46 ¶ Og teir komu til Jericho: og sum hann fór út úr Jericho við sínum lærusveinum og einum stórum tali av fólki, sat blindi Bartimæus, sonur Timæusar, við síðuna av alfaraveginum biddandi.
47 Og tá ið hann hoyrdi at tað var Jesus úr Nazareth, tók hann at rópa út, og siga, Jesus, tú Sonur Dávids, hav miskunn yvir meg.
48 Og mangir áløgdu honum at hann skuldi halda friði sínum: men hann rópaði tað mikið meira ein stóran deil, Tú Sonur Dávids, hav miskunn yvir meg.
49 Og Jesus stóð stillur, og beyð hann at verða kallaðan. Og teir kalla hin blinda mannin, sigandi við hann, Ver við góða uggan, rís; hann kallar teg.
50 Og hann, kastandi frá sær klæði sítt, reis, og kom til Jesu.
51 Og Jesus tók til orða og segði við hann, Hvat vilt tú at eg skuldi gjørt tær? Hin blindi maðurin segði við hann, Harri, at eg mátti fingið sjón mína.
52 Og Jesus segði við hann, Far tín veg; trúgv tín hevur gjørt teg heilan. Og straks fekk hann sjón sína, og fylgdi Jesusi á veginum.
( Markus 10:46—52 FKJ )
46 ¶ And they came to Jericho: and as he went out of Jericho with his disciples and a great number of people, blind Bartimaeus, the son of Timaeus, sat by the highway side begging.
47 And when he heard that it was Jesus of Nazareth, he began to cry out, and say, Jesus, thou son of David, have mercy on me.
48 And many charged him that he should hold his peace: but he cried the more a great deal, Thou son of David, have mercy on me.
49 And Jesus stood still, and commanded him to be called. And they call the blind man, saying unto him, Be of good comfort, rise; he calleth thee.
50 And he, casting away his garment, rose, and came to Jesus.
51 And Jesus answered and said unto him, What wilt thou that I should do unto thee? The blind man said unto him, Lord, that I might receive my sight.
52 And Jesus said unto him, Go thy way; thy faith hath made thee whole. And immediately he received his sight, and followed Jesus in the way.
( Mark 10:46—52 KJB )
Og tráaði av honum brøv til Damascus til sýnagogurnar, at um hann fann nakran, tilhoyrandi hesum veginum, hvørt tey vóru menn ella kvinnur, hann mátti føra tey bundin til Jerusalem.
( Gern. Áp. 9:2 FKJ )
Og ta somu tíðina reis tað eingin smávegis øsingur um tann vegin.
( Gern. Áp. 19:23 FKJ )
Men tá ið ymsir vórðu herdaðir, og trúðu ikki, men talaðu ilt um tann vegin frammi fyri mannfjøldini, ..
( Gern. Áp. 19:9a FKJ )
Og tá ið Felix hoyrdi hesi ting, havandi meiri fullkomnan kunnleika um tann vegin, útsetti hann teir, …
( Gern. Áp. 24:22a FKJ )