Tá ið menn í hykli látast tæna Guði, men tæna Satan: kallandi gott fyri ilt, og ilt fyri gott, tá lýpur tokið av skinnaranum: tá koyri eg rally fyri rest – aldeilis uttan prest

Woe unto them that call evil good, and good evil; that put darkness for light, and light for darkness; that put bitter for sweet, and sweet for bitter!
( Isaiah 5:20  KJB )

At vælsigna synd, sum Guð sjálvur sigur vera syndir, sum gerararnir av ikki arva kongadømi himins (sí I. Cor. 6:9 FKJ), er ikki góðska, rættvísi, heilagleiki, eiheldur eingong mannakærleiki. Tað er hykl! Og tað forbannar alla strípuna til helvitis, svikaprophetin við.

Eitt er, at túsundavís av fólki ganga kravgongur í høvuðsstaði landsins um, at R-holið ímóti øllum skrivaðum og óskrivaðum lógum og vanligum skili nú skal tvingast til at verða kallað eitt kynsorgan, og at landsins kavrotnu, Guðs-fíggindarligu, frímúrara-vavstraðu, mann-sleikjandi, penga-grísku myndugleikar vilja fyri stemmurnar skyld blástempla lortið: men nakað heilt annað er, tá ið menn, sum standa fram í Jesu Christi navni, geva júst somu boð í skyn; ja, enntá frá allar ovastu rók í tí, man kallar kristindómur í Føroyum í dag.

Tá blívi eg altso heitur um bollan!
Tá lýpur tokið av skinnaranum hjá mær, og eg fari at koyra villasta rally; fari at tosa so sum eg annars ongantíð geri. Og eg kenni tað púra rætt at gera so. Havi onga skomm av tí yvirhøvur! Ikki eingong ringa samvitsku av nøøøøkrum.
Tí at hetta eigur víst sítt Guð-givna fyridømi í Skriftini tvørturígjøgn, – úr permu í permu!

Eg veit væl av, at Guðs orð sigur hjá Titusi, at vit skulu ongan mann skulu tala ilt um (Titus 3:2 FKJ), men tað skal altso skiljast sum tá ið tokið koyrir friðarliga á sínum vanliga skinnara, so sum fyri einum 20 árum síðan her í Føroyum; men tá ið støðan er sum hon er vorðin í dag, tá lýpur mítt tok upp úr tí vanliga skinnaranum og fer at koyra rally úti á víðavangi. Kenni tað als ikki rætt at standa so hampiligur har úti á síðulinjuni, harka sum ein blombaður babsi, og kroysta okkurt klænt upp úr mær, sum eingin hoyrir; nei, sum støðan er vorðin í dag, kenni eg tað soleiðis, at tað einasta rætta er at tosa hart, klárt, og týðiligt, ja, enntá nevna svikaprophetarnar og lortenda-úlvarnar í seyðaskinni við navni, so sum Paulus og Jóhannes gjørdu í I. Tim. 1:20; II. Tim. 2:17; II. Tim. 4:14; III. Jóh. v.9.

Ja, úlvar í seyðaskinni eru LORT-ENDAR. Tað er hvat teir eru. Hevur tú ein trupulleika við, at eg sigi tað, so hevur tú ein hjarta-trupulleika; ikki eg. Tí at tað tori eg at doyggja og fara til himmals og standa frammi fyri Guðs trónu og siga, at teir eru. Guð er so eingin hyklari líka sum tit, hann hevði víst sagt, at tað er tíverri púra rætt.

Ja, eg havi enntá farið longri enn so. Saman við E-li´-jah, E-li´-sjah, Samson, Ne-he-mi´-ah, Jesusi Christi sjálvum, Paulusi, og Pæturi, havi eg skeldað, spottað, írættasett, formanað; ja, enntá forbannað teir og givið teir upp til Satan til oyðileggingina av kjøtinum (sí I. Cor. 5:3-5 FKJ). Ja, eg fýri ikki fyri alment at biðja Guð í himni geva teimum somu viðferð sum hann gav Cora og samlagi hans úti í oyðuni, tá ið jørðin opnaði sín munn og svølgdi teir upp, og teir fóru niður livandi inn í helviti; ella ta viðferð, sum Guð gjøgnum munnin á apostlinum Pæturi gav Ananiasi og Sapphiru, tá ið tey duttu niður deyð og vórðu av teimum ungu monnunum borin út deyð og jarðað.

(Sí: Nummur 26:10 ; II. Kong. 1:11-12 ; II. Kong. 2:24 ; Dóm. 14:19 ; Nehemiah 13:23-26 ; Gern. Ap. 13:10 ; Gern. Ap. 8:20 ; Jóh. 8:44 ; Matthæus kapitul 23 allan kapitulin ; Gern. Ap. 5:1-11 FKJ).

Legg til merkis, at hetta biði eg ikki fyri syndarunum, sum Satan hevur blindað, og sum bispur og hansara svikaprophetar standa og klappa á ryggin og forsvara í teirra syndum. Nei, verri enn syndararnir eru svikaprophetarnir, sum lata syndaran halda, at væl stendur til, – hann skal bara møta upp í hasum húsinum, teir kalla kirkja, knela frammanfyri Ba´-al-s prestinum, opna munnin, og eta og drekka sín frelsara niður í sín búk, fáa Ba´-al-s prestsins hond á sítt høvur, signa seg, og fara út aftur og halda áfram í sínum syndum óræddur úti á breiða dómsins vegi, sum førir í glatan (Matth. 7:13-17 FKJ). Sært tú, tá ið hetta eru boðini, sum fara út frá hægstu rók í tí, man kallar kirkja og kristindómur í Føroyum í dag, so spæli eg altso IKKI fittur og hampiligur longur; nei, tá er tað komin tíð til at seta seg niður og gera sær ein koyril úr smáum strongum og fleingja heila pakkið so til (Jóh. 2:13-17 FKJ), kalla teir við nøkrum av teimum sterkastu, mest saltaðu lýsingarorðunum, sum til eru (Matth. kap. 23), forbanna teir høgt og heilagt uttan at blunka við (Neh. 13:23-26), umframt at siga ferð eftir ferð hvat Guðs orð klárt sigur vera synd, hvat tað sigur vera syndir sum loka ein úttanfyri kongadømi Guðs (sí I. Cor. 6:9 FKJ), og hvat ein má gera fyri at verða frelstur (Gern. Ap. 16:30-31).

So nú skilur tú, hví eg havi ikki verið hampiligur eftir 2012; árið, sum løgmaður og borgarstjóri høvuðsstaðarins alment stóðu og vælsignaðu lortasex, og tykkara bispur helt hol.
Sína hampiligheit kann tykkara bispur stinga djúpt í sína lortfullu prumpu.
Hann er ein mammons-tilbiðjandi, geld humanissa, við báðum beinum plantaðum í Sodomu, hann stendur fult og aldeilis uttanfyri kongadømi Guðs, hann er eitt Satans barn, hvørki meir ella minni. Tað mást tú bara taka tær av!.
Segði enntá, at eg skuldi verðið dømdur fyri at hava talað beintframligani at sodomitta-prestinum Jeze-Mette-Bel, og heldur harvið við Sodomu-syndini so fult og ótvítýðugt, at sjálvt eitt barn kann síggja tað!

Má Guð lata svørðið falla omanyvir hasa fólkakirkjuna, og klúgva hana í tvent, geva Djevlinum hansara part, og má Guð so reinsa sær hitt.
Og tað má altso fyrst niður í karið og vaksa allan handan stinkandi sodomu-lortin av sær!

At verið eitt við svikaprophetar uppá nakransumhelst hátt hevði verið mær ein óbøtilig skemd, sum skjótt hevði dálkað mín búna, – tikið burtur mín mátt.

Eg skal bara møta Guði hvønn morgun. Hann uppfyllir allan mín tørv, hvørja poru í mínum kroppi.
So behalt tína vaflu og tín sjatt og annars alt annað politiskt-korrekt pjatt. Eg havi langt síðandi fingið fnatt uppum bæði oyru av tykkara steindeyða hykli og lótum.

Takk, Guð, fyri Samson og Dávid og allar hinar Guðs menn.
Far tú, mín klæni ungi vinur, og ver ein rættur Samson.
Guð skal nokk geva tær kjøt uppá beinini.

Ver sterkur í Guði: Ikki í tær sjálvum. (sí Jer. 17:5&7 ; Eph. 6:10-17)

Og lat Guð vera tín lærari, ikki maður. (sí I. Cor. 2:11-13 ; og I. Jóh. 2:20&27 FKJ)

Og stíg ikki tín fót inn í eina “kirkju”. (uttan til brúdleyp og jarðarferðir, – um tú hægst noyðist. Og innheinta forsømdan svøvn, meðan tú ert har). Tey frrrelstu eru kirkja Jesu Christs!!!! (“kirkju-bygningar” eru Ba´-al-s tempul, fyri størsta part).

Tá ið tú hyggur niður, – hygg í tína Bíbil FKJ,
Tá ið tú hyggur beint, – síggj sálir, sum mugu verða frelstar,
Tá ið tú hyggur upp, – hygg eftir Jesusi, sum nú fer at koma aftur hvørja stund.

Ja, nú hevur tað skund!

Má Harrin signa síni frelstu, og tey, sum av sonnum ynska og søkja at verða frelst. Má Guð opinbera teimum Golgata og fullgjørda verk Jesu Christs á krossinum, geva teimum náði til umvendingar, geva teimum frelsandi trúgv, og geva teimum sín Halga Anda.
Og eg, Sjúrður Højgaard, forbanni svikaprophetarnar enn eina ferð, høgt og heilagt, í navni várs Harra og Frelsara Jesu CHrists. Má Guð drrrepa teir, og tveita teir eirindaleyst niður í heita helviti. Ikki um tíggju ár, men í ár.
(Sigur tú hetta vera óbíbilskt, so tak og les II. Pætur 2:1-3 FKJ. Eg kenni Guðs orð. Eg verði ikki syftur av falslótum manna, ella av falslærum úr Djevulsins ES og økumeniska heimskirkjuráði.)

Finst so eingin miskunn fyri bisp, hansara svikaprophetar Svartalíð, Jeze-Mette-Bel, Theodorius, Marjun Beck osv, løgmann, og borgarstjóran í Havn?
Sjálvandi finst miskunn fyri teir; men ikki har, sum teir eru staddir nú. Null!! Tað er so púra sikkurt. Teir mugu viðganga sína synd, venda um av sonnum í sínum hjarta, fara út á Golgatha og vaska sær, og alment siga tað øvugta av tí, teir higartil hava sagt. So verða teir til Guðs børn, sum koma við mær og øðrum frelstum til himins. Sum nú er, er støðan hin stikk øvugta: teir eru so dundrandi Djevulsins børn – ganga tíggju. Guð náðar ikki óumvendar syndarar, meðan teir áframhaldandi liva í síni synd óendurføddir. Heldur tú tað, so ert tú aldeilis ólærdur í Bíbliuni og harafturat starblindur. Guðs børn venda syndini og heiminum bakið, og liva í ljósinum, sum gerarar av Guðs orði, elskarar av Guðs lóg, sum teimum er skrivað í hjarta.

The wicked shall be turned into hell, and all the nations that forget God.
( Psalm 9:17 KJB )

Guð er góður, siga tey: Guð er kærleiki.
Ja; men tú mást vita, hvat sonn góðska og sannur kærleiki er, tí at tað falska er eisini til.

Jú, Guð er góður; men hansara góðska má eisini javnvigast við, at hann er rættvísur og heilagur.
Hann letur ikki synd fara óuppgjørda aftur við borðinum. Onkur má taka revsingina fyri hana, annaðhvørt Jesus á Golgatha krossi, – ella tú, um tú ikki ert í honum (sí II. Cor. 5:17 FKJ).
Er eitt menniskja ikki í Christi, so hongur øll tess synd yvir tí, og tað fer sjálvt at gjalda fyri hana í ævigari glatan í helviti (sí Jóh. 3:17-18 & 36 FKJ).

Sært tú: at vælsigna synd, sum Guð sjálvur sigur vera syndir, sum gerararnir av ikki arva kongadømi himins, er ikki góðska, rættvísi, heilagleiki, ella mannakærleiki. Tað er hykl! Og tað forbannar alla strípuna til helvitis, svikaprophetin íroknaðan. Tað mást tú skilja.

Ein dómari, sum bara segði seg vera góðan, men einkið hirdi um rættvísi, hevði ikki verið góður yvirhøvur, tí at hann hevði latið brotsmenn sloppið órevsaðar. Ein góður dómari vera rættvísur. Tí er sonn góðska samkoplað við rættvísi og heilagleika. Guð er meir enn ein síða av honum. Tú mást síggja hann allan; og hava Andans ljós til at skilja rætt ímillum hvat er av ljósinum, og hvat er av myrkrinum. Alt er ikki ein stórur, gráur massi. Guð skilur sundur ljósið frá myrkrinum (Genesis 1:4), og biður okkum trúgvandi koma út frá ímillum hinna vondu (II. Cor. 6:14-18 FKJ)

Má Harrin salva tíni eygu til tess. (sí Opb. 3:18)

Hoyr annars: SJEY TING, SUM GUÐ ER >

Onnur tíðindi