1: TVÆR LINJUR AV HANDRITUM

Í dag hoyra vit mangan tosað um “eldri” og “meiri álítandi” handrit, men vit hoyra ikki nógv um upprunan til hesi handrit.  Tað er ein væl prógvað sannroynd, at tað finnast einans tvær linjur av bíblium: tann eina úr Antiochiu í Sýriu (kend sum tann Sýriska, ella Byzantiska tekst týpan), og hin kemur úr Alexandriu í Egyptalandi (kend sum tann Egyptiska, ella Hesykniska tekst týpan).  Sýriski teksturin úr Antiochiu er fleirtals teksturin, frá hvørjum okkara elskaða King James 1611 kemur, og tann Egyptiski teksturin er minniluta teksturin, frá hvørjum tær nýggju perversjónirnar koma.  (Gloym Róm og hennara vestara tekst, tí hon fekk síni manuskriptir úr Alexandriu í Egyptalandi.)

Legg til merkis, hvussu ringan vitnisburð Halgi Andin, gjøgnum skriftina, gevur um Egyptaland og Alexandriu:

1. Egyptaland verður fyrstu ferð nevnt í sambandi við, tá ið Ábram ikki leit á Egyptar viðvíkjandi ektakonu síni.
   (Genesis 12:10-13)
2. Ein av teim klárastu prophetisku myndunum uppá Christus í Bíbliuni, varð seldur júst til Egyptalands sum trælur.
   (Genesis 37:36)
3. Jóseph vildi ikki at bein hansara vórðu eftirlatin í Egyptalandi.
   (Genesis 50:25)
4. Guð drap allar hinar fyrstuføddu hjá Egyptum.
   (Exodus 12:12)
5. Guð kallar Egyptaland fyri Trældómshúsið.
   (Exodus 20:2)
6. Guð kallar Egyptaland fyri Jarn bræðsluovnin.
   (Devteronomion 4:20)
7. Kongar Ísraels fingu noktað av Guði at fáa sær hestar úr Egyptalandi
   (Devteronomion 17:16)
   So hví kuldu vit leitað hagar eftir eini bíbliu?
8. Jødarnir fingu noktað at søkja sær hjálp úr Egyptalandi
   (Jeremiah 42:13-19)
   So hví skuldu vit fingið ófrelstar “egyptar” at týða korrupt Egyptisk manuskriptir fyri okkum?
9. Guð ætlar at revsa Egyptaland.
   (Jeremiah 46:25)
10. Guð kallar Son sín út úr Egyptalandi (Hós. 11:1; Matth. 2:15), eins væl og hann leiddi Ísraelsmenn út úr Egyptalandi at tæna sær í oyðimørkini.
    (Exodus øll)
11. Egyptaland verður flokkað saman við Sodomu.
    (Opb. 11:8)
12. Fyrstu ferð, Alexandria verður nevnt í Bíbliuni, er tað í sambandi við vantrúgvandi fólk, atsókn, og til endans deyða hins fyrsta martýrs: Stephans.
    (Gern. Áp. 6:9 & 7:54-60)
13. Aðru ferð, ið Alexandria verður nevnt, snýr tað seg um ein villfarnan prædikumann, sum mátti verða rættleiddur í Guðslæru síni.
    (Gern. Áp. 18:24-26)
14. Tvær tær síðstu ferðirnar, ið vit lesa um Alexandriu, er í Gern.  Áp. 27:6 og 28:11.  Her síggja vit, at Paulus varð sigldur til deyða sín í Róm av tveimum skipum úr Alexandriu.
15. Alexandria var tann næststørsti býurin í Rómverska ríkinum, Róm verandi hin størsti.  Býurin varð grundlagdur í 332 f. Chr. av Alexanderi Mikla (ein mynd uppá anti-christ í Dániel kap. 8).  Staðsettur við Níláar-ósan, var Alexandria staðurin, har viti Pharaos stóð, eitt av “hinum sjey undrum” hins forna heims.  Alexandria hýsti eisini gudspekiskúlanum, sum einaferð varð leiddur av stóra trúvillinginum Adamantiusi Origeni (185-254 e. Chr.), sum var høvuðs drívmegin aftanfyri avskeplingarnar í Alexandriska tekstinum.

SPURNINGUR: Í ljósinum av, hvat Guðs orð sjálvt sigur um sokallaðan hægri kunnleika og heimspeki (I. Cor, 1:22; Róm 1:22; Gen. 3:5; Col. 2:8; I. Cor. 8:1), hví skuldi nakar veruligur Christin væntað at funnið hitt sanna Guðs orð í Alexandriskum handritum?

Týtt úr bókini “Fighting Back”,
“A handy Reference Guide for King James Bible Believers.”
Eftir James L. Melton.

Leggið til merkis, at BÁÐAR hīnar Føroysku “bíbliurnar” eru týddar eftir Alexandriskum handritum, ikki eftir teirri VERULIGU BÍBLIUNI, henni úr Antiochiu, sum Católska skøkjan hevur ligið eftir og brent í 1700 ár!!

2: ANTIOCHIU-LINJAN — GUÐS VARÐVEITTA BÍBLIA

Handritini úr Antiochiu vórðu fyri tað mesta avskrivað av sonnum Bíbliu-trúgvandi Christnum, sum høvdu til endamáls at vinna sálir og at breiða út Guðs orð. Sigur tað tær ikki okkurt? (Um ikki, so er ivasamt, um tú ert frelstur!).
…………….
Legg til merkis, hvussu góðan vitnisburð skriftin sjálv gevur Antiochiu:

1. Fyrstu ferð, hesin staður verður nevndur, síggja vit, at Antiochia er heimstaður hjá einum Ands-fyltum dekni (Gern. Áp. 6:3-5). Heldur tú tað vera bert av tilvild, at Halgi Andin fyrstu ferð nevnir Antiochiu í hinum sama kapitli, sum hann fyrstu ferð nevnir Alexandriu?
2. Í Gern. Áp. 11:19 er Antiochia eitt skjól hjá atsøktum heilagum.
3. Tann fyrsta stóra rørslan av Halga Andanum millum heidninganna fer fram í Antiochiu (Gern. Áp. 11:20-21).
4. Paulus og Barnabas lærdu Bíbliuna í Antiochiu í eitt heilt ár (Gern. Áp. 11:26).
5. Lærusveinarnir vórðu kallaðir Christnir fyrst í Antiochiu (Gern. Áp. 11:26).
6. Kirkjan í Antiochiu sendir neyðhjálp til hinna fátæku í Jerusalem (Gern. Áp. 11:27-30).
7. Hin fyrsta missiónsferðin verður send út frá Antiochiu (Gern. 13:1-3).
8. Antiochia varð verandi høvuðsstøðin hjá frumkirkjuni (Gern. Áp. 14:19-26; 15:35).
9. Avgerðin hjá ráðinum í Jerusalem varð fyrst send til Antiochiu (Gern. Áp. 15:19-23; 30), av tí at Antiochia var heimstaðurin.
10. Antiochia var staðurin, har Paulus rættaði uppá læruna hjá Pæturi (Gal. 2:11). Grundlagdur í 300 f. Chr. av Selevcusi Nicatori, var Antiochia triðstørsti býurin í hinum Romverska ríki. Staðsettur í Sýriu, umleið tríati kilometrar inni í landinum inn frá Miðjarðarhavinum við Orontes ánna, hevði Antiochia sína egnu sævarhavn og sín ríkliga lut av ferðamonnum og handilsmonnum. Í markleysa vísdómi sínum, hevði Guð valt fullkomna heimstaðin hjá hinum fyrstu christnu. Antiochia var nóg langt burturi frá mentanini og siðunum hjá jødunum (Jerusalem og Judæu) og heidningunum (Rom, Grikkalandi, Alexandriu osv.) til tess at nýggj Christin kundu vaksa í Harranum. Samtíðis var landafrøðiliga staðsetingin fullkomin til tess at bera út orð Guðs út í allan heimin haðani. So vinur, valið er títt. Tú kanst fáa tær tína “bíbliu” úr Alexandriu, ella tú kanst velja Hina Heilagu Bíbliuna úr Antiochiu. Hevur tú eina King James Heilaga Bíbliu, so er tín Bíblia útilokandi grundað á handritini úr Antiochiu, sum eru rein, tí tey eru handfarin av endurføddum frelstum. Hevur tú eina av hesum nýggju perversjónunum, so ert tú eitt av teim mongu vanlukkuligu ofrunum hjá sølumonnum Satans úr Alexandriu í Egyptalandi, Rom, og endatíðarinnar pengagrísku Laodiceansku fráfalnu kettarum USA v.m.

Týtt úr bókini “Fighting Back”,
“A handy Reference Guide for King James Bible Believers.”
Eftir James L. Melton.

3: SINAITICUS OG VATICANUS – TANN KORRUPTA ALEXANDRISKA TEKST-LINJAN

Tá ið onkur rættar uppá King James Bíbliuna við “meiri álítandi keldum”, ella “eldri handritum”, vísa teir vanliga til Sinaiticus ella Vaticanus á onkun hátt. Hesi eru tvey sera korrupt uncial-handrit úr fjórðu øld, sum verða bókstavliga tilbiðin av nútíðarinnar “lærdu”. Hesi eru tey handrit, ið Westcott og Hort fyrst og fremst brúktu, tá ið teir samansnikkaðu sín Grikska tekst frá 1851 til 1871, og á hvønn tær nýggju týðingarnar verða grundaðar.

Vaticanus (B) er hitt mest tilbidna. Hetta handritið varð alment skrásett í Vaticaninum í 1475, og er ogn hjá Vaticanum, avgudinum, sjálvasta Pontiffinum, anti-christi, enn í dag. Sinaiticus (Aleph) varð funnið í eini skrellispann við St. Catherine Klostrið á Sinai fjalli av Tischendorf greiva, einum týskum “lærdum”, í árinum 1844. Bæði B og Aleph eru Romversk Católsk handrit. Minst til tess!

Tú vilt kanska eisini gera teg kunnan við eftirfylgjandi sannroyndir:

1. Bæði handritini innihalda Apokryphurnar sum part av Gamla Testamenti.
2. Tischendorf, hvør hevði sæð bæði handritini, trúði, at tey vóru skrivað av sama manni, møguliga av Evsebiusi úr Cæsareu (260-340 e.Chr.).
3. Vaticanus var King James týðarunum tøkt, men Guð gav teimum nóg mikið skil til als ikki at taka tað uppá ráð í arbeiðinum.
4. Vaticanus útiletur 1. Mós. 1:1–46:28; Psálm. 106-138; Matth. 16:2-3; Rom. 16:24; 1. Tim. t.o.v. Titus, alla Opinberingsbókina, og sera merkiliga, so endar hon við Hebr. 9:14. (Um tú ert kunnugur við Hebrearabrævið kapitul 10, so veitst tú hví. Sí t.d. Hebr. 10:12; éitt sláturoffur fyri synd um ævir. Católska skøkjan lærir, at hennara prestar ofra eitt óblóðugt offur fyri synd, áframhaldandi.)
5. Meðan tað leggur Barnabas Epistilin og Seyðamannin Hermas afturat Nýggja Testamentinum, útiletur Sinaiticus Jóh. 5:4; 8:1-11; Matth. 16:2-3; Mark. 16:9-20; Gern. Ap. 8:37; og 1. Jóh. 5:7 (so bert nøkur dømir eru nevnd).
6. Hildið verður, at Sinaiticus hevur verðið broytt av so mongum sum tíggju ymiskum monnum. Haravleiðandi er tað eitt sára vánaligt arbeiði (hvat trúliga er orsøkin fyri, hví tað varð funnið í eini skrellispann). Mangir avskrivingarfeilir, so sum vantandi orð og endurtiknir setningar, eru at finna allan vegin ígjøgnum tað.
7. Erasmus frá Rotterdam (1469-1536), hvør gjørdi heimsins fyrsta prentaða Grikska Nýggja Testamenti, bert útfrá reinum keldum, havnaði fullkomiliga lesiháttunum hjá Vaticanus og Sinaiticus.
8. Vaticanus og Sinaiticus eru ikki bert ósamd við “Majoritets Tekstin”, frá hvørjum KJB kom, tey eru eisini ymisk hvørt frá øðrum. Í teim fýra evangeliunum aleina eru tey ymisk í fleiri enn 3000 støðum.
9. Tá ið onkur sigur, at B og Aleph eru tey elstu handritini, so lýgur hann. Tað finnast mangar sýriskar og latínskar týðingar frá so langt afturi sum AÐRU ØLD, sum eru samd við King James lesiháttirnar. Til dømis finnast Pasjitta (145 e. Chr.), hitt gamla “Syriac” (400 e. Chr.), sum bæði innihalda sterkan stuðul fyri King James lesiháttunum. Tað finnast umleið fimti varðveidd eintøk av gomlu latínsku týðingini frá umleið 157 e. Chr., sum er meira enn tvey hundrað ár áðrenn Jerome varð “passandi” kosin av djórinum í Rom at “endurskoða” hana. Ulfilas útarbeiddi eina Gotiska útgávu fyri Evropu í 330 e. Chr., sum samsvarar við KJB. Av Armenisku Bíbliuni, sum varð týdd av Mesrob umleið ár 400, og er samd við King James Bíbliuna, finnast fleiri enn 1200 varðveitt eintøk. Sinaiticus og Vaticanus eru týðiliga IKKI tey elstu og bestu handritini.

Týtt úr bókini “Fighting Back”,“A handy Reference Guide for King James Bible Believers.” Eftir James L. Melton.

4: WESTCOTT OG HORT

Brooke Foss Westcott (1825-1901) og Fenton John Anthony Hort (1825-1892) vóru teir báðir Ensku “lærdu”, sum framleiddu tann korrupta Grikska tekstin undirliggjandi allar nútíðarligar bíbliu-perVersjónir. Yvirráðandi ávirkanin hjá hesum báðum monnunum á endurskoðanarnevndina, 1871-1881, er grundin til ta korruptión, sum vit hava í dag í nútíðarligum umsetingum øllum.

(Um tú heldur, at “New King James” bíblian (NKJV) er ein røtt King James Bíblia (KJV), so hygg at NKJV traktatini undir “pdf slóðir”, og tú vilt heilt víst síggja øðrvísi uppá tað aftaná).

Bíbliutrúgvandi eiga at hava nøkur ting í huga, tá ið tosað verður um hesar báðar menninar.
………….
Eftirfylgjandi upplýsingar eru væl prógvaðir í bókini “Final Authority” eftir William Grady, og í “New Age Bible Versions” eftir Riplinger.

1. Tilsamans útgera “The Life and Letters of Brooke Foss Westcott” og ” The Life and Letters of Fenton John Anthony Hort” yvir 1800 síður. Ein persónligur frelsuvitnisburður verður ongantíð givin av hvørgum teirra, og Jesu navn  er at finna einans níggju ferðir!!!
2. Westcott var garvaður Mariu tilbiðari, og Hort helt fast við, at Mariu tilbiðjan hevði nógv til felags við Jesus tilbiðjan.
3. Hort trúði á at halda fast við católsk sakramentir.
4. Hort trúði á endurføðing við nýføðingaásletting, eins og lært verður í católsku kirkjuni. (og í Føroysku Fólkakirkjuni.) Hetta er fullkomiliga óbíbilskt!
5. Hort noktaði fyri ófeilbærleika skriftarinnar.
6. Hort hevði stóran áhuga fyri verkum Charles Darwins, meðan bæði hann og Westcott noktaðu bókstavligu frásøgn skapanarsøgu Bíbliunnar.
7. Westcott trúði ikki á aðru komu Christs, túsundáraríkið, ella ein veruligan himmal.
8. Báðir noktaðu fyri læruni um eitt veruligt helviti, og teir stuðlaðu undir bønir fyri teimum deyðu í skerseldinum. (sum er Apocryphisk og católsk falslæra av allar dimmastu sort).
9. Hort noktaði at trúgva á tríeindina.
10. Hort noktaði at trúgva á einglar.
11. Westcott váttaði, at hann var ein kommunistur av náttúru; (kommunisma krevur altíð ateismu).
12. Hort váttaði, at hann hataði demokrati í øllum sínum formum.
13. Westcott læt ikki ølið Bert tólv ár eftir at teirra sokallaða “Endurskoðaða Versjón” varð útgivin, var Westcott talsmaður fyri brygging.
14. Meðan teir arbeiddu uppá sín grikska tekst (1851-1871), og meðan teir arbeiddu saman við endurskoðanarnevndini uppá “Endurskoðaðu Versjónina” (1871-1881), hildu Westcott og Hort samfelag við “tølandi andar og Guðslærur av djevlum” (I. Tim. 4:1). Báðir høvdu teir stóran áhuga fyri okkultismu og okkultum klubbum. Teir stovnaðu “The Hermes Club” í 1845, “The Ghostly Guild” í 1851, og Hort gjørdist limur í loyniligum klubba, sum kallaði seg “Apostlarnir” sama árið. Teir stovnaðu eisini “The Eranus Club” í 1872. Hetta vóru spiritistiskir bólkar, har íðkaðar vórðu slíkar óbíbilskar andstygdir sum at samskifta við hini deyðu.
15. Grikski teksturin hjá Westcott og Hort varð LOYNILIGA avhandaður endurskoðanarnevndini. (Les Jóh. 18:20 til samanburðar.)
16. Limirnir í endurskoðanarnevndini av 1881 vórðu svornir til eitt loynidómslyfti í sambandi við tann nýggja grikska tekstin, sum varð brúktur, og teir møttust loyniliga í tíggju ár.
17. Korrupti grikski teksturin hjá Westcott og Hort varð ikki latin almenninginum fyrr enn einans fimm dagar undan frumroyndini av Endurskoðaðu Versjónini. Hetta skuldi forða fyri, at Bíbliutrúgvandi lærdir, eins og Dean Burgon, skuldu kunnað sæð tað og avdúkað tað fyri tað stykkið humbukk, sum tað var (og framvegis ER).
    

SPURNINGUR: Ljóðar hetta sum eitt ERLIGT arbeiði hjá Guði, ella sum eitt ÓERLIGT arbeiði hjá Djevlinum?

Týtt úr bókini “Fighting Back”,
“A handy Reference Guide for King James Bible Believers.”
Eftir James L. Melton.

Útfrá omanfyristandandi, er hetta okkara niðurstøða:
Westcott & Hort, tit kunnu hava ein lort. Vit kenna tykkara sort, og tað er so moyrt, — ikki haldgott grundarlag at standa á — bert Egyptiskur sandur. Tað grundarlag, tit løgdu, avskriva vit sum eitt verk av satan, tilsaman við øllum tí sum er ein sjonglering og víðari bronglan av tí tit byrjaðu uppá, so sum Nestle, Dynamic Equivilancy týðingarháttarlag Eugene Nida, UBS sum føroyska bíbliufelagið er okað saman við, og alt hitt nútíðar Egypt-Alexandriska svassið. Vit tveita tað alt í skrell, og standa líka fast plantaðir á Guðs klett — Textus Receptus og King James Bíbliuna, óvikaðir av tykkum; sum um tit aldri høvdu verið til.

5: UM KING JAMES TÝÐARARNAR

Í mótsetningi til Westcott & Hort og R.V. nevndina, so fór James kongur ígjøgnum íðuligar royndir at verja 1611 týðingina frá feilum. Legg til merkis fylgjandi:

1. Í 1604 kunngjørdi James kongur, at 54 lærdir í Hebraiskum og Grikskum høvdu verðið útnevndir at týða nýggja Bíbliu til tað Enskt talandi fólkið. Talið varð minkað til 47, tá ið arbeiðið alment byrjaði í 1607.
2. Heldur enn at arbeiða saman allir á einum staði, vórðu hesir menn deildir sundur í seks atskildar bólkar, sum arbeiddu á trimum atskildum støðum. Tveir bólkar vóru í Westminster, tveir í Oxford, og tveir í Cambridge.
3. Hvørjum bólki varð givið eitt úrvalt stykki av skriftini at týða.
4. Hvør lærdur gjørdi sína egnu týðing av eini bók, og læt tað síðan víðari at verða endurskoðað av hvørjum limi í sínum bólki.
5. Allur bólkurin gjøgnumgekk síðan bókina saman.
6. Tá ið ēin bólkur var liðugur við eina bók í Bíbliuni, sendu teir hana at verða endurskoðaða av hīnum fimm bólkunum.
7. Øll ivasom týðing varð sett merki við, og varð síðan send aftur til upprunaliga bólkin til umhugsanar.
8. Serstøk nevnd varð gjørd, við at velja ēin leiðara úr hvørjum bólki. Henda nevnd útarbeiddi allar munirnar, sum eftir vóru, og legði fram eitt liðugt eintak til prentararnar í 1611.
9. Hetta merkir, at King James Bíblian mátti fara ígjøgnum í minsta lagi FJÚRTAN kanningar, áðrenn hon fór til prentingar.
10. Ígjøgnum alla hesa mannagongdina varð ēin og hvør lærdur einstaklingur í landinum heittur á, fyri at geva sína metan, og kirkjurnar vórðu hildnar kunnugar við gongdina.

SPURNINGUR: Ljóðar HETTA sum eitt ERLIGT arbeiði hjá Guði, ella sum eitt ÓERLIGT arbeiði hjá djevlinum?

Týtt úr bókini “Fighting Back”,
“A handy Reference Guide for King James Bible Believers.”
Eftir James L. Melton.

Meinings-, talu-, og skrivifrælsi: hesi eru Guð-givin og hanga saman. Yvirhøvur at umrøða, hvørt vit eiga hesi rættindi, er niðanfyri alt lágmark. Vit nokta at taka lut í slíkum meiningsleysum marxist-socialistiskum svassi hjá sosialistinum Blindenskov og kommunistamor Dam (sum vil nokta prestunum at tala um helviti. Well, so er hon á veg hagar).

Ein og hvør maður meinar tað hann meinar, sigur sum hann meinar, skrivar tað hann meinar. Annars hevur hann identitetstrupulleikar, stakkalin. Alt annað er totalitér fasisma; —og tað er har, ið vinstrahallu tossini eru í dag. Øll fjald aftanfyri sítt stóra falska smílifjes.

Eg tilogni hesa álvarsamu talu til blindu hálovararnar av Billy Graham í Berøa í Runavík.
Má komandi ættarlið av baptistum í Føroyum vakna, gerast síggjandi, og grundleggjandi líkjast frá undanfarna góðtrúna, blinda, óvitandi ættarliði. Má Guð síggja í náði til tykkara og geva tykkum alvorliga hjartamassasju. Tit hava brúk fyri tí. Eg sigi sum er. Teir, sum eg kenni av tykkum, forgudaðu Billy, og toldu ikki sannar Guðs menn so sum Ian Paisley og óivað eiheldur David Wilkerson. Má tað yngra ættarliðið fáa salvu á eyguni frá Jesusi, og kunna kenna lifrandi úlv frá seyði. Amen.

2  Og Guð talaði við Móses, og segði við hann, Eg eri HARRIN:
3  Og eg birtist at Ábrahami, at Ísaaki, og at Jákobi, við navninum Guð Almáttugur, men við mínum navni JE-HO´-VAH varð eg ikki kendur fyri teimum.
( Exodus 6:2-3  FKJ )

Guðs navn  יהוה stavast við Hebraisku bókstøvunum jod, heh, vav, og heh, og lesist frá høgru til vinstru og verður umskrivað til enskt sum JHVH (kallað tetragrammaton).  Í KJV Gamla Testamentinum er tað týtt JEHOVAH sjey ferðir (og skrivað HARRI restina av ferðunum; sí New Age Bible Versions, s. 373-385).  Hvør av bókstøvunum í Hebraisku stavrøðini teknar eina mynd.  Bókstavirnir í Guðs navni lýsa fylgjandi:

J = jod = י
Tað lýsir eina “gevandi, útrættandi hond” (Marc-Alain Oauknin, Mysteries of the Alphabet, New York: Abbeville Press 1999, s. 207).

H = heh = ה
Tað umboðar eina girðing, líka sum himinin, ella ein gluggi (Mysteries, s. 191).

V = vav = ו
Tað ímyndar ein nagla (Mysteries, s. 168).  Eitt “v” á Enskum er eitt piktogramm av tí kílaða endanum á einum nagla.

H = heh = ה
H’ið er endurtikið í endanum á navninum, av tí at “Jesus varð reistur” og “móttikin upp inn í himin” aftur (Markus 16:19).

Guð rætti sína hond י út úr gluggum himins ה, og vit stungu ein nagla ו inn í hana; havandi tikið okkara revsins fyri synd, vendi hann aftur til himins ה.

Jesu nagla-gataðu hendur vórðu fyrifram frásagdar okkum í Psálmi 22:16 og Esaiah 22:23-25.  (Dr. Floyd Jones hevur enntá lagt upp til, at tittulin, sum stendur skrásettur í Jóhannes 19:19 kundi havt verðið skrivaður á Hebraiskum soleiðis, “JESUS AV NAZARETH OG KONGUR JØDANNA”, sum myndar eitt akrostikon av navninum JHVH, við tað at vav’ið stendur fyri “og” byrjar orðið fyri Kongur, melek (sí Hebraiska G.T. Genesis 14:8 fyri Hebraiska formin).  Hetta kundi gjørt greitt hví jødarnir við tað sama bóðu Pilatus um at broyta tað til “hann segði, Eg eri Kongur Jødanna” (v. 21).

Jesus er ein umskriving av tí Hebraiska “Josjua”, sum merkir “JEHOVAH er frelsa”.  Jesus Christus er vístur at vera J’ið, י, “armur HARRANS ” í Esaiah 53:1-12 og Esaiah 59:16, sum sigur, “tí bar hansara armur honum frelsu.”  Esaiah 63:2-5 endurtekur hetta evni.

Jod’ið, י, er ein mynd av einum armi og eini hond, teknað í einum ørsmáum og tøttum formi.  Professor Ouaknin sporaði jod’ið frá piktogrammunum av einum prísandi, upprøttum armi og hond, til útrættar armar, sum um á einum krossi, og til síðst, til ein arm og hond, sum rættir seg niður, líka sum bókstavurin j — sum rættir seg líka sum Jesus — at bjarga mannkyninum frá glatan (Mysteries, s. 200-207).

Í 19. øld, so hvørt sum vantrúgvandi Týskir kritikarar av Bíbliuni hamraðu eftir Guðs orði, royndu teir at endurmóta Guðs navn, JEHOVAH.  Teir tvíhildu um, at navn Ísraels Guðs skuldi úttalast Yahweh, tí fyri teimum var hann einkið meira enn ein gróðurkvistur av heidna guddóminum “Yaho”.  Einkið kundi verið fjarri frá sannleikanum.

Jødarnir, sum sum heild ikki úttalaðu Guðs navn, høvdu brúkt, men góvust at brúka navnið JEHOVAH “øldir áðrenn ta Christnu tíðina” viðmerkir tann klassiska lærda útgávan av Encyclopedia Britannica.  Hon váttar, at, “…tá ið man las tað, sum veruliga stóð í tekstinum, vildu teir óundankomiligani havt úttalað navnið Jehovah” (Encyclopædia Britannica, 11. útgáva (New York: Encyclopædia Britannica, Inc., 1910-11), bind 15, s. 311-314, undir Jehovah).  Nýggja Schaff-Herzog Encyclopedia viðgongur, at í tí “eldru týðingararskipanini er Jehovah” úttalan.  Hon sigur,

“Í tí Masoretiska tekstinum vildi tann vanligi formurin givið úttaluna Yehowah [úttalað Jehovah]” (Nýggja Schaff-Herzog Encyclopedia um Trúarliga Vitan (New York: Fund og Wagnalls, 1912), bind VI, p. 117, undir Jehovah; bind XII, s. 470, undir Yahweh).

Fyri túsundum av árum síðani, møguliga 3600, varð navnið JEHOVAH givið av Guði til Móse.  Tað sæst fyrst í Genesis 2:4 í tí Hebraiska Gamla Testamentinum og er týtt í Exodus 6:3 í KJV.  Í tí lærdu bókini, A Dissertation Concerning the Antiquity of the Hebrew Language, Letters, Vowel-Points and Accents, skjalfestir John Gill (1697-1771), ein úrmælis gudfrøðingur og skrivari, brúkið av navninum JEHOVAH frá áðrenn 200 f.Chr. og upp gjøgnum øldir frumkirkjunnar og tað fylgjandi ártúsundið.  Hebraiska Misjna loyvdi navnið sum eina heilsan (Berachoth, ix, 5); sambært Thamid, so kundu prestarnir av templinum brúka navnið, men tey í landinum kundu einans brúka Adonai (vii, 2); Maimonides segði, at navnið varð brúkt av prestunum í halgidóminum og á Sáttargerðar-deginum (Moreh Nebukim, I, 61, og “Yad chasaka”, xiv, 10).  Sjálvt viðmerkjarar so sum Nicholas úr Lyra, Tostatus, Cajetan, og Bonfrere vardu úttaluna “JEHOVAH” sum móttikna av Mósesi á Hóreb fjalli.  Navnið finst í skriftum eftir Raymund Martin í 1200 talinum og Porchetus í 1300 talinum.  Theodore Beza, Galatinus, og Cajetan, millum mangra annara, brúka tað í 1500 talinum.  Lærdir so sum Michaelis, Drach og Stier prógvaðu navnið sum upprunaligt.  Spanska Bíblian frá 1602 brúkar navnið Iehova og gav eina langa verju av úttaluni Jehovah í fororði sínum.  Í seytjandu øld varð úttalan JEHOVAH vandlætisligani vard av Fuller, Gataker, Leusden og øðrum, ímóti atfinningum…” (EB, s. 311-314).  (Martin: Pugio Fidei, útg. París, 1651, pt. III, dist. Ii, cap. Iii, s. 448, og viðm. S. 745; Galatinus: “Areana Cathol. Veritatis,” I, Bari, 1516, a, s. 77; Porchetus: Drusius, “Tetragrammaton,” 8-10, í “Critici Sacri,” Amsterdam, 1698, I, p.ii, kol. 399-42; “De nomine divino,” ibid., 512-516; sí eisini s. 351 o.a.; Michaelis: “Supplementa ad Lexica Hebraica,” I, 1792, s. 54; Drach: “Harmonic entre l’Eglise et la Synagogue,” I, Paris, 1844, s. 350-53, viðm. 30, s. 512-16, 469-98; Stier: Lehrgebaude der Hebraische Sprache, 327.)

Genebrardus tykist at hava verið tann fyrsti at skjóta upp úttaluna Iahue [úttalað Yahweh], men tað varð ikki fyrr enn í 19. øld, at tað gjørdist sum heild móttikið” (EB, s. 311-314).  Anti-Semitiskir Týskir frælslyndir, so sum Driver og Delitzsch, fegnir gripu um nýggju úttaluna, Yahweh.  Teir og aðrir ófrelstir “hægri kritikarar” avnoktaðu, at Gamla Testamentið varð veruligani givið av Guði.  Teir royndu at finna hvat teir kundu finna, fyri at dekka sína vantrúgv, hevdandi at Gamla Testamentið var skapanin av monnum, sum ættleiddu og tillagaðu søgur, orð, og nøvn frá trúgvunum og tungumálunum hjá grannum sínum.  Hægru kritikararnir brúktu nýggju úttaluna, Yahweh, sum sokallað prógv fyri, at Guð Ísraels var einkið meira enn ein stammu-gudur, hvørs navn hevði ment seg frá heidnum gudum so sum Yaho, ella Ya-ve, tilbidnir av Babylóniarunum og Canaanitunum, – teir sum tóku Hebreararnar til fanga og vóru teirra grannar.  Teir søgdu, Yahweh “merkti oyðari”  (EB, s. 312).  Týsku kritikararnir søgdu, “Yahweh er ikki eitt Hebraiskt navn;” ein slík úttala vildi prógvað, at Hebreararnir læntu tað (Eb, 310-314).  Kritikarin Rudolf Kittel tvíheldur, at “yahu … leiðir ikki aftur til eina úttalu, sum er umboðað av Yehovah (ella Jehovah)” (Nýggja Schaff, bind XII, s. 470, undir Yahweh).  Kritikararnir vitnaðu til forn skjøl, so sum “teir magisku tekstirnar”, Aramaisk papyrus, og Babylóniskar talvur, sum siga frá um heidnar gudar, nevndir Yaho, Yahu, ella Ya-ve.  (Ákallar heimasíðan www.yahoo.com henda heidna gudin, meðan hon spottar Guð Ísraels?)  Driver royndi at veita sítt prógv, ein Ethiopiskan lista av gandakendum nøvnum fyri Jesus, sum íroknaðu Yawe.  Aðrir Bíbliu kritikarar, fúsir eftir at finna eina málsliga, heldur enn eina yvirnáttúrliga keldu fyri navn Ísraels Guðs, trilvaðu eftir tí “Canaanitiska tengiliðinum” og tí nýggju úttaluni.  (Hesir kritikarar írokna: Von Bohlen (Genesis, 1835, s. Civ.), Von der Alm (Theol. Briefe, I, 1862, s. 524-527), Colenso (Pentateuch, V, 1865, s. 268-84), og Goldziher (Der Mythus bei den Hebräern, 1867, s. 327).  (Sí eisini: Driver, Studia Biblica, I, 20; I, 5; Encyclopedia Britannica, 11. útgáva, 1910-11, bind 15, s. 311-314, undir Jehovah; Delitzsch, “Wo lag das Paradies,” 1881, s. 158-164; “Lesestücke,” 3. útg., 1885, s. 42, stavilsi A, teigur I, 13-16).

s. 413-417.
(Her kemur kanska meira).

(Nei, týskir Bíbliu-kritikarar hava hvørki givið okkum tann rætta tekstin, ella lært okkum Guðs navn, ella grundfest Guðs kirkju.  Sannleikin kom við reformatiónini, fráfallið byrjaði við Griesbach, Josef Kittel, Rudolf Kittel, Westcott & Hort, Tischendorf, Eugene Nida, James White, og øllum hinum Alexandriu-skúla-skramblinum).

……………………………………………………………………………………..

Nota Bene

H’ið í endanum av JEHOVAH skal vera við, tí at tað er síðsti bókstavurin av JHVH.

Legg til merkis, at tað eru 7 bókstavir (Guðs fullkomna tal)  í JEHOVAH, og at eitt sjálvljóð kemur ímillum hvørt av hjáljóðunum, just sum tað eru tríggir persónar, sum mynda JEHOVAH.

JE er fyrsta stavilsi í JE-SJUA (Jesus)
JE-HO´-VAH hevur trý stavilsir, eins og eisini JE-SJU´-A hevur trý stavilsir. (Jahwe hevur tvey!!!)

JE-HO´-VAH
JE-SJU´-A

JE er líka sum JE
HO svarar til SJU (O og U liggja sera nær)
VAH svarar til A
(VA og A eru næstan líka, H’ið er jú stumt)

Ergo: Tú hevur JESJUA í JEHOVAH!

Harafturat kemur JE-SJU´-A frá JE-HO´-SJU-A, sum merkir JE-HO´-VAH er frelsa. (JE-HO‘-VAH + SJU´-A)

Hvar kemur Jahwe frá?
Jú, hann skreið sær beint upp úr HELVITI og inn í góðtrúni, sovandi endatíðar-meinigheitina (sum stólar meiri uppá vísind og lærdar, ófrelstar devlar úr satans seminarium, enn uppá Guðs varðveitta orð, – og sum harafturat tveita tey rættvísu út úr meinigheitini ferð eftir ferð)!!!

JE-SJU´-A er JE-HO´-VAH

JE-HO´-VAH merkir og er EG ERI
Jesus er EG ERI:
Áður enn Ábraham varð, eg eri.
( Jóhannes 8:58b  FKJ )

(Tað er ikki harvið sagt, at Jesus er Faðirin! Minst til, at tað eru tríggir persónar í tríeindini, men EIN Guð!)
(Meir um tríeindina >)

JEHOVAH er Guð!
– Jahwe er ein babylónskur devil, og kann skrubba sær av aftur niður til helvitis!
Far ikki niður við honum.

Jahwe koyrir sjálvljóðið e aftanfyri og uttanfyri navnið, tað hevur bara eitt h, tað tengist ikki yvirhøvur Jesjua (Jesusi). Tað er ein babylónskur devil, og til helvitis við honum!

JEHOVAH er symetriskt og reint, og hevur eitt sjálvljóð inni ímillum tey fýra hjáljóðini; tað hevur sjey bókstavir sum er Guðs egna tal; og tað tengist JE-HO´-SJU-A, JO´-SJU-A, JE´-SJU-A og JE-HO´-SJA-PHAT og øðrum líknandi bíbilskum nøvnum, sum sum øllum kunnugt hava Guðs navn í sær.

Harafturat er W ikki ein Hebraiskur bókstavur, eiheldur tað runda W (double U á enskum) ljóðið. Hebraiski bókstavurin eitur VAV og hevur altíð verið og er eitt klárt V (Ve) ljóð. Psálmur 119 lærir Hebraisku stavrøðina, (sum eisini stendur har í eini rættari King James Standard Text Standard Image Holy Bible frá Cambridge). Tá ið man so gongur út frá tí, so sigist Jahwe ikki sum tey gera í dag (“Jaue”), men Ja-ve, … sum jú er navnið hjá Babylóniska avgudinum uppá ein prikk.

Dagsins kontemporeru carismatisku meinigheitir eru starblindar á veg út í at tilbiðja djevlar, – um tær ikki langt síðani eru byrjaðar!.

Tey siga: Come on, maður, navið kann gera tað sama.
Hatta vísir hvussu kúbýtt tit eru. Er tað líkamikið um eg kalli teg Karl Martin, tá ið tú eitur Martin Sofus?
Nei!
Hoyrir og svarar Martin Sofus, tá ið eg rópi Karl Martin?
Nei!
Nei!
Nei!
Og so siga tit, at navnið er líkamikið!

Tykkara Guðsspottiligu óvitar, sum kalla JEHOVAH fyri Ja-ve.
Tit kunnu pent taka og venda tykkum um.
Wenden Sie um, bitte.

Ússaligt “trúgvandi” fólk, sum hvørki hevur Guðs orð, eiheldur Guðs navn; tað má eg siga!

Tá ið nú Jahwe er ein babyónskur avgudur, so kann Guð líkasovæl eita Allah.
Ætla tit kanska at fylgja Rick Warren og Bryan Houston og Paula-smílandi-starblindu-humanissu-Høj í bandalagi við Vaticanið út í Chrislam?
Fý!. Tykkum kann man ikki fylgja.
Siti tí heldur heima og fylgi Guðs orði.

FAR OG FÁ TÆR EITT HØVD, FAR!
– Ja, far og fá tær tvey.

Annars, so fjerna “Jehova vitnir” H’ið í endanum og geva navninum sostatt 6 stavir (ikki 7 sum í KJB), sum vitnisburð um teirra egna falskleika.
Eisini skrivar KJB Saviour við tí eldra, klassiska staviháttinum, sum er við 7 stavum. Allar tær nýggju “wannabe” “bíbliurnar” skriva Savior við 6 stavum, sum vitnisburð um teirra egna falskleika.

– Ja, Guð goymir ymisk tekin til teirra, sum hava eygu.

FAR OG FÁ TÆR EYGU, FAR!
– Ja, far og fá tær tvey.

Legg til merkis, at teksturin í Føroysku King James er ikki broyttur og lagaður til nútíðar teknseting, men at heldur er teknsetingin lagað til tekstin í Føroysku King James.
Guðs orð ræður; og tað hevur sína egnu teknseting, sum tænir tekstinum, ikki teksturin tí.
At Guðs orð ræður, og skrivireglur boyggja seg fyri tí, er fremmant fyri hesum heimi; men soleiðis er tað: Guðs orð dømir heimin, ikki heimurin tað.
Skilji hann, ið kann. Spottarum, teim vendum vær rass, og latum út gass.

(Jóh. 19:5 FKJ)

Tilvísingar:
Matthæus 22:36—40
I. Jóhannes 3:10
I. Jóhannes 2:9—11
Jóhannes 14:15
Jóhannes 15:17
Zecharjah 7:9—13
I. Jóhannes 3:18

Rætting: Eg sigi í innslagnum, at eg havi ongan stuðul fingið til útberingina av FKJ. Har meinti eg við fíggjarligan stuðul. Andligan stuðul havi eg fingið frá nøkrum einstøkum persónum, bæði í Amerika, Sveis, Danmark, og í Føroyum.
(reyða komma er sett við vilja).

https://www.youtube.com/watch?v=wZBeIr1wKGY

Undir NASB kanst tú seta: J.D., V.D., N.N.S. (nýggi nazista sáttmálin)