, í fyrstu ellivu versunum í I. Sámuel 9, verða vit ikki einans møtt við einum fornum orði, men við Bíbliunnar egna máta at handfara tað.
Vit síggja Saul og ein av tænarum faðirs hansara, sum leita eftir asnunum, sum vóru rýmdir (I. Sámuel 9:1-5). Teir gera av, at fara at hitta Sámuel síggjara og biðja um hansara hjálp at finna asnarnar (v. 6-8).
Í vers 11 renna vit okkum í eitt orð, sum tá var vorðið fornt. Men, áðrenn tað hendir, setur Guð klombur í frásøgnina (vers 9), fyri at greiða okkum frá um tað forna orðið. Legg til merkis, at vers 9 sigur, at “hann, sum nú verður kallaður ein Prophetur, varð áðurfyrr kallaður ein Síggjari”. Soleiðis síggja vit, at ímillum ta tíð, sum henda hending fór fram og ta tíð sum hendingin varð Guðdómliga skrásett, varð orðið “síggjari” farið úr vanligari nýtslu, fyri at verða skift út við “prophetur”. “Síggjari” var nú vorðið fornt.
Men, hygg nú væl at vers 11, har tað forna orðið tó verður brúkt.
“Og sum teir fóru niðan heyggin til staðarins, funnu teir ungar moyggjar, farandi út at draga vatn, og søgdu við tær, Er síggjarin her?”
Vinarliga legg til merkis, at versið heldur fast við tað útgingna orðið “síggjari”. Tað stendur ikki: “Er propheturin her?”
Soleiðis síggja vit, at Guð sjálvur, ígjøgnum Guðdómliga íblástur Halga Andans, brúkti vers 9 til at greiða frá um tað komandi forna orðið, men broytti ikki heilaga tekstin!
So at vit síggja, at Bíbilska venjan fyri hvussu man ber seg at í støðum so sum vit finna í I. Cor 10:25, tá ið vit prædika, er at siga við savnaðin nakað í henda rætning: “Tað, sum áðurfyrr æt “shambles”, verður nú kallað “marketplace”. Men vit eiga at lata tað forna orðið standa í tekstinum. Hetta er tað, sum Guð gjørdi! Víst fara vit syndarar ikki at koma fram við einum betri máta at handfara forn orð enn Guð.
So at svarið til spurningin er: “Ja, tað finnast forn orð í Bíbliuni, men nei, okkum tørvar ikki eina nútíðar týðing fyri at sleppa av við tey. Guð broytti ikki sína Bók. Hann vil vissuliga ikki, at vit gera tað heldur.

---

https://youtu.be/6IhMH3pdEGs